Stoppen met koffie

Standard

Het spookte al langer door mijn hoofd. Een jaar of wat. Dat ik er iets aan moest doen. Dat ik moest minderen. Maar temperen en ik, dat is moeilijk. Op alle gebied. Vaak is het alles of niets. Zo ook me koffie.

Door de band genomen drink ik koffie van pakweg een uur of zeven in de ochtend tot ‘s avonds net na het eten. De hele dag door, 7 op 7 en straf. Liefst espresso.

Een jaar of zes geleden stapte ik over van Nespresso pads naar bonen. Om het afval te verminderen zei ik toen. Zeg ik nog steeds, maar dat is de rationele kant van het verhaal.

Eigenlijk wilde ik de hoeveelheid cups niets zien. Denk ik nu. Want bij bonen is dat minder zichtbaar. Behalve als er op een week een kilo bonen worden doorgejaagd, door mezelf alleen…

Eigenlijk had ik toen al moeten beseffen dat het precies toch wat dieper zat dan ik wilde zien. Artikels zoeken over de gezondheidsvoordelen van koffie, mezelf rationaliseren door mijn slaap te meten en kijk eens hoe weinig last ik heb van koffie in de avonduren.

Maar. Vorige week dinsdag, 19 april 2020, had ik plots geen zin in koffie. Een ideaal moment om te switchen, om over te gaan naar minder koffie en mezelf een lichamelijke reset te gunnen.
Minder, da’s dan helemaal niets. Topidee!

Boy was I wrong!

Hel en verdoemenis

…en ik had het kunnen weten.

Toen de oudste twee dochters geboren werden, leefde ik een paar dagen in het ziekenhuis. Op deca koffie, want ik had geen idee dat ik ook de eerste 2 dagen al wel oploskoffie kon meenemen. Die twee dagen waren naast de emotionele rollercoaster en de lichamelijke uitputtingslag ook een loeiharde aanslag op mijn hoofd.

Het begint met een zeurend pijntje, aan de slaap. Om dan heel erg snel uit te breiden tot het de hele zijkant beslaat. Om daar dan te blijven resideren voor de rest van de dag. Een pijntje met doorzettingsvermogen, want Dafalgan noch Brufen noch Afebryl helpen om het te verlichten. Het enige dat helpt: koffie.

Dus ik wist wat ik kon verwachten, vorige week dinsdag. Koppijn. En geen beetje. En toch had ik geen zin in koffie en beet ik door. Waar ik in de late namiddag écht spijt van had. Onmogelijk om me te concentreren, koppijn en kort van stof. Lange tenen. Heel de wereld is tegen mij…

Tegen de avond, nadat de kinderen allemaal in bed lagen, kwam de rusteloosheid. En koppijn. Een blokje rond gewandeld en op tijd dat bed in. Want ik was moe. Heel moe en ik had hoofdpijn. Verdorie toch!

Woensdag was er wat spanning van’t werk, wat allemaal goed liep uiteindelijk, maar met een ondertussen afgezwakt hoofdpijntje is dat toch altijd net iets spannender. De dag ging voorbij en zo ook de hoofdpijn. Ahaa! Gewonnen! Dacht ik.
Heel tevreden sloot ik de dag af.
Ik had gewonnen van de koffie! Op 2 dagen tijd, nog wel. Hey!

Donderdag was een gezellige dag, maar ik had een beetje last van mijn rug. Niks ernstig, gewoon wat last. Verkeerd gelegen of zo. Mijn vrouw barbecuede, we keken naar de satelliettrein van Elon Musk en another day was in the can. Zonder hoofdpijn.

Vrijdag was chaotisch, ongeconcentreerd en het lontje werd korter. Rugpijn ook. Niet de pijn van te zwaar tillen en sleuren, niet de pijn van verkeerd liggen. Het lag dieper. Vergelijkbaar met de pijn die ik ooit voelde bij een niersteen. Of nierontsteking. Minder hard, maar niet minder drammerig.

Op zaterdag was het bijna niet te harden. Wandelen was geen probleem, maar lopen deed pijn. Verschrikkelijk. Dokter Google had geen goede raad. De keuze tussen hernia, nierontsteking of prostaatkanker was moeilijk te maken. Ik was ten dode opgeschreven. Ik probeerde een afspraak te maken bij de dokter, maar besloot het aan te kijken tot maandag. Als ik het weekend al zou overleven.

Zondag was ik er zeker van. Ik begon, bij gebrek aan het voorbijflitsen, mijn leven zelf maar te overlopen. De laatste week was begonnen, dat kon niet anders. Het korte lontje was helemaal opgebrand. Mijn omgeving was een hel. Overal zag ik dingen waar ik jaloers op was. Ik was een beetje bedrukt, in retrospect.

Monday Onday!

Maandag.
Geen hoofdpijn.
Geen rugpijn.
Alles weg.
‘s Morgens uitgeslapen wakker, geen gesnooze of gedraai. Gaan lopen, een koude douche en helemaal klaar voor de week. BAM!

De rugpijn? Volgens mij was dat een effectje van het gebrek aan caffeïne. Bijnieren in overdrive.
Need for speed 1-6 en driftend door de bochten.
P I J N.

Maar nu dus niet meer. Thee met gember.
Al meer dan een week. Koffiemachine uitgekuist en op zolder.
Wennen, dat wel, maar geen drang meer naar koffie.

En zoeken welke thee er eigenlijk écht goed is en waar ik mezelf opnieuw aan kan verslingeren.
Suggesties zijn meer dan welkom!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *