De return on investment, kortweg ROI, is een belangrijke factor in het hedendaagse zakenleven. Alles moet opbrengen en dat moet ook gemeten kunnen worden. Logisch, want er wordt met budgetten, resources en kapitalen gewerkt. Geld dus.
Als we dat kort door de bocht zouden bekijken, zien we dat er in al die jaren van evolutie, revolutie en polutie bitter weinig veranderd is. Ondanks de – ahum – vooruitgang.

Vooruitgang, ja. We chatten sneller dan we naar’t werk vliegen (ondanks die 134pk aan onze rechtervoet), onze duimen zijn sterker dan ooit wegens overmatig tekstberichten de ether in te sturen en laat ik vooral twitter niet vergeten: vanop de webinterface, de twitter app, de commandline, DO of – u raadt het nooit – de iPhone, hebben met z’n allen samen al iets van een +2miljard tweets getweet.
Sneller dan het licht.

En toch hangt alles nog steed vast aan gouden dukaten.
Dat gaat ook altijd zo zijn.
Wel, ik krijg er, opgepast voor de volgende vieze woorden, stenen kloten van. Echt. Er zijn nu eenmaal zaken die mensen voor niks kunnen doen. Echt.

Ik heb de laatste maanden een heleboel zaken gemerkt. Gemerkt en gezien en opgeslagen in mijn hoofd. En op del.icio.us. En gefavoritiseerd op youtube en slideshare. En getwitterd.
Ik heb vooral gezien dat de nerds van deze wereld, de geeks die dartelen door de sociale media als was het koekebrood en de ooit verbeten computerjunks nu onze maatschappij een geweten schoppen.
Rechtstreeks of onrechtstreeks.

Voorbeelden te over.

• barcamp wordt georganiseerd te Antwerpen. Ondanks een hele hetze in de blogosfeer is het een zeer fijne dag, wordt er stevig gebrainshopped en kom ik er allerlei toffe mensen tegen. Ik drink er heerlijke kofie en geniet van al het kosteloze dat de sponsors ons aanbieden. Wat er daar gebeurde heeft me blij gemaakt. Niet bijster origineel (it was done before boy) maar het mag nog gebeuren. I don’t care shit wat criticasters erover zeggen.
• Er zijn talloze twunches: gezellig samen eten over de middag. Locatie is bijzaak (maar wel heel fijn bij Rigoletto) schoon volk is key. Geen duffe bedoening, geen soft gedoe: hardcore geekdom for all. En geeky in de breedste zin van het woord: als je ooit een computer hebt aangezet ben je meer dan welkom. En anders ook!
• Plots is er twiist.be. Dit ding kost wel geld, maar om de één of andere reden win ik een ticket van Robin Wauters. Waarvoor dank. Volgend jaar ben ik er weer en betaal ik. Gratis tickets zijn er dan voor anderen. Ik kom er ook Mathias tegen. Way cool. Die kom ik trouwens nog wel vaker tegen.
• Er zijn ook Web Analytics Wednesdays. Uit gezonde professionele interesse trek ik er naartoe en leer er wat bij. Niet alleen over webanalyse maar ook, en vooral, over “het wereldje”.
  Vaak dezelfde mensen die terugkomen en vaak dezelfde mensen waarmee ik in gesprek raak.

Wat we hier zien is een onrechtstreekse beïnvloeding van de maatschappij. Het ene al techiër dan het andere. Maar wel: buiten komen, niet in een duf kot zitten. Echt met de mensen babbelen. Sociaal.
Veel bureausnoevers (u kent ze wel: uitgeblust, jaren hetzelfde bureau en dito werktrajekt, altijd zuur op de trein, tram of bus) komen niet verder dan de zetel en de afstandsbediening na de werkdag.

Een rechtstreekse benadering zag ik deze week. De bloedgroep. Geadverteerd op blogs, filmpjes op’t internet. Inschrijven via twitter. Way cool.

Vorige donderdag was er een debatavond op Plantijn. Het onderwerp: Wint de adverteerder het van de consument in Social Media?
De Adnerds gaven er een presentatie en deden dat goed.

Ik geloof niet dat de adverteerder het zal winnen. De adverteerder zal wel kunnen meedoen met “onze” social media. De adverteerder kan wel meebabbelen en het gesprek sturen. Van zodra de consument merkt dat er overdreven wordt (it’s a thin line my friend!) haakt deze af.
Althans, dat leerde ik van Bart tijdens de vorige WAW.
Waarvoor bedankt, trouwens.

Om terug te komen op de essentie van mijn betoog: de Return on Investment van Twitter.
Dit is niet in geld uit te drukken (Dell, Zappos en tig anderen even vergetend) en hoeft ook niet per sé in dukaten uitgedrukt te worden. Persoonlijk heeft twitter voor mij een redelijk hoge ROI:

• twunch is elke keer een beleving van jewelste
• ik ging koken met kitchenaid
• ik ging naar twiist.be
• barcamp
• ik kreeg een potje heerlijke saus van Devos-Lemmens Ook lekker bij frietjes!
• ik ben mee met de tijd
• ik sprak met de adnerds
• Ik ging naar Microsoft voor pizza’s, msn live en een jas

En het persoonlijke ROI van twitter is volgens mij ook het enige belangrijke. Wie twitter gebruikt om “snel en veel geld te verdienen met een bedrijf door het een twitter acount te geven” is verkeerd bezig. Die ballon wordt doorprikt en dwarrelt als een vod neer. Social media for social beings.

Dat deze socialen dan over business; brands en “‘t werk”  communiceren, is mooi meegenomen. Dat gebeurd op café evenzeer. Wanneer er plost iemand een beestige website heeft gezien, of een cool filmpje ontdekt, dan zal dat bedrijf daar wel bij varen. Omgekeerd evengoed.

Het nut van twitter? Dat ontdek je wanneer social wordt omgezet naar sociaal.
En dat kan, op termijn, naar andere zaken leiden. Maar da’s maar hoe je er zelf mee omgaat.

PS: meer voorbeelden zijn zeer welkom!