Ik werd dit jaar redelijk nerdy bedeeld met de kerstcadeaus (op aanvraag, of wat dacht u).
Een echte Ubuntu Chocolate Hoodie!
Lekker warm, mooi bruin en mt het ubuntu logo.
Me happy!
En toen kwam het tweede nerdy pakje.
Een computertas van Ogio, maar dan de Ubuntu versie!
Messenger bag, veel vakjes en opbergers, zeer fijn draagcomfort.
En ook: ubuntu 🙂
Merry Christmas!
Dubbedubbedubbedubbe!
Made my day today!
Vorige zaterdag liepen we de kerstman tegen het lijf.
Kerstmannen.
Kerstmannen, -vrouwen en -kinderen!
Volgend jaar doe ik ook mee met de GVA Santarun!
Lieve vrienden
Maccers allerlei
Met spijt in het hart moet ik toegeven dat ik wat hard van stapel liep, een tijdje terug.
De laatste dagen zie ik in de iMac op de werkvloer steeds meer een vriend.
Want, ik geef het toe: het is een fijn machien.
Hij doet zeker niet alles wat ik wil en onze samenwerking botst nog steeds een paar keer per dag.
Maar de frequentie neemt af.
Ik herken er meer en meer fijne kanten aan
De oetlulu die me ooit komt zeggen dat een mac/apple computer gemakkelijk is: sod off.
Want dat is niet zo.
Computers zijn per definitie niet gemakkelijk.
Basisbewerkingen zijn inderdaad gemakkelijk met een mac.
Maar dat zijn ze ook met windows en zelfs, gotbetert, met linux.
Een hele workflow gemakkelijk maken, dat dan weer niet.
Dat kan met geen enkel huidig systeem.
Een pc helpt erbij, een mac ook.
Soit.
Mijn mac en ik, we groeien naar een stevig team.
Echt wel.
Waarvoor erg bedankt, chefs!
Lieve vrienden en familie,
Ik heb een aantal google invites te geef.
Acht 25 om precies te zijn.
Wat google wave is?
Een collaboration tool.
Ideaal om iets samen te doen, een boek te schrijven of samen te werken.
Meer info in de film hieronder.
Voor een uitnodiging: laat maar iets weten.
First come, first serve!
Goeie ouwe tijd!
Lieve collega’s
ik probeer, maar ik kan echt geen vrienden worden met mijn mac.
belachelijk veel zaken waar ik tegenaan loop en waar niemand a) op kan antwoorden (“ah, ik gebruik dat niet”) of b) op wil antwoorden (“gast doe ni onnozel, windows userke”)
ik wil gerust switchen maar echt, op deze manier zet ik er sebiet windows zeven op denk ik.
Gaat schijnbaar heel goed.
Voorbeelden nodig?
Kijk, ik besef dat ik moet wennen aan het ding.
En binnen een maand zal dat ook wel zo zijn.
Hoop ik.
Maar mac is geen intuïtiever platform voor windows/pc power users (en ja, daar reken ik mezelf bij, arrogant, niet waar).
Mac is zeer intuïtief voor mensen die ermee zijn opgegroeid ( of die reeds enkele jaren zijn geswitched en dus mac-powerusers zijn) en mensen die mac gebruiken omdat het niet crasht (maar verder even goed zouden verder kunnen met linux).
Nee, echt waar, ik ben een beetje teleurgesteld in het ding.
Vooral erg teleurgesteld in de hele hype.
Ja, het is snel. Ja, het is nog (bijna) niet vastgelopen.
Hopelijk verandert mijn houding en gedrag nog een beetje, maar op deze manier is het niet fijn werken.
Met vriendelijke hoogachting groet ik u,
Wannes, een verre-van-overtuigde-switcher, die nu een beetje opgelucht is.
UPDATE: keyboard is Belgian Period dankzij frank.be!
Ik heb me de laatste maanden redelijk blauw geërgerd aan bon-avonturen. Niet Bonnaventura, dat niet.
Vooral om dat ik elke keer blij was met de bon en dan redelijk onnozel stond te kijken bij de kassa: altijd moest er bijgelegd worden.
Instant geluk dat instant wordt afgebroken.
