Foto’s

Monkeys have come to town

Standard

Gisteren was er plots een lichte paniek: tijdens het eten werden alle luiken en ramen gesloten, de hond werd binnengehaald en iedereen keek een beetje verschrikt: Monkeys have come to town!
Ik wist niet goed in welke mate die beesten gevaarlijk zijn, maar blijkbaar is er meer schrik bij hen dan bij de mensen. Die beestjes hebben alleen maar honger en komen dus alles leegroven wat ze vinden.

Aan mijn kamr zaten er een stuk of tien op het dak, wat een aantal aardige plaatjes opleverde. Toen ik wat later zat te lezen, kwam er eentje heel brutaal naar me zitten kijken waarna hij bij de buren de keuken insprong.
Hoe zot is da!? Live apen voor uw deur en al…

Vandaag bij de oogoperatie gaan kijken en foto’s gemaakt.
Ik dacht dat ik er eigenlijk niet zo goed ging tegenkunnen, maar no prob: heel interessant allemaal, zo live surgery vanop 30 cm afstand volgen.
Foto’s van mensn in’t groen en blauw licht, ies very naais!

Te zot voor woorden eigenlijk: die patienten komen binnen voor een oogonderzoek, er wordt vastgesteld dat ze cattaract hebben (staar) en ze worden hier gehouden. De volgende dag worden ze dan aan de lopende band geoppereerd. Dinsdag waren er 17, vandaag slechts tien. De ene na de andere.
En vooral: gratis.

Ja meneer, er zijn nog goede mensen in de wereld!

Eigenlijk zou mijn Moleskine schriftje rechtstreeks aan tinternet moeten hangen, want ik heb al zoveel geschreven dat ik hier waarschijnlijk nooit zal publiceren…
Maar goed en het hebben en al! Echt, een aanrader van formaat 😉

Ring on fire

Standard

Ring on fire

Gisteren een beetje echt eten gegeten hier.
Lekker, daar niet van. Maar deze morgen was’t Johnny Cash in de pot: “…and it burns burns burns, this ring on fire…” Plezant, want alles was zo vast als maar goed kan zijn. Gek hoe erg een mens op den achteruit begint te letten als je in diarree risicogebied bent…

Gisteren en vandaag in het hospitaal geobserveerd.
Vooral gisteren eigenlijk, vandaag was er eerder om te assisteren bij de operatievoorbereidingen.
Operatiekleed aan, kapje op, je hoor, wacht hier maar even en ga dan maar binnen.
De mensen lijken allemaal bang.

Logisch, de meesten onder hen hadden tot voor vandaag nog nooit een dokter gezien, laat staan dat ze weten wat een operatie is.
Daarom kregen ze gisteren een educational hour waarin het begrip operatie en de details werden uitgelegd.
Ik voel me nog niet echt op het punt om zo’n operatie bij te wonen, maar vrijdag wel, dan is het the full way. Met foto’s van het hele proces normaal.
De kans dat ik die dingen online ga krijgen is echter nihil: de mensen zijn nogal zuinig met de dial-up minuutjes 😉

Vanavond wordt er een planning voor de komende maanden opgesteld zodat er eerstdaags wat treintickets geboekt kunnen worden: mijn laatste treinrit bijvoorbeeld moet nu al geboekt worden en zal iets van een 36 uur duren… Slik.

Fijne groetjes aan u allen!

Die dag in de Send Items:

Standard

Namaste

Op zeven november 2007 stap ik voor een tijdje uit de westerse ratrace.
Ik wil met mezelf en helemaal alleen een andere kant van de wereld ontdekken.
Ik ben er vrij zeker van dat ik er een paar keer mezelf ga tegenkomen, doch dit geheel terzijde.

De Grote Trip zoals ik het noem, heeft echter iets meer inhoud dan verpakking.
Ik ga namelijk niet alleen de toerist uithangen in India. Geen weken braden aan het strand, geen dagelijkse decadentie.
Wel humane hulp aan zij die het nodig hebben.

Humane hulp in de vorm van mezelf.
Eerst werk ik een maand als paramedicus in een hospitaalgemeenschap in Pavagada, daarna een maand als leraar in een pedagogisch project in het uiterste zuiden van India.

Het hospitaalproject in Pavagada

Het Swami Vivekananda Integrated Rural Health Centre werd enkele jaren geleden gebouwd met de hulp van Damiaanactie.  Waar zij zich in het begin alleen bezig hielden met de behandeling van lepra en TBC, hebben ze nu ook een afdeling voor oogoperaties (cataract) en hartchirurgie.
Momenteel zijn ze heel erg bezig met de behandeling van kinderen: zij zijn immers de toekomst van de streek!

