Morgen na de middag, Park Spoor Noord.
Antwerpen Sport.
De beestjes van de Crossfit zullen er ook zijn en ge moogt mee doen.
Ik doe ook ergens mee en mijn niveau ligt, na drie weken verlof, in een dalletje.
Als ge mij wilt zien afzien, kom gerust af.
En echte support kan je alleen maar geven door mee af te zien 😉
Tot dan!
Verrassingen houden het leven spannend
Dat smste Youri me donderdagavond.
‘t Ventje lag in een Kempisch hospitaal te liggen. En te discussiëren over voeding, naalden, spuiten en suiker. Bloedsuiker.
Na 22 “gewone” jaren, treden sinds afgelopen vrijdag de 78 “andere” jaren aan.
Onverwacht? ‘t Is te zeggen.
Youri, de man die sterker is dan alle andere mannen in heel Limburg (hij is dan ook in Antwerpen geboren), eet al een jaar of vijf zeer strikt. Strikt in die zin dat hij weet wat hij eet en weet wat er met zijn lijf zal gebeuren. Geen koolhydraten, veel vetten en veel eiwitten.
Gezond of niet is een discussie die de dieetiste graag met hem voert en waar ik me niet over uitspreek. Afgetraind en sterk, that is.
In mijn ogen in elk geval de man die, van al mijn broers, het meest met voeding, lijf en leden bezig is.
Een man die weet waarover hij spreekt als het gaat om voeding, voedingswaarde en dat in combinatie met sport.
260 kilogram deadliften is sport. Topsport.
Gelukkig is het al wel duidelijk, na twee dagen van verschieten, dat sport zeker niet is uitgesloten omwille van diabetes.
Gelukkig.
Ook goed: hij weet al wat er in zijn lijf gaat en wat dat daar doet. De aanpassingen met insuline zal hij er snel genoeg bijnemen.
Goed gerationaliseert gerationaliseerd, dat wel. En bediscussieert bediscussieerd met meneer doktoor.
Ik ben al lang blij dat er in the end niet zoveel verandert en dat we in de Westerse wereld goede dokters, verpleegkundigen en wetenschappers hebben.
What doesn’t kill us, makes us stronger.
Als ik wat zocht rond topsport en diabetes, kwam ik dankzij Google en een hoop hulpvaardige mensen op volgende websites uit:
En ik dacht dat mijn conditie best wel in orde was. Niet dus.
Vandaag te laat voor de WOD, maar wel zin om te trainen. De coach sprak over http://crossfitendurance.com/
6:00 of 100m sprints on 0:30, rest 3:00,
4:00 of 100m sprints on 0:30, rest 2:00,
2:00 of 100m sprints on 0:30
Ik zeg u: it hurts. Fysiek, maar ook mentaal.
Er is nog werk aan de winkel voor ik die marathon (http://runforlife.be/) voor Music for Life kan lopen.
En jij? Ben jij er al klaar voor?
De man van de crossfit in Antwerpen, één van de coaches, den Bert, is bezig met zijn imago.
Althans, met dat van de Crossfit club. Hij wil dat graag aan iedereen kond maken, op internet, Facebook en daarbuiten.
Feit is dat het een eerder onbekende sport is in België.
Feit is ook dat er een pak vooroordelen over bestaan.
Onbekend? Check.
Weet jij wat burpees zijn?
Weet jij wat Buck Furpees betekent?
Kom eens af (van de verniet) en je vergeet dat nooit meer.
Vooroordelen? Check.
Dat dat te zwaar is.
Dat je al een atleet moet zijn.
Dat er wordt verwacht dat je je twintig keer kan optrekken zonder een druppel zweet te vergieten.
Fout.
Het is zelfs best dat je niet te veel kan: dan zie je pas hoe je evolueert.
Je ziet jezelf sterker worden.
Je conditie wordt beter.
Je wordt leniger.
Je kan je plots wél optrekken.
De grote voordelen van Crossfit?
