Licht

Standard

image

Al is de dag nog zo donker
Al is het internet nog zo traag
Al zijn de collega’s nog zo gestoord

Er is altijd een espresso als lichtpuntje te vinden.

WAW

Standard

Op geregelde tijdstippen si er Web Analytics Wednesday.
Een presentatie, wat demo’s en vooral: netwerken met web analyse mensen. Ikzelf hoor nog niet echt tot dat clubje, maar mijn interesse gaat er wel naar uit.

Gisteren was er WAW in Antwerpen, bij These Days en dat was wederom een succes (om over het lekkere fruitsap, heerlijke broodjes en stevige wijn te zwijgen) met volgende onderwerpen:

De waarde van Social Media, verteld door Bart de Waele van Netlash en Talking Heads.
Hij bevestigde dat social media geen manna is, maar dat dat evengoed geldt voor elk reclamespotje. Wat is daar uiteindelijk de ROI van?

De traditionele communicatie van roepen en doen luisteren bestaat niet meer. Het is nu eenmaal tijd voor iets nieuws, iets “2.0”…
Luisteren, faciliteren en converseren. Dat is de key to success van de 21ste eeuw.

Mensen bepalen veel meer zelf wat er gebeurt, wat er gezegd wordt en waarover het zal gaan.
Hij verelde ook nog over hubs en connectoren, ambassadors en influentials, en over luisteren, faciliteren en converseren. Meer nog: doen converseren.
Het many-to-many web is hier en nu!

http://www.slideshare.net/netlash/the-value-of-social-media

De mensen van Webtrends (http://www.webtrends.com/) verzorgden naast de catering ook een geslaagde demo van Radian6.
These Days heeft momenteel een project lopen (friendsofglass.com) waarbij ze alle social media monitoren. Radian6 geeft een zeer volledig (doch beperkt in een aantal opzichten) beeld van wat er leeft.

De quote van de avond kwam, zoals ik verwachtte, van Bart De Waele.

Twitter is op het internet wat de kanarievogeltjes zijn in de koolmijnen

Kanarievogels hakken geen kolen, sleuren geen karretjes naar boven,  maar als er eentje van zijn stokje valt is het tijd voor actie…

Conclusie van de avond: gedraag je in de social media zoals in een café. Probeer wat mee te praten, volg wat er leeft en probeer de conversatie naar uw product om te leiden.

Elders en cool: http://www.inventis.be/blog/casestudy-asl-travel-de-flickr-api

Aprilvis

Standard

Alles wat ik deze week doe, wordt onthaald op hoongelach.
Ik doe nochtans mijn uiterste best om een goede collega te zijn:

  • ik haal lekkere krakelingen
  • ik zorg dat de deur open is ‘s morgens
  • ik haal water als het water op is
  • ik vervang de rol toiletpapier als dat op is
  • ik geef complimentjes bij de vleet
  • etc etc etc: alles wat een goeie collega hoort te doen.

En dan lappen ze je zoiets:

aprilvis

Dank u wel toffe collega’s.
De sfeer is wederom een feit.

Ziek?

Standard

Het is een beetje een getaffel.
Ik ben suf, duf, leeg en volledig zonder fut.
Soms krijg ik een stoot van energie en dat moet de directe omgeving dan ontgelden.
Meestal voel ik me echter als een slappe vod.

En dat al twee weken lang.
Werken ging, vanaf et ontwaken tot een uur of zes.
Geen probleem.
Wanneer ik dan thuis in de zetel ging zitten, viel ik in slaap.
Ik slaap nooit in de zetel.

Problematisch?
Nee, dacht ik.
Feestdagen en alles op’t gemakske en veel slapen en echt, rustig.
Probleem: zelfs tijdens de feestdagen was het kaarsje volledig uit tegen acht uur in de avond.
Uitslapen tot tien uur? Moe zijn van nietsdoen om acht uur.

Problematisch.
Vandaag dan maar naar de lokale sjamaan voor een bloedonderzoek.
Het moet wel dieper zitten dan een reguliere snotneus want ik ben niet ziek.
Alleen moe.
Enorm ergerlijk.
Enorm belachelijk.

Serieus, ik voel me bijna schuldig.
Niet ziek en toch thuiszitten.
De sjamaan zal wel een briefje printen.
Tja, tof is da ni, echt  ni.

