De beestjes van de Crossfit zullen er ook zijn en ge moogt mee doen.
Ik doe ook ergens mee en mijn niveau ligt, na drie weken verlof, in een dalletje.
Als ge mij wilt zien afzien, kom gerust af.
En echte support kan je alleen maar geven door mee af te zien 😉
Gisteren begon de Crossfit Antwerpen Summer Challenge. 45 Dagen gezonder eten en leven.
Vooral het eten zal niet makkelijk worden: real food, geen suiker (dus ook geen koolhydraten, zetmelen, alcohol,…).
Veel groenten en vlees/vis, fruit en noten.
Eenzijdig zegt u?
No way!
Even veelzijdig als vegetarisch, veganistisch, diabetes of welk ander dieet dan ook.
Ik vraag me alleen af hoe het met Indische Currypasta zit.
Daar zit geen suiker is, maar het is wel geprepareerd.
In sommigen zitten er wel bewaarmiddelen, maar de meeste zijn, op het eerste zicht, wel ok.
Toch maar even navragen.
In de vloed aan coole dingen die in 2012 al de revue passeerden, liep ik vorige week de Crossfit binnen voor een rondje strongman.
Strongman? Is dat niet voor enorme beren die trucks verplaatsen met hun tanden?!
Ja.
En nee.
Strongman is dat wat mijn ruige broer doet. U weet wel, die sterkste man van Limburg.
Allemaal oefeningen met belachelijk zware bollen, sleeën, gewichten, auto’s.
Dingen die niemand kan, buiten de mannen van de NSMB.
Gelukkig voor Jan Modaal in de fitness, is er mister Orlando.
Of Rob, zols we hem mogen noemen.
“Please call me Rob”, zei hij.
Wat heeft de Rob nu gedaan dat wij allemaal zo zot zijn van hem?
Awel.
De brave borst is een Crossfit freak. Al lang.
Toen hij werd geconfronteerd met de coole oefeningen van Strongman, zag hij zichzelf tegenover een aantal beperkingen.
Enerzijds te zwaar, anderzijds niet in lijn met de gedachte van Crossfit: explosief en blijven gà à n.
Daar moest iets aan gebeuren, dacht Rob.
Zo gezegd, zo gedaan.
Gewichten aanpassen en de oefeningen draaglijk maken.
Om ze dan weer enorm zwaar te maken door er wat Crossfit elementen (burpees,…) aan toe te voegen.
Ik kan u zeggen: het was een geweldige beleving, die avond in de nieuwe gym.
Op 26 maart, om half zeven is het zover.
Dan komt Rob Orlando himself ons wat truken van de strongmanfoor leren.
Ik schreef me alvast in voor de scaled versie: kwetsie van de gewichten een beetje van de grond te krijgen.
Nu de Games voor echt zijn begonnen, weet ik dat donderdagochtend niet meer hetzelfde gaat zijn.
Er wordt dan een nieuwe workout bekend gemaakt, voor ons ergens midden in de nacht in Amerika.
En een nieuwe workout betekent een nieuwe uitdaging.
Opnieuw het beste van jezelf geven.
Ik kan u verzekeren: als dat het eerste is dat je te lezen krijgt om 7u ‘s morgens, dan ben je opgedraaid binnen het kwartier.
Zonder koffie. Pure adrenaline.
Waar we vorige week (week 1) slechts 7 minuten kregen om zoveel mogelijk burpees te doen, krijgen we er nu (week 2) 10.
Om zoveel mogelijk te snatchen, met opgelegde gewichten:
Proceed through the sequence below completing as many reps as possible in 10 minutes of:
75 pound (34.09kg) Snatch, 30 reps
135 pound (61.36kg) Snatch, 30 reps
165 pound (75kg) Snatch, 30 reps
210 pound (95.45kg) Snatch, as many reps as possible
WOMEN – includes Masters Women up to 54 years old
Proceed through the sequence below completing as many reps as possible in 10 minutes of:
45 pound Snatch, 30 reps
75 pound Snatch, 30 reps
100 pound Snatch, 30 reps
120 pound Snatch, as many reps as possible
The lift requires not only great strength, but mastery of technical skills, a high degree of shoulder flexibility, excellent balance, and speed. However, power and strength do play an important role in differentiating athletes in competition, particularly at advanced levels, where the majority of competitors have mastered the technical aspects of the lift.
This lift requires coordination, torso (core) stability, and explosive power of the legs to generate the upward momentum required to snatch hundreds of pounds overhead. Tremendous speed is required to get underneath the bar after the second pull.
Vorige week werd ik al op Facebook getagged van bij de Crossfit, in volle actie.
Dat kon niet onopgemerkt blijven, ook niet bij vrienden die redelijk weg kunnen met Photoshop…
Met de voorbereidingen van de marathon van 23 december (u sponsort toch ook?) was me aangeraden om het iets rustiger aan te doen. Niet meer elke dag sporten, minder intensief en minder Crossfit. Aangezien ik zondag nog een toertje maakte, laste ik maandag en dinsdag in als rustdagen.
Maar woensdag, zo dacht ik, dan ga ik nog wel een work out doen.
Kwestie van niet te verzuren. Of net wel, ‘t is maar hoe je’t bekijkt.
Gistreen stond de Filthy Fifty op het menu.
Een benchmark work out, die overal ter wereld dezelfde is.
Ongeveer.
Onbekend? Check.
Weet jij wat burpees zijn?
Weet jij wat Buck Furpees betekent?
Kom eens af (van de verniet) en je vergeet dat nooit meer.
Vooroordelen? Check.
Dat dat te zwaar is.
Dat je al een atleet moet zijn.
Dat er wordt verwacht dat je je twintig keer kan optrekken zonder een druppel zweet te vergieten.
Of ik zin had in een extreme sport, vroeg Danny een tijdje geleden.
Toen zat ik nog een beetje met de avondschool in de maag gesplitst, maar vorige week werd ik tot meester gekroond en was ook dat verleden tijd.
Tijd te over dus. En klaar voor “een extreme sport”.
Awel, na vier keer kan ik u zeggen: crossfit is extreem. In alles.
Basic, zwaar, plezant.
Basic als in trainen met uw eigen lijf. En soms wat gewichten. Maar vooral uw eigen lichaamsgewicht voortslepen. Of opheffen. Of neersmijten en weer oprapen.
Zwaar als in rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. En zwarte vlekken zien.
Plezant als in goed trainen, moe zijn en nog kunnen lachen.
Ik ben nog maar net gestart, maar echt: fit en plezant en al.
U komt toch ook?