De laatste jaren is het een trend geworden om bij verjaardagen bonnen uit te delen.
Eigenlijk is het al heel lang een gewoonte.
Wel, vroeger vond ik dat fijn: toen waren die bonnen meestal ook afdoende om echt iets mee te doen. Je had toen gewoon ook cd’s voor 500 frank.
Tegenwoordig doe je met een cd bon van 15 euro niets meer.
De gemiddelde nieuwe cd zit al snel rond de 20 euro.
En dan moet er bijgelegd worden.
Begrijp me niet verkeerd: 20 euro is een ronde prijs voor een cd, maar bijleggen bij een kado vind ik niet fijn.
Nog? AS Adventure, boekhandels en Decathlon.
Niet. Fijn.
Heel pleznat om die bonnen te krijgen, maar niet tof om dan, als puntje en paaltje samenkomen, nog een beetje in de buidel te tasten.
Ook zo met de Flairbonnen om ergens iets te gaan eten.
“Diner voor 7 euro, met een glas wijn!”
Proper, denk ik dan, een gemiddelde maaltijd in een gemiddelde door mij bezochte zaak kost altijd het dubbele.
Zonder wijn.
(niet altijd, er zijn uitzonderingen).
Tot je in dat restaurant zit.
Netjes gereserveerd “…met een Flairbon, jaja”, en wachten gelijk de rest.
En dan, komt het menu.
En of je er frietjes bij wil (+3 euro) en of je er sla naast wil (+4euro) en of je graag een beetje saus over je vlees wil (+3euro) en of je een afgewassen vork wil of dat het er eentje mag zijn van een andere flairparasiet.
Serieus.
Het gaat me niet om het geld, maar om het feit dat er geroepen wordt dat je kan eten voor 7 euro.
Voor zeven euro krijg je een stuk vlees.
De rest?
Supplementen.
En parasiet?
Het laatste restaurant waar we geweest zijn met een bon was meer dan boertig.
Vriendelijk tegen iedereen, maar boertig tegen ons.
Leek ons geen reclame.
Nog een voorbeeld?
Feest in een doosje.
Echt, reuzegoed!
Allerlei leuke dingen: wijnproeven, karten, skieën,… je kan het niet bedenken of er is een bon voor.
Maar wel voor één persoon, op die en die datum en samen met nog een groep bongogebruikers.
Plezant?
Om te eten ja, daarvoor zijn Bongobonnen bangelijk.
Wij willen bijvoorbeeld graag gaan wijnproeven.
Weekendje in Brugge, toevallig een wijnkelder in Brugge.
Klinkt als een match, niet?
Nee dus.
Wijnproeven kan enkel op bepaalde data, niet in het weekend en in groep.
Begrijpelijk? Ja.
Plezant? Nee.
Daarom: voor de feestdagen geen bonnen voor mij alstublieft.
Wel echte cadeaus.
Tips nodig?
euhm, ja dus. Ah, ‘t is ook voor Nuon.
De eerste keer terug echt in de schoolbanken, het was een goede ervaring.
Goed als in: goed dat ik er zonder kleerscheuren vanaf kwam.
Nee, eerlijk waar, het was een fijne middag daar in het Klein Seminarie te Hoogstraten.
Eerst een uurtje nederlands (voorzetselvoorwerp, begot) en dan een uurtje economie.
De dame aan het bord gaf nog op exact dezelfde manier les als tien jaar geleden, toen ik zelf bij de oplettenden hoorde.
Grappig.
Ook grappig toen ik werd aangesproken over  mijn “kritische” blogpost, “Kritiek op het Klein Seminarie“, van een hele tijd geleden. En of ik daarmee nog snel even wilde schofferen.
Nee dank u, was mijn terechte antwoord.
Mensen lezen enkel wat ze willen lezen.
In dit geval ging het om een opdracht die we in het zesde middelbaar moesten maken.
En mensen zien dat dan alsof ik het Klein Seminarie te Hoogstraten een loer wil draaien.
Niet mijn schuld dat ik hoog in de zoekmachines sta, wel? 🙂
Er liggen al een week een paar appels in de fruitmand te zieltogen.