Niet dat er niets te doen is, daar niet van.
Maar dat kan ik dan precies toch niet met volle goesting doen.
Opruimen, het jaar in schoonheid afsluiten en met een opgeruimd gemoed weer beginnen.

Morgen uitslag van wat het bloed.
Nu eerst een dutje…

koffietijd

Standard

Gelukkig leef ik aan tweehonderd per uur mee.
Weken vliegen voorbij, voormiddagen passeren voordat het toilet bezocht is, koffie wordt niet gedronken wegens niet aanwezig en geen tijd.

En daar wringt het schoentje.
Voor koffie moet tijd gemaakt worden.
Kofietijd.
Elke paar uren, ‘s morgens iets frequenter dan naar de avondklok toe.
En op zich kan dat ook: een paar minuten vrijmaken om koffie te drinken, te maken of te halen: het kan er altijd vanaf.

Maar sinds een hele tijd is het fokkiechamien pakot.
Het lijkt of er precies geen koffiemachine was, op de kast in onze gang.
En dat is vervelend.
Echt vervelend.
Kan er iemand eens iets aan doen?
Anders doe ik het van de week!

Do the Bartman

Standard

Ik zat op de trein en ik wist eigenlijk niet waarom.
Ik was me bewust van wat het reisdoel was, Ajuinlei (wie verzint die namen?!) 1 te Gent.
Ik wist ook dat ik er Bart ging vinden.
De baas (één van de) van Netlash.

Netlash is een bedrijf dat websites maakt.
Zij denken erover na, designen wat, technieken hier en daar wat haken en ogen bij elkaar en beleggen de boterham met een laagje perfectie.
Of daar streven ze in elk geval naar.

Maar eigenlijk interesseerde me dat niet zo heel erg.
Wie zit er achter dat bedrijf?
Waarom doet ie wat ie doet?
Hoe komt hij erbij zichzelf en zijn bedrijf zo te buzzen dat ongeveer iedereen (in het kleine Vlaamsche webwereldje) even opkijkt wanneer zijn naam valt?

Ik stapte dus van de tram (na de trein komt de tram) zonder plan.
Zonder voorbereide vragen, zonder meerwaarde.
En toch had ik er ergens zin in.
Ik zou ook niet goed weten wat te zeggen tegen Bruce Springsteen of Mark Knopfler.
You rock and I like it, zou zo ongeveer alles zijn wat ik er kan van zeggen.

De adoratiefase is nog niet aanwezig, maar een zekere bewondering zeker wel.
Iemand die een bedrijf uit de grond stampt vind ik altijd geweldig.
De mensen achter motionmill.com en Netwerk zijn mijn idolen, bijvoorbeeld.
Maar Bart is net iets anders.
Een beetje gek, maar dan berekend.

Ik heb vanavond in elk geval meer dan genoeg ideeën door mijn hoofd gekregen om minstens een halfjaar mee aan de slag te gaan.
Interessant, zo luisteren.

gedesoriënteerd

Standard

Zo werd ik zonet wakker.
Denken dat het nog maar een uur of zes is, wetende dat het al tegen de zevenen aanloopt.
Denken dat het mandag is, weten dat het al dinsdag is.
Afvragen waarom het al licht is om zes uur en denken dat het met het winteruur te maken heeft.

Het zijn net iets te veel vragen op een ochtend, echt.
Ik wil liefst van alles wakker worden en klaar zijn voor de dag.
Geen vragen, gewoon klaar.
Met een doel.
Ochtendstond en iets met goud.

Een hele tijd geleden lukte dat.
Waarom het nu niet gaat, geen idee.
Karakter, vrees ik.
Maar eens wat aan werken.
“Maar eens wat aan werken.”

Stom natuurlijk om te denken dat dat de oplossing gaat zijn.
Concreet jom!
Soms denk ik dat ik zot wordt.
Soms denk ik dat ik de pot op kan.
Soms moet ik ook echt de pot op wegens actieve darmflora en – fauna.

Nee, serieus, concrete werkpunten om de dag actief te beginnen.
Mensen die om zes uur al een halve dagtaak achter de rug hebben en daarvoor maar vijf uurtjes geslapen hebben: chapeau.
Dat wil ik ook.
Meer tijd in een dag.
Tijd stelen al het ware.

Ik ben benieuwd…