 

SISP
Sebastian Indian  Social Projects (S.I.S.P.) is een kleine Indische NGO die zich richt tot de allerarmsten en de mensen die weinig of geen kansen krijgen in de Indische samenleving en dit specifiek in enkele dorpen te Vizhinjam in de Zuid-lndische deelstaat Kerala.

S.I.S.P. tracht de levenskwaliteit van deze mensen te verbeteren door het aanbieden van o.a.: gratis scholing, training in sociale weerbaarheid, het opzetten van spaarsystemen (micro credit unions), de begeleiding en financiële hulp voor medische behandeling, voeding en/of schoolkosten.

Humane hulp in harde realiteit

Projecten als deze hebben vaak te kampen met een te kleine financiële slagkracht.

Gebouwen, mensen en materiaal nemen grote happen uit een beperkt budget.
De beste manier om de beide projecten te steunen, lijkt me dan ook met baar geld.
Harde contanten die ter plaatse worden afgegeven en waar we samen een zinnige bestemming aan geven.

Ikzelf lever een stevige bijdrage uit mijn spaarpot, maar ik had ook graag uw hulp gehad.
Elke bijdrage, hoe klein ook, wordt geapprecieerd.
Door mezelf én door de mensen achter het project.
Maar vooral de hulpbehoevenden die geholpen worden dankzij het project, zijn de grote ontvanger van uw milde gift (083-4456826-67).

Spaghettihulp

Geld geven aan een goed doel is één ding. Iedereen heeft er graag iets voor terug.
Daarom organiseer ik met enkele trouwe helpers een spaghettifestijn. Op 27 oktober vanaf 17u wordt de parochiezaal van Meer ( routebeschrijving) omgebouwd tot self service spaghettirestaurant. Voor de democratische prijs van 8euro krijg je een bord vol lekkere pasta met een sublieme saus én verdien je een logeplaats in het hiernamaals.

Het is natuurlijk van groot belang dat ik weet hoeveel hongerige magen er gevoed moeten worden. Inschrijven doe je dus vóór 20 oktober via

·         E-mail: wannes@deloore.be (Onderwerp: Spaghettiavond 27 oktober) met een vermelding van je naam en het aantal personen

·         Een klein briefje met je naam en het aantal personen

o   Meerdorp 73, 2321 Meer

o   Klapdorp 28, 2000 Antwerpen

Je inschrijving is pas volledig als je betaald hebt: hetzij cash, hetzij via overschrijving op rekeningnummer 083-4456826-67. Natuurlijk kan dat ook nog de avond zelf, maar

Oei

Je ziet het niet zitten om op 27 oktober naar Meer te reizen?
Maar je wil wel een goed doel steunen?
Dat kan perfect!
Vrije giften zijn meer dan welkom op 083-4456826-67.

Volg mee

Je wil natuurlijk wel op de hoogte blijven van de bestemming van je geld. Gelukkig staat de technologie voor niets en weet ik wat er mee te doen valt.
Zo vind je alle info rond de projecten op https://blog.wann.es/namaste/.
Mijn avonturen in India kan je volgen op https://blog.wann.es/
Foto’s zullen te vinden zijn op http://www.flickr.com/photos/wannesdeloore/.
Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft.

083-4456826-67

 PS: het staat je natuurlijk vrij om al deze informatie door te sturen of op eender welke manier te verspreiden!

Met vriendelijke groeten,

Wannes De Loore

Klapdorp 28
2000 Antwerpen

0473/52.14.93

skype: wannes.deloore
https://blog.wann.es/

Paris II

Standard

Het was uitermate gezellig.

Zaterdag tegen half zeven vertrokken vanuit ANtwerpen, E17 afgeknald en dan net voor de grens nog kunnen gaan tanken (afrit4, een kilometer of drie naar links) en dan verder.

Efkes stoppen voor een koffie en hopsa, Parijs binnen.
Eerst aan’t zoeken in een straat met dezelfde naam, maar in een banlieu, dus dat was wel domdomdom…

Een keer of vier over een rond punt met negen rijvakken, twee keer er bijna afgereden en op de Périphérique beland maar dan gelukkig aan het juiste hotel geraakt tegen half twaalf.

