Vista ate my profile

Standard

Yesterday evening I just closed my machine as usual: nice and clean.
Since I’m running Ubuntu in dual boot, I want to have the dual boot option every time I start up.
So no hibernate anymore.

Yesterday I also found out that my touchpad didn’t behave.
So I uninstalled and re-installed the Synaptics touchpad Windows Vista driver.
I better hadn’t.

When I booted the machine today, I choosen Vista.
No problem so far.
I choose my username, password,… The works.

Vista is setting up the desktop
Believe me, you don’t like that.
A blank profile was my part.
Thank you Bill Gates.

It’s gonna take me months before I get it all the same.
BUT!
The good news is that my profile is cured from something nasty that went into the registry.
Now it’s Ferarri power again.
Ha!
Thank you Bill Gates!

Publicatiedrang: Van blog naar twitter naar adocu

Standard

Toen ik een jaar of vier geleden met een weblog begon, vroegen mensen uit mijn omgeving waarom ik dat deed.

Omdat ik wil vertellen en schrijven en publiceren. En om mee te doen.

En of ik het niet onnoemelijk vervelend vond dat iedereen mijn verhalen kon lezen.

Nee gast, nee. Da’s toch super. Ik noem het publicatiedrang.

En zo gingen er enkele jaren voorbij.
De doelstellingen en bedoelingen van het bloggen werden al eens bijgesteld, de frequentie van posts fluctueerde  als de technologiebeurs tijdens de milleniumwissel en het aantal mensen dat niet begreep wat een blog nu eigenlijk is, daalde zienderogen.
Ik amuseer me nog altijd in mijn persoonlijke speeltuin, mocht u daaraan ook maar een seconde twijfelen.

Plots werd wat bijna duidelijk was, de publicatiedrang, weer iets ingewikkelder.
Ik stuurde mijn hele e-mailaddresboek een mialtje met de vraag of ze mijn twittervriendje wilden worden.
Weinig reactie “in den tijd”, maar heden ten dage is het een hype.

Dezelfde mensen die me vroeger de “Wat is nu het nut van een weblog?” vraag stelden, deden dat nu weer met Twitter.
Ik vind Twitter vooral gewoon plezant.
Vinger aan de pols bij mensen die ik wel interessant vind.
Een beetje de mensen leren kennen, dieper erop ingaan, chatten maar niet moeten toevoegen in IM.
Nuttig?
Nee, niet echt.
Wel plezant, sociaal (Twunch en al!) en hipcooltrendycatchy!

Sinds twee dagen, 27 mei 2008, is er naast het microbloggen van twitter (140 tekens) nu nanobloggging bij gekomen: Adocu. Vertel de wereld in één woord wat je doet.
Ik sprong mee op de kar, samen met Twittervriendjes, voegde iedereen toe in mijn Adocu-account en dacht toen: What the heck is this?!
Wat is in godsnaam (God, Allah, Jahwe: pick any) het nut van dit ding?

Nee meneer, ik ben niet overtuigd.
Stille dood en zotte bui schieten me door het hoofd.

Puclicatiedrang, maar niet tot in den treure…

Mopke

Standard

Goe gelachen:

Tijdens het recente optreden van Frans Bauer en Laura Lynn in Het Sportpaleis vroegen ze beiden aan het publiek om totale stilte. Terwijl het muisstil werd begon Laura langzaam met de vingers van de rechterhand te knippen, elke seconde één knip. Dit ging zo bijna een minuut lang door in een indrukwekkende stilte.

Toen boog Frans Bauer zich naar de microfoon en fluisterde:
‘Tijdens iedere vingerknip van Lynn, sterft er een kind in Afrika!’.

De stilte werd beklemmend. Tot er iemand op de eerste rij hem toe riep:

‘Lot die stoemme trut dan oephaawe hèi!’.

Ook wereldleed kan al eens een glimlach om de lippen toveren…
Bij Tom via Bart.

Replies!

Standard

Een beetje re-ply’en op de comments, het mag al eens.