Wat je doet tijdens zo’n workout?
Vanalles. Rennenlopenspringenvallenenweeropstaan.
Nog niet overtuigd?
Zij gingen (en gaan) u voor!
Awel, ik daag u uit: spring eens binnen en train eens mee.
Of neem contact op met Bert.
Tot op de volgende WOD!
Sinds gisteren ben ik terug aan de waggel.
Iets beter dan waggel, dat wel, maar nog niet spectaculair.
U vindt me dan de komende maanden ook geregeld op mijn favoriete looptraject: van de Vekestraat overhet eilandje tot aan de fietserstunnel en terug.
Een goede negen kilometer.
Gisteren in 45 minuten, met een gemiddelde beat van 160.
Morgen weer.
Kwestie van tegen 11 oktober klaar te zijn voor Hasselt.
Smos erdoor nog wel!
U loopt toch ook?
Ik begon aan een reactie bij Wim, maar halverwege vond ik het wel meer dan een reactie…
Ik wil het dopinggebruik zeker niet goed praten, kwestie van duidelijk te zijn.
Ik ben er echter wel van overtuigd dat sporters net als u en ik gewone mensen zijn.
Mensen die enorm hard voor hun sport leven, maar die vooral ook af en toe gewoon proberen te leven.
Veel geld en af en toe een decadent feestje verlagen de drempel naar harddrugs altijd, of het nu voor sporters, acteurs of rijke-jan-met-de-pet is.
Wat ik mis in het hele verhaal is een beetje nuance: Tom Boonen betrapt op het gebruik van cocaïne.
Is die dan op heterdaad betrapt, toen hij met een opgerold tien euro biljet in de neus boven de tafel hing?
Of hebben ze een urinestaal genomen en daarin sporen van cocaïne gevonden?
Of een bloedstaal?
In zijn urine zat een spoor van coke.
OK.
Coke maar tot 72uur na gebruik opspoorbaar?
Mon oeuil.
Als Tommeke ooit op een feestje coke genomen heeft, zullen er nog wel sporen van in zijn lichaam te vinden zijn.
Tot een half jaar, ook al gaat het om een marginale hoeveelheid.
Wat ik ook mis: de link naar harddrugs.
Hier gaat het om coke, maar dat is nog altijd een paard uit de harddrugsstal waaruit ook alcohol komt.
En wie spuit er altijd met champagne?
De grens is klein zeg ik u!
Goe gelachen:
Tijdens het recente optreden van Frans Bauer en Laura Lynn in Het Sportpaleis vroegen ze beiden aan het publiek om totale stilte. Terwijl het muisstil werd begon Laura langzaam met de vingers van de rechterhand te knippen, elke seconde één knip. Dit ging zo bijna een minuut lang door in een indrukwekkende stilte.
Toen boog Frans Bauer zich naar de microfoon en fluisterde:
‘Tijdens iedere vingerknip van Lynn, sterft er een kind in Afrika!’.De stilte werd beklemmend. Tot er iemand op de eerste rij hem toe riep:
‘Lot die stoemme trut dan oephaawe hèi!’.
Ook wereldleed kan al eens een glimlach om de lippen toveren…
Bij Tom via Bart.
Blog is dicht, maar dit zal zo niet sterven kerel.
Bweikes
Er is een god, en hij is rechtvaardig.
Amen.
[EDIT: ik plaats hier een copy/paste wat ik ook in de comment-sectie heb gepost:
Oei oei, zwarte humor ligt moeilijk precies.
Een persoon die tegen veel te hoge snelheid enkel zichzelf doodrijdt, dat noem ik rechtvaardigheid. Men weet dat het gevaarlijk is, men neemt het risico, niet enkel voor zichzelf, maar ook voor de medeweggebruiker. Voor hetzelfde geld had hij een andere auto aangereden, en was er tweede dode gevallen. Dan zou het niet meer gaan over ’s mans grote voetbalkunsten, maar over zijn onverantwoord rijgedrag. Want dat was het gewoon, onverantwoord en verwend rijgedrag.
En dat is afgestraft. Mensen die een fout begaan, die gestraft worden, is dat niet rechtvaardig? Mensen die andere mensen in levensgevaar brengen (en dat is gewoon zo bij te snel rondrijden in een sportwagen), verdienen zij beter?]
Een beetje commentaar op de post:
Ewoud, ik ken je niet, maar ik vind je wel een beunhaas van het zuiverste water.
De eerste dag van mijn vakantie werd gisteren beëindigd met een fijne presentatie en betatest van nieuws.be.
De presentatie beloofde heel wat.
Nieuws.be wordt anders dan andere nieuwssites, het wordt een nieuwscommunity.
Nieuws.be zal nieuws verzamelen als een grote opvangbak waaruit dan met behulp van persoonlijk in te stellen filters eigen rssfeeds gegenereerd kunnen worden.
Schoon concept, fijn vormgegeven en rustgevend zoals dat verwacht mag worden van een informatieve nieuwssite.
De betatest was eigenlijk een prébetatest. De site draait momenteel op proefservers en met proefdata. De echte kracht van het ding was dus niet echt te zien: wij mochten gewoon proeven van de mogelijkheden.
Vragen kwamen op en werden beantwoord.
Kritiek werd sportief ontvangen en genoteerd.
Broodjes en drankjes waren aanwezig, alsook schoon volk: Imke (heeft ook een echte naam), Monica, Trendwolves (naam vergeten…), Jachim (broer van het mannelijke redactiedeel), Jochen, en Pieter.
Ik verwacht er eerlijk gezegd wel wat van.
Een grote fruitkom waaruit een glaasje appelsiensap geperst wordt.
Alle rssfeeds die je je maar kan voorstellen (kranten, cnn, twitter, blogs, facebookupdates,…) worden in een grote bak gestopt en de gebruiker haalt daaruit wat hem (m/v) interesseert.
Klinkt utopisch, niet?
Mijn grootste zorg was dat er geen verschillende filters mogelijk zijn.
Ik ben namelijk niet op dezelfde manier geïnteresseerd in sport als in politiek binnenlands nieuws. Van dat latste hoef ik geen updates uit HLN of zattevrienden. Sport daarentegen mag uit elke hoek komen.
Gelukkig bleek mijn vrees ongegrond en zijn er verchillende dingen mogelijk.
Een ander hekel punt waar ik een beetje mee zit, is de inhoud.
Het is namelijk mogelijk dat gebruikers zelf nieuws gaan schrijven of zelf nieuws brengen.
Niet per definitie burgerjournalistiek: ook dit weblog mag meespelen.
Ik vrees dat er weinig hoop is om de teloorgang van het nieuws tegen te gaan.
Nieuws is de laatste jaren verworden tot nieuwtjes.
En daar zal nieuws.be weinig aan kunnen veranderen denk ik.
Ik kijk uit naar de echte alfaversie!
Bedankt Hannes om me uit te nodigen!
En voor de heerlijke fles wijn!
OK, ‘t is van Microsoft en OK, zij hebben ook een eigen browser.
Maar toch:
We’re so sorry, but Carbon Grove is currently only available for Internet Explorer 7 or 8. We’re sorry for any inconvenience. We still would love for you to plant a tree in Carbon Grove. Internet Explorer 7 is a lovely browser. You may even already have it on your PC, or you can download it here.
Thanks,
The Carbon Grove Arborists
In Internet Eplorer ziet het er echter wel OK uit.
Bewust making en al.
Klinkt goed in elk geval.
Mijn resultaat:
Mijn aandachtspunten:
Sinds zeven uur vanochtend zit ik in een verre stad in een buurland aan een bureau. Ik ben omringd met vijf gloednieuwe mobiele telefoons die allen getest dienen te worden.
Helaas.
Testnetwerken van mobiele telefoons zijn in hetzelfde bedje ziek als testnetwerken van computers: constant down.