Twee peren erbij, een koppel citroenen: ‘t is om te bleiten meneer.
Uit de hand is dat allemaal niet meer zo lekker, maar ik was er van overtuigd dat er zoiets als tweede kans fruit bestaat.
En, hop!
Dit is een gemakkelijk receptje!!!Om duimen en vingers af te likken !!
Zo gezegd, zo gedaan!
Verwarm de oven op 180°. Vet een bakvorm in en leg er een laag met boter besmeerd brood op de bodem. Bedek met een laag appelmoes. Herhaal dit tot de vorm halfvol is.Eindig met een laag brood. Mix de eieren met de melk,de suiker en wat zout .Giet dit over het broodmengsel. Bak het ongeveer 30′ in de oven op 180°.
No shit.
3 kwartier werk (bakker, smeren, mengen, bakken).
Heerlijk dessert.
Iemand een kopje koffie of thee?
Welkom!
A new world opened today by finding the shortcuts for headings and bullets!
Since I have a lot of schoolwork to make, I’m spending more time than wanted in my office suite.
I was used to Word2007 and his shortcuts, but didn’t found them yet in Open Office.
Untill today!
I’m kinda fond off making a good use of titles and headings in documents, just to be able to easily create the index.
These two small tricks will spare me a lot of frustration and clicking, I say!
Any other shortcuts I should be aware off?
*
*Â Â Â Â *
PS: In Microsoft’s word you can just ctrl – arrow left/right to change the title style…
Ik krijg het tegenwoordig geregeld rond de oren: “Ge blogde gij zo weinig. Ik weet echt niet meer waar gij allemaal mee bezig zijt.”
Tja, ik moet toegeven: you’re all right. Alright.
Ik doe tegenwoordig vanalles.
En eigenlijk nog veel meer niet.
Mensen die het interesseert: lees gerust nog een regel of vijftien verder.
Mocht uw interesse door iets anders worden opgeslurpt: u doet maar.
Verdoe alstublieft geen tijd (dat doe ik wel, voor twee of meer als het moet).
Mijn dagen van de week zien er een beetje uit als volgt:
Straf, nietwaar?
Ja gelul in de ruimte, dat ook.
Ik denk daarom dat ik niet zo vreselijk veel verschil met u, u die daar vind dat ik te weinig blog.
Zeeën van gelijk, daar niet van, maar toch: we zijn een beetje op hetzelfde patroon aan het afstevenen.
Ziener als ik ben, zag ik dat al van verre aankomen.
Dat, en tijd voor nog eens iets zots (Namaste, remember)
Daarom vul ik tot vier avonden per week met schoolgang en schoolwerk.
Om later als ik groot en volwassen ben, misschien de kindjes iets te leren.
Wat ik ze dan ga leren? Geen idee. De mogelijkheden zijn quasi onbeperkt: wiskunde, latijn, mechanica, carrosserie, haartooi, nautica,… (de volledige lijst).
Om u een idee te geven: ik ben nog wel even bezig (en nog lang geen meester Wannes).
En die vier avonden, da’s dik gelogen.
Twee avonden sowieso, en dan soms nog eentje om te studeren of een taakje te maken.
Redelijk schools en terug veertien jaar.
En wanneer ik dan na een zware werkdag thuis kom en ik geen schooltje moet spelen, heb ik eerlijk gezegd de ballen goesting om nog eens achter de computer te kruipen en te schrijven.
Ik kruip wel achter  de computer, u weet dat ik een verdoken en wannabe nerd/geek ben, maar niet om te schrijven.
Nee, in de vrije momentjes speur ik het internet af naar specialisten die me kunnen leren hoe ik nu eigenlijk echt moet omgaan met linux en ubuntu en open source en dinges.
En hoe ik dat op een aanschouwelijke manier  kan gebruiken.
Lukt aardig, moet ik zeggen.
En nog, wanneer ook die kelk gepasseerd is, dan vindt u mij in de armen van de ene dan wel gene prinses.
In de zetel, in de keuken of op café.
Of elders in de horeca.
Plaats genoeg daar!
(no shit: 1092 views…)
En mocht u nog vragen hebben: stel ze gerust!
[form 1 “Contact”]