Rammstein blies me omver, gisteren

Standard

Of ik helemaal zot was geworden. Of mijn verstand ergens was blijven slapen. Of ik nog wel in goede geestelijke gezondheid verkeerde.
De compassie en afgunst stond in de ogen te lezen van zij die niet gingen.
Rammstein in het Sportpaleis. Bijna een jaar geleden tickets besteld en nu eindelijk mogen inwisselen. Inwisselen voor wat wel eens hét concert van het jaar zou kunnen worden.
Een impressionante show, vuur, een bende zeer goede muziekanten, vuur, industriële metalen, vuur, expliciete scènes, vuur en een laaiend sportpaleis. Had ik al gezegd dat ze vuur meegebracht hadden?
Ze zegden niets, verloren geen tijd, maar deden waarvoor ze kwamen: de show stelen. Er werd luidkeels meegedeeld, niemand durfde te gaan zitten uit schrik iets te missen. Heerlijk. 55 euro welbesteed.

En u daar, mid-dertiger met de bezopen en naar beneden getuimelde smoel op rij 9 en 8 in blok 223: als ge u gedraagt als een debiel, wordt ge behandeld als een debiel.
Het was gewoon helemaal op en top beestig goed. Dank u wel Rammstein. Ik weet weer waarom ik fan ben, al meer dan 15jaar.

TANGLED HORNS: QUOTES UIT DE PERS

Standard

Om maar iets te zeggen: Tangled Horns is goed bezig.
Ik vind dat, de mannen bij RuffStuff vinden dat, maar ook de pers vindt dat.

“Tangled Horns laat zien dat ze naast over hoorns ook over een stevig stel ballen beschikken, die ze maar wat graag in hun muziek willen leggen.” (DaMusic)

“Tangled Horns breekt de boel af tijdens Incubate aftrap in Sounds. Snoeihard en memorabel optreden van onze Belgische vrienden. Zonde wanneer je dit gemist hebt! Een moddertje vette band!” (live review – Sounds Records)

“De band doet gewoon wat ze hoort te doen met woest stonergeweld, vergelijkbaar met de Melvins en Clutch.” (live review – RoarEzine )

“Deze Belgische band stopt zijn liefde voor bluesrock en grunge niet onder stoelen of banken en vaak komt het muzikaal gezien ook dicht in de buurt van eerder genoemde bands als Triggerfinger, The Black Box Revelation, The Hickey Underworld.” (Live XS)

“De stonergemeenschap heeft er met Tangled Horns een vette nieuwkomer bij. … Dit is zware kost, voorzien van een heerlijk vette groove. De drie nummers op deze EP beloven alvast veel voor de toekomst.” (Mindview)

“… blaast het collectief zich een weg binnen het beste van groovy stonerrock, grunge en een opmerkelijke zware vorm van blues… u zal verlamd achterblijven en verbrijzeld worden door de harde, slopende blues van een bende woestijnherten.” (RifRaf)

“Met bruut en grotesk stonergeweld dat zich kan meten met het beste van Melvins en Clutch, de altrock van Barkmarket en de catchy grunge van Nirvana.” (Aardschok)

“Het vijftal bracht ruige rock en de ijzeren stem van Tim van de Plas kreeg het publiek er gratis bij.” (live review – GVA.be)

“De mensen die de Belgische scène nauwgezet volgen zullen aangenaam verrast zijn bij het horen van de bandnaam Tangled Horns. Die vanuit Antwerpen oppererende formatie maakte enkele weken geleden indruk met hun eerste EP.” (interview – Mindview)

“Verantwoordelijkj hiervoor waren de lekker vettige gitaren die bij wijlen erg meeslepend waren en de forse strot van Tim van de Plas, die me zowaar aan Mick Collins deed denken.” (live review – Musiczine)

ruffstuff.be: TANGLED HORNS: QUOTES UIT DE PERS.

Nieuwe geluidsnormen: ‘Kleine ramp voor kleinschalige concertorganisatoren’

Standard

Via Wim lees ik het volgende artikel: Het Nieuwsblad – Jeugdhuizen: ‘Kleine ramp voor kleinschalige concertorganisatoren’.
Ik zag eigenlijk vooral zijn reactie.

Uiteraard zijn de “bezorgdheden van kleine concertorganisatoren” veel belangrijker dan het beperken van gehoorschade. Zeikerds. Ik heb er nog geluk mee gehad en ik wens het niemand toe!

Ai ai, denk ik dan. Ai ai.
Gelukkig niet van mijn oren (ook ik ben altijd goed weggekomen) maar van mijn hartje. Ik ben al enige tijd geen actief lid meer, maar De Mussenakker draag ik nog diep in mijn hartje. Omdat ik er toch een hele tijd vrij actief was. Met veel lawaaierige optredens, foute feestjes en tutende oren op zondag en maandag tot gevolg.
Zonder echt langdurige schade, gelukkig.
Anderen waren helaas niet zo fortuinlijk (hoewel ik er in onze hoop niet direct kan aanduiden).