En dus was het takenpakket om half acht al volledig opgesoupeerd.
Ik kan u vertellen: da’s niet prettig.
Vooral niet als er verder niets is waarmee je je nuttig kan/mag bezighouden.
De werkdagen van acht uur worden op deze manier echt wel heel lang. Reken daar nog een vier uur durende tocht aan nutteloze woonwerkverkeerkilometers bij en er blijft niet zoveel tijd over om een sociaal leven op/uit te bouwen, te sporten, te lezen en plezante dingen te doen.
En nu, nu ben ik het dus echt beu.
Maandag en dinsdag komen en gaan als gewone schooldagen.
Group B begint zich redelijk thuis te voelen in Windows en Paint, maar Word blijft toch wat moeilijk.
Sporten bij 32 graden op dinsdag doet me de das om. Niet aleen snap ik nog steeds niets van cricket, ik ben ‘s avonds ook doodop.
Inpakken voor het huwelijk van dokter Ravikrishna wordt uitgested tot woensdagochtend.
Hoewel, inpakken? Wat heeft een man nu nodig voor drie dagen Bangalore? Propere slipkes en een tandenborstel.
En de fototas, but that goes without saying.
De bus naar Thiruvanantapuram en daar de trein van 12.55u naar Bangalore. De coupeegenoot is al eens in Belgie geweest en weet zelfs dat er een Atomium staat. Fijn zo!
Tegen 18u leg ik mezelf te slapen en slaap de volle twaalf uur zodat ik netjes op tijd wakker ben om de trein te verlaten om 07.00u stopt. De indische spoorwegen, ze rijden mooi op tijd. Al duurt een ritje vaak enorm lang.
De terugrit zal iets minder lang duren: voor iets meer rupees kan ik een vliegtuigzitje krijgen: slechts anderhalf uur. Die keuze was dus snel gemaakt.
Als ik om elf uur in de ceremoniezaal binnenkom, is er al vanalles aan de gang. Traditionele voorbereidingen, maaltijden, geschenken voor alle vrouwen aanwezig, offergaven,…
En alles wordt netjes vastgelegd op film.
Ook ik krijg ontbijt e wat later lunch, netjes op bananenbladeren zoals ik dat het liefste heb 🙂
Nu moet ik wachten tot half zes voor het eerste deel van het echte feest, de rest volgt morgen. Redelijk zot alemaal.
En wat nog meer: volgende week nog trouw! De broer van Kalla, de huisbazin, gaat zich in de echt verbinden en daar zijn ook alle belgem uitgenodigd.
Zotte sfeer hier, zijt maar gerust!
Vandaag net als gisteren een streepje gelopen.
Dat is dus: stoppen met werken, in de auto voor minstens een uur, thuiskomen en omkleden en hupla, sportieven tist van ‘t kan niet meer.
Op’t gemakske beginnen, geen echt tijdsdoel voor ogen, zeker niet beter móéten presteren dan de vorige keer en “als we d’er geraken is’t al goe”.
Dus niet.
Als een banaan op legkorrels!
En ook: sporten geeft enorm veel energie.
Wat nu wel fijn is, maar wat sebiet wel redelijk gaat tegensteken zo rond de klok van zessen.
En met het weer van vannacht: monsterfiles in de ochtend.
Juij.
Leve het rijke westen…
Toen ik me zonet even in een sportieve bui waande , verschoot ik zowaar van kleur.
Op mijn looproute sprong plots een familie ratten uit de struiken.
Een nest! Ratten! In Antwerpen!
Antwerpen Stad!
Op de terugweg, zelfde scenario.
Enkelen van een vuist groot, twee waren echter bijna dubbel zo groot.
En ook! Piepen!
Nooit gezien.
Jakkes.
En toen bedacht ik dat ik er maar beter aan kan wennen.
Want dat dat in India dagelijkse kost is.
Ongedierte, ik ben er niet echt voor…