Metrotickets, moltrein naar Les Halles en Centre Pompidou omd an te voet de meest toeristische route ooit te beginnen: Louvre, Champs Elysées, Arc de Triomphe, Eiffeltoren, Champs de Mars, Les Invalides, île de paris, Notre Dame, Quartier Latin.

In dat laatste gegeten en wijn gedronken en dan met een fles aan de Seine gaan zitten en onszelf redelijk tot vrij goed geammuseerd.
Half twee metro naar het hotel en daar als een blok in slaap gevallen.

Zondag begonnen met een ontbijt in de verkeerder zaal (er werd niet naar het kamernummer gevraagd en was dus gratis 🙂 maar met een uitmuntend aanbod van croissants, verse fruitsla, koffie en spek met eiers. Kamer leeghalen, auto laten staan in de garage en hopsa, on the road again.

Naar la Géode gaan kijken, door Parc de la Villette gewandeld en langs Cité de Science om dan de metro naar Mont Martre te nemen en daar de Sacre Coeur te gaan bezoeken.

Een groet aan Jim Morrisson op Père Lachaise en een steak friet in het centrum rondden de middag af.

Naar het hotel, auto halen en om twintig voor vijf terug vertrokken.
Tegen half negen aangekomen, Béa uit de auto gesjot en naar Antwerpen.

Kwart na negen gecrashed na vijf dagen met een gemiddelde van 4uurtjes slaap per nacht.
Een mens mag het hebben 🙂

Foto’s komen er aan in de loop van de week!

Des petits images

Standard

Ik ben een redelijke fan van fotografie.
In die zin dat ik hou van foto’s maken, foto’s kijken en onderwerp van foto’s zijn.
Dat mogen allerhande foto’s zijn: landschappen, portretten, sport, kunst,… Ik ben van veel dingen  wild.

Behalve gisteren.
Toen moest ik even mezelf inhouden om niet in een woedeuitbarsting te vervallen. ‘t Was niet de moeite en volledig mijn eigen schuld, maar toch.

Als je in je linkerbuitenspiegel een donkerblauwe wagen ziet staan tussen Antwerpen en Turnhout ter hoogte van Zoersel en je denkt in een fractie van een seconde: “Dju, da’s mooi geparkeerd.” Om een fractie later te beseffen dat ze een fotootje maken om dan een volle seconde later te begrijpen dat dat een duur fotootje gaat worden.

140 kilometer per uur.
50 euro.
Dju toch.
Maar ook: eigen schuld, dikke bult!

India

Standard

Nu de grote brok van vakantie voorbij is en het leven een min of meer stabiele vorm heeft aangenomen, kan er worden uitgekeken naar de geweldige trip naar India.
Op 7 november vertrek ik met mezelf en alleen mezelf naar India om er een beetje de barmhartige samaritaan te gaan uithangen.

Het plan is dat er in de eerste maand wordt geholpen in het ziekenhuis van Pavagada bij Swami Japananda. Daar zal ik waarschijnlijk inspringen bij het verzorgen van patiënten die net een operatie achter de rug hebben. Eten rondbrengen en medicijnen klaarzetten. Het eigenlijke verplegingswerk is wegens onkunde niet aan mij besteed schat ik.
Ik ga ook mee met de mobiele brigades van het hospitaal. Zij brengen geregeld bezoeken aan dorpjes e gemeenschappen die niet in het ziekenhuis geraken. Met de jeep door het oerwoud dus.

De twee maand wil ik graag naar een schoolproject in Kovalam waar Seppe ook geweest is. Lesgeven en bezig zijn met de kinderen. Kijken wat er anders en beter kan. Waar ik kan helpen, zal mijn gezicht te zien zijn.

De derde en (voorlopig) laatste maand wordt gewijd aan het rondtrekken door het indische landschap. Rugzak, trein en locals. En foto’s.

Er moet echter nog een hoop gepland worden alvorens het vertrek kan gebeuren. Vaccins, reispas en ticket zijn vor 90% in orde (vandaag een herinneringsvaccin voor hepatitis gaan halen en OK). Het visum is iets voor het einde van de maand. De RVA (tijdskrediet, jawel) moet ook nog een aangetekend schrijven ontvangen voor mijn aanvraag. 

Morgen komt Swami Japananda aan in Zaventem voor een vijfdaags bezoek aan ons belgenlandje. Een stevig onderhoudende babbel zit er dus wel in. Op die manier kunnen we misschien een soort van planning uitwerken zodat er geen al te grote verrassingen plaatsvinden op vervelende momenten…

Maar wel: goesting en al!