Wat ik wel merkte, elk jaar opnieuw, was dat de maatregelen en regelgevingen elk jaar sterker werden. Moeilijker. Investeringen vragend. Optredens werden plots dubbel zo duur.
Als het weekbudget 20 euro bedraagt, is acht euro voor een avond vol optredens in een jeugdhuis best veel geld. Zodat er een terugval was van de opkomst. Waardoor de verplichte investeringen (geluidsisolatie, afzuiging,…) plots nog duurder uitvielen.

De laatste jaren is de horeca in het algemeen en de jeugdhuizen in het bijzonder sterk geviseerd: geluidsisolatie, afzuiginstallatie, zware administratieve rompslomp, rookverbod en nu nog maar eens geluidsinspanningen. Je hoort me niet zeggen dat er geen controle moet zijn (bij ons is er al een jaar of vijftien een (streng gecontroleerde en bezegelde) begrenzer aanwezig die niet toelaat om boven de negentig db te gaan) of dat het initiatief van de bezoeker moet komen.

Wel dat jeugdhuizen door deze maatregelen bijvoorbeeld de toegangsprijs zullen optrekken en er dan minder volk komt zodat de kleinschalige concerten er (op termijn) tussenuit vallen. En dat is erg. Zelfs als je, net als ik, gerust wat meer inkom wilt betalen voor grotere dan wel kleine zalen.

Arm commercieel kunstminnend Vlaanderen.

Channel Zero

Standard

Een eerste in een reeks unieke concerten, dat hebben we gisteren beleefd.
Fijn in de AB (echt wel een plezante zaal), gezellig volk (zwartzakken, langharig tuig en metalheads) en een pintje bier.
Echt, zo tussen op zware meatelen levend volk, daar bevinden wij ons graag.
Meestal zijn dat de gasten die ik gerust ‘s nachts in een donker steegje wil tegenkomen (geen idee hoe ze het doen, maar die mannen hebben altijd een blikje bier vast).

Channel Zero deed het knoerhard.
En ondanks alle goede wil (gratis oorstopjes aan de toog, berichten in de krant,…) deed ik m’n oren toch pijn door gewoon te luisteren.
En nee, het was geen gefolter: op het balkon, waar wij stonden, was de muziek niet té hard.
Met oordopjes zelfs iets te zacht.
Zotjes.

Van op het balkon wa het trouwens zeer goed te zien dat het een oudere band betrof: lange manen hadden plaatsgemaakt voor menig blinkend kopke.
Grappig.

De show?
Goed.
Publiek?
Ook zeer goed.
Avond?
Uitermate geslaagd!

Een klein stukje uit de show (en een persoonlijke favoriet)

Ook bangelijk: suck my energy (1:10)

‘t Warm water af Meir

Standard

Geluidsfragment: mp3

’t Is heel lang gelejen, ‘k was amperkes tien,
dat ik zong bij de knapen, ’t was ferm om zien,
van schoon is de Kempen en vlak is mijn land,
van zon, wind en renger, van buntgras en zand.
Mer naauw zing ik van’t warm water af Meer,
Da schoot uit de grond, lijk een drukton vol beer.

Ja da water da spoot daar nog heter dan stoom.
Zo begon dan ineens de Noord-Kempische droom.
Want zie wa gebeurde, twee weken nadien,
Was’t water zelfs warm in de put aan den E10.
Ge kont er na zwemmen en bruinen aan de kant.
Het duurde ni lang of’t was just een Spaans strand.

Na enige weken was Meer een paradijs.
Veur vakantie en zon gingen wij nooit nog op reis.
We lagen hier beter as on de Costa del Sol.
De zon scheen, ’t was warm en ’t liep hier al vo l
Van vrouwelijk schoon in heel wienig tekstiel.
’t Was goe veur mijn hart, mer fataal veur mijn ziel!

De tuinders verbouwden hun serre tot zonnebank.
En zie da was raak, want het duurde ni laank
Of het lag daar vol vrouwvolk, op een lapke na bloot,
Te bakken en te braaren, schoon bruin of knalrood.
En den boer, och, hij ploegde zo hevig ni meer.
Hij kneep hij de katjes en dee ze ni zeer!

Zo wier zelfs de Kempen mondain en beroemd
En in enen asem met ‘sterren’ vernoemd;
’t Verteer in de kroegen ging peilsnel omhoog.
Ze stonden met zevenen achter den toog.
En drinken en vrijen, allemaal om ter meest.
Hoe later hoe harder, ’t was soms van de beest!

En op zekere morgend, van’t fuiven nog zat,
Dook ik mej m’n knap lief in’t warmwaterzwembad,
Jong, da viel oons tegen, ’t was verdomme ijskoud.
Was da ni gebeurd, ‘k woor mej heur nog getrouwd.
Na vertrok ze heel kwaad en zag mij ni meer staan.
’t Warm water wier kou en ’t schoon weer was gedaan!

Het begon wer te waaien, renger viel keihard neer.
Twee dagen nadien was’t wer echt Belbisch weer.
Gedaan warm water, gedaan zacht klimaat,
Alleman trok hier weg, ’t wier wer rustig op straat.
Het land was heel triestig, de lucht donkergrijs.
Dus we gon van miserie nor Spanje op reis.

Integraal gebruikt vanop Erfgoedbank Hoogstraten.