@Jelle: de avonturier in mezelf begint momenteel een beetje los te komen. Vorige week heb ik me een paar keer serieus geergerd aan het hele gegeven. Ik was zo opgedraaid als een mol op coke in de microgolf, het was bijna niet om aan te zien. Echt, ik was het hier bijna afgestapt om in mijnen alleen verder te doen.
Blijkbaar is dat een onderdeel van de cultuurshock. Die nu gelukkig al wat minder is 🙂
De andere schocks zijn echter met een bitrate van 100/10 aan’t binnenstromen, niet te doen. Ik probeer alles op te schrijven, maar het blijft behelpen. Ook hier en daar wat foto’s die later moeten helpen alles terug netjes te rangschikken…

@Bruno: De eerste dagen en weken zijn nu al om nooit meer te vergeten. Ik verwacht van de komende maanden hetzelfde. Verrijkend en al: uhu!

@Hanne: De vlucht overleven was niet zo’n probleem, de dolle rit nadien was echter een keer of honderd sterven: linksrijdende mensen die met vier naast elkaar op een tweevaksbaan nog steeds proberen om een vijfde in te halen, je moet het eens meegemaakt hebben. Verkeer in Barcelona is er niets tegen 🙂
Sinds vorige donderdag ben ik echt aan’t werk, wel elke keer iets anders zodat ik in twee weken van alle facetten heb “geproefd”.
Genieten is niet direct het juist woord, maar het benadert het gevoel wel het beste…

@Paul: 30 novembr vertrekt mijn trein naar jullie. Met een beetje geluk zit ik daar ook op en ben ik er dus de eerste december. Ik kijk er naar uit!

@Jan: Timo is me volledig onbekend kerel…

@Jakke: Het smaakt naar meer in elk geval!
Gedraagt de Nick zich wat in mijn hok? Zorg maar dat hij mijn huishoudelijke taken (afwzassen, stofzuigen en den douche) doet ook eh, anders heb ik drie maanden achterstand.. 😉

@Dylan: Ik maak foto’s aan de lopende band. Ik kijk er ook al naar uit om ze te tonen.

@Seppe: Pikant is een ding, maar soms gaat het er echt over: gisterenavond zat ik daar plots te bleiten gelijk een klein joeng. Al die dokters maar vragen of ik thuis nu al zo hard miste…
Rijst is wel in vrij veel vormen klaar te maken, heb ik gemerkt.:-)

@Hanne: Merci! Mijn familie wordt elk jaar een beetje internationaler 🙂

@Hamse Bende: Liefste Hamburgers, het wordt allemaal met veel liefde neergeschreven voor jullie. De darmen zijn al volledig onder controle, maar de omgeving is dan ook redelijk beschermend…
De Moleskine reist momenteel elke meter mee en eigenlijk: ik heb nog nooit zoveel nood gehad aan een dagboek als nu. Zowel om alles te onthouden als om m’n gevoelens te verwerken. Nooit gedacht dat het allemaal zo’n impact zou hebben.

@Bea: Welk? Melk!

@Bert: Moette gaai maaine ring of fire is zien?
Eerlijk? Dit is de eerste keer dat ik da zeg seh. Er is hier ook niemand die ook maar een letter verstaat van wat ik brabbel, dus mopkes komen helemaal niet aan. Misschien dat ik wat zal afgekickt zijn tegen februari?
En op de bank: sfeer maak je zelf eh, zoals wij Grote Kempenzonen weleens plachten te zeggen.
Doe iederen in elk geval veel groeten!

@Dries: vergelijken is er niet echt bij hoor.
Maar de foto’s zullen voor zich spreken.
En de Ring of Fire: schoon beeld zenne 😀

@Charlotte: Ik maak wel eens tijd voor u en dan doe ik het hele circus uit de doeken, met foto’s en pikante verhalen 😉

@Joke: Momenteel is het hier een beetje als in Belgie: regen, bewolkt en geen regering meer (in de staat Karnataka toch). Gelukkig is het temperatuurtje nog wel aanwzig, hoewel ook dat slechts een luizige 24 graden bedraagt. ‘t Is hier dan ook winter eh…
BTW, ik denk ook redelijk veel aan jullie hoor 🙂

@Lies: Kus!

@Wouter: Die man heeft gelijk, dat staat buiten kijf. Maar het neemt niet weg dat het voor mij eigenlijk nog altijd redelijk onrealistisch, onbegrijpelijk en ‘gewoon’ is dat ik hier ben.

@Yves: De dingen die ik nu zie en beleef kan je nooit begrijpen vanuit Belgie. Echt, zo unreal, ni te doen.
De foto’s echter zullen nog wat moeten wachten: hopelijk heb ik volgende week ergens en breedbandverbinding…
That’s all folks!