Vandaag was onze vakantiedag van de maand oktober. Ik kan u vertellen: wij gaan dat vaker doen.
Een willekeurig dag midden in de week. Geen werk, geen stress, geen moetes.
Alles op’t gemakkje en rustig aan.
Bovenal: alleen maar iets doen ommasdawijda plezant vinden.

Vandaag: begonnen met een gratis ontbijt (Taverne Rubens op de Wapper, dagelijks gratis ontbijt tussen 9 en 11u!) dat we bij onze koffie kregen. Aangezien ik het ontbijt naast de ander twee de belangrijkste maaltijd van de dag vind, nam ik nog een bordje bij de volgende koffie. Omdat dat kan.

Daarna in de Saturn op zoek gegaan naar de beste cd- en dvd koopje en verder langs de BodyShop omdat de misses geen eau de parfum meer had. Nog een straat verder op de Nespresso-store gestoten en er even binnengewipt.

Nespressostores voor beginners (zijnde wijzelf)

Koffie is een gemeengoed, daar kunnen we het minstens over eens zijn. Koffie moet lekker zijn. Gemeengoed is overal en voor iedereen. Nespresso niet. Dat is exclusief.
Of wil het toch heel graag zijn.

Nespressostores geven je dan ook geen koffie. Ze bezorgen je een gevoel van exclusiviteit, een groepsgevoel: je krijgt geen klantenkaart maar een lidkaart van de Nespressoclub.
Je koopt ook geen koffie, je kiest uit één van de zestien Grand Cru’s.
Je krijgt geen uitleg, wel advies.
Wil je even proeven? Graag!

Twintig minuten later staan we buiten en ik ben er niet helemaal goed van.
De winkeljuffrouw zwaaide ons uit met de gevleugelde woorden: “Jullie zijn bij deze lid van de Nespressoclub, jullie zijn altijd welkom voor een kopje koffie”. Nice!

Even langs de condo om de hongerige ziel te vullen (nieuwe uitspraken vloeiden vandaag bij de vleet, trouwens) en te merken dat de “man-van-de-chauffage” goed werk heeft geleverd: vier nieuwe kranen zodat we onze loft deftig kunnen warmen. Of net niet. Maar dat we in elk geval zelf kunnen kiezen hoe en of we dat doen. De man geeft ons nog even mee dat we goede smaak hebben, schooit zo een heerlijke koffie af en is er even later mee weg.

Breed grijnzend blijven wij achter en we moeten besluiten: wij hebben het helemaal voor elkaar!

Ondertussen galmen er nederlandstalige klassiekers (Wim De Crane! Wannes Van De Velde! Boudewijn De Groot!) door de boxen en genieten wij van een omelet à la casa.
Ommasdatda lekker is!

Een dagje stad zonder museum is eigenlijk niet mogelijk (zker niet als je ziet wat voor musea Antwerpen te bieden heeft) en dus voegden we ons bij de grote massa in het fotomusum voor de tentoonstelling van Michiel Hendryckx: Dolen door Europa.
Ik ben nogal fan van Michiel. Zeker sinds hij met De Bende Van Wim door Europa trok.
Ook: hij fotografeert liefst met een standaardobjectief. Moi aussi.
Het ligt enigszins anders (ik heb geen fullframe kodaksken) maar toch.
50mm is cool.
f1.4 is nog cooler.

Daarna nog even op zoek naar een degelijke en coole computertas voor de misses. Dat blijkt geen sinecure in de koekenstad.
Waar gaan we daar best voor?
Fnac leek ons het beste, maarde keuze was daar niet zo uitgebreid vond ik persoonlijk.

En sebiet?
Dan zitten wij bij Zoro.
Gratis van de Bongobon te profiteren.

En dan?
Geen idee.
Stillekes gelukkig zijn met ons beiden denk ik.
Weet ik.

Wie heeft er deze week nog al meer dan twaalf uur quality time met zijn liefste lief doorgebracht?

all pics