Gimp

Standard

Voor de oma: vier foto’s aan elkaar breien.
Een eitje?
Ik slaag er maar niet in met The Gimp.
Zo onnozel als ik ben, maar écht niet.
En nee, ik heb niet rondgezocht.
En nee ik ben dat ook niet van plan.
Wel een oplossing zoeken.

BTW, Joomla in vier pogingen geïnstalleerd!
Zonder Fantastico of enige kennis van php/mysql databases.
En naar de Colruyt geweest!

Een mens verdient dan een 24’ke!

Job of m’n leven?

Standard

Vandaag heb ik de job van m’n leven laten schieten.
Nu ja, door de vingers laten glippen is het niet echt.
Zelfs keihard tgen de muur kapotgooien zou de prijs voor understatement van het jaar kunnen krijgen.

Ik mocht een vierde en laatste gesprek doen bij een gerenomeerd reclamebureau in Antwerpen.
Perfecte combinatie voor mij: reclame En in Antwerpen!
Het had echt niet mooier kunnen zijn.
Maar zoals gezegd heb ik het vandaag afgeblazen.
De zorgvuldig opgebouwde toren met een sloophamer neergehaald.
Bruggen opgeblazen en balonnen kapot geprikt.

Waarom?
Omdat ik een andere uitdaging belangrijker vind.
Omdat ik het bedrijfsethisch onverantwoord vind om voor enkele maanden ergens te gan werken en daarna naar het buitenland te vertrekken.
Het buitenland jawel.

Ik ga mezelf nuttig maken in de missiewerkerij.
Meerbepaald in Pavagada, India.

Mijn opa heeft er ooit een hospitaal mee neergepoot, is er twee jaar geleden met de oma heen gevlogen en heeft er toen in het hospitaal meegeholpen bij het verplegen van de zieken.
Ik ga daar ook naar toe.
Een hele tijd.
In het najaar.

En ja, daarvoor laat ik een droomjob schieten.
Hoewel de huidige job met de dag moeilijker wordt én dus boeiender!
Problem solver, dat wil ik echt graag voltijds doen denk ik.

Later meer en links en foto’s en info en l!

En zo geschiedde…

Standard

Gisteren was er een old skool retro house feestje in de Mussenakker. Dolle pret, dat kan ik je verzekeren!

Vooral omdat een heleboel dames en heren lichtelijk gekleed gingen als volledig losgeslagen Johnny’s en Marina’s.
Foto’s van de vorige editie:

Af en toe kon er, dankzij het elfde gebod ook een jump’ken geplaceerd worden.

Vloesberg

Standard

Zoals de traditie het wil, is er vandaag weer een feest in Flobeqc.
Vloesberg, zo je wil.
Elk jaar doen nonkel Roel en tante Mireille daar een buitenfeest in hun mooie buitenhuisje.
Barbecue, kampvuur, gezelligheid.

Dat het weer (als in the weather) niet veel goeds belooft, kan ons niet deren: gezeligheid maak je zelf.
En foto’s ook.

Off we go!

E-mail2.0

Standard

Michel

Ik weet dat je een vrij behoorlijke muziekcollectie hebt in digitale vorm.

Verschillende smaken en al, maar vooral: veel.

Ik durf mezelf ook een sterk muziekbezitter noemen en ik heb een probleem.

Ik zie door de bomen het bos niet meer.

Ik had hetzelfde probleem met foto’s (duuzend mapkens, slechte naamgeving, inconsistent gebruik van boomstructuurtjes,…) maar toen was er picassa.

Weet jij of er ergens een deftige (lees: gemakklijke) tool bestaat à la picassa die hetzelfde doet maar dan voor mp3’s?

Snel en gemakkelijk de juiste naam (consistent en al) de juiste mood/genre van het ding, quotatie eventueel.

En dat dan over verschillende players heen (winamp, windows mediaplayer,…)

‘t is maar dat ik ooit een ipod (niet per sé van Apple, maar wel groot en al) wil kopen en dat ik die dan bij mensnen thuis aan de stereo wil hangen met de boodschap: ik zal eens iets gezelligs opzetten. En dat dat dan heel de nacht “gezellige” en aangepaste muziek speelt.

Bestaat er zoiets dat je weet, of is’t van lijstje afgaan en elk ding aanpassen?

Want da’s een stevige bezigheid met 18kilo mp3’s…

U bent alvast enorm hard bedankt!
—
Met vriendelijke groeten,

Wannes De Loore

Klapdorp 28
2000 Antwerpen

0473/52.14.93

skype: wannes.deloore
https://blog.wann.es/