Google Music Timeline

Standard

Die van Google weten alles wat er gebeurd.
Ze weten ook wat wij tof vinden en omdat ze àlles weten, kunnen ze daar ook erg mooie statistiekjes van trekken. Coole beans.

Music Timeline

Screenshot 2014-08-18 20.05.08

Dit keer van de muziek door de jaren heen.
Zie hoe stromingen ontstaan en weer uitdoven.
Hoe rock de jazz verdrong.
En kijk gerust in detail hoe trash binnen de metal scene ook best wel wat staaltjes van mooie albums achterliet.

[aesop_image img=”https://blog.wann.es/files/2014/08/Screenshot-2014-08-18-20.10.27.png” imgwidth=”100%” align=”left” captionposition=”left” lightbox=”off”]

Ik kwam dit tegen via Bart.

Het belang van een goede Facebook cover photo

Standard

Vanmorgen complimenten.
Op de quasi nuchtere maag, nog nazwetend van een pittige workout.

Seg, uwe Facebook header is mega graaf!

Dat is ook zo.
Maar dat moet eh.
Want een Facebook header kan heel veel zeggen over wie je bent en waar je voor staat.
Denk er dus eens over na.

Wie ben jij?

Naam, adres, bla bla bla.
Als je iemand op café tegenkomt en je geraakt er mee aan de praat en je vraagt niet naar zijn/haar naam, hoe wil je dan dat die persoon jou zal herinneren?
Als de grappige? Als de zeurkous? Als de gortdroge-maar-best-wel-interessante-pee?

Waar sta je voor?

Wat zijn de dingen die jij belangrijk vindt in je leven?
Werken en geld verdienen?
25 Pinten in een uur kunnen drinken?
5km Kunnen lopen in minder dan 20 minuten?

En hoe draag je dat in je vaandel?

Vroeger, in de middeleeuwen, hadden ridders en jonkvrouwen een vaandel.
Persoonlijke blazoenen die vertelden hoe dapper ze waren en hoeveel koppen ze hadden afgehakt dan wel minnaars versleten.
Tegenwoordig is ons vaandel niet alleen hoe we door het leven banjeren, maar ook hoe ons leven er online uitziet.

Facebook Cover Image

Met de Facebook Cover photo is dat heel makkelijk aan te passen.
Tonen wie je bent (met je profielfoto) en waar je voor staat of wat je megagraaf vindvindt in je Facebook cover photo. En nuances in de statusupdates.

Denk er eens over na, maar niet te hard.
Wees vooral jezelf.

Mijn Facebook Cover Photo

Mijn Facebook cover foto komt van bij Holstee.
Ik heb vorig jaar hun manifesto ontdekt en probeer daar nog steeds zoveel mogelijk naar te leven.
Omdat ik dat belangrijk vind.

 

Rusthuizen zonder WiFi

Standard

‘t Internet.
Broodnodig voor de ene, het verschil tussen een belegde boterham en een droge korts voor de andere. Ik denk niet dat ik “het internet” kan missen.
Rap iets opzoeken, een mailtje sturen.
Chit chat, werken, proza schrijven.
Therapeutisch surfen en goedkopere surfshorts kopen (vanmorgen nog, bij SportsDirect.com).

Nee, dat internet, we hebben dat nodig.
Durf ik te stellen voor mezelf en voor u erbij. Aan zichzelf kent men de halve wereld.
Maar, er zijn kapers op de kust.
Mensen die ons niet van dat internet willen laten genieten.

De situatie

Mijn oudste grootmoeder, 92 jaar, is voor een testmaand naar een super-de-luxe-home. Vroeger was ze de hipste aller grootmoeders met haar Ubuntu laptop, maar na een laatste val werd die wat te zwaar. Hoppa, iPad mini. In het toenmalige ziekenhuis wisten ze er niet goed raad mee, maar na drie keer zeuren mocht ze toch “op de WiFi”.
Case closed.

Niet dus.
Het home waar ze momenteel verblijft heeft WiFi.
Althans, afficheert daarmee. In werkelijkheid is er WiFi op het gelijkvloers.
Jammer dat moeke op de derde verdieping gehuisvest is. En dat de WiFi niet tot daar wordt versterkt.
Schande. We leven toch in 2014, niet?

En dus belde moeke me vanmiddag.
Of ik iets voor haar wilde opzoeken.
Met liefde en plezier, dat zeker.
Maar een mens zijn WiFi ontzeggen, daar wordt word ik slechtgezind van.

Fotocover.be

Standard

Een hele tijd geleden kwam hij er mee af.
Of ik fotocover.be eens wou proberen.
Goh.
Nee. Want ik heb een HTC OneX+ en dat is net iets te exotisch om fotocovers voor te maken, zo schijnt het. Dus nee, geen cover voor mij.
UPDATE: Momenteel zijn er wel meer modellen mogelijk, precies.

Tot ik bedacht dat ik natuurlijk wel een fotocover voor (de iPhone van, ik doorzag net op tijd uw flauw mopke) mijn vrouw kon maken. Met een foto van principessa De Loore, natuurlijk.
Zo één van die eerste lachjes die we konden vastleggen.

Zo gezegd zo gedaan.
Fotocover.be opengedaan, foto geüploaded, geschikt en gecropped en besteld.
Easy.
Peasy.

Maandag gemaakt, woensdag geleverd.
Gewoon in de bus, met de post.

Verantwoord vlees eten

Standard

Tussen collega’s gaat het al eens over andere dingen dan ‘t werk. Zo ook van de week. Collega R, notoir rockster en sinds enige tijd ook erg bewust aan het leven, had een koe gedeeld.
Hij kocht zijn vlees al langer bij de slager in plaats van uit het vriesvak, maar was sinds enige tijd ook verslingerd aan grasgevoerd rundsvlees.
En nu deelde hij dus een koe.

Ik was direct aangesproken.
Een paar weken geleden werd ik me nog maar eens pijnlijk bewust van de vreselijke voedselcyclus waar ik deel van uit maak als omnivoor. Ik eet namelijk alles, zonder al te veel stil te staan waarvandaan en onder welke omstandigheden en al.
Niet meer.

Ook ik deeleenkoe.be.
Omdat die koe maar pas geslacht wordt wanneer ze helemaal verdeeld, verkocht en betaald is. Omdat die koe goed gras heeft gevreten (en dus veel gezonder is).
Omdat die koe uit België komt en wij onze lokale dealers beter moeten steunen.
Omdat koevlees begot enorm lekker is.

Wij krijgen op 5 juli 10 kilo Bella thuisgeleverd.
Rosbief, rumsteak, entrecote, stoofvlees, hamburgers, gehakt, américain, soepvlees, gepelde biefstuk 1ste keus en gepelde biefstuk 2de keus.
Versneden, vacuümverpakt en gelabeld.
Klaar om verantwoord op te vreten.

Hah!

Welkom Truus

Standard

In alle hevigheid van een enorm vlotte bevalling bijna vergeten te bloggen over onze kleine spruit. 3kilo200 zwaar, 46cm groot en oneindig mooi en schattig.
Een prinses die haar gelijke niet kent. En ik ben niet de enige die dat dat vindt: ook de mama is er helemaal weg van.

Terecht.
Want de kleine handjes en voetjes, de kleine kreetjes en grote bulderkrijsjes: alles draagt bij aan lieftalligheid. klein maar dapper, en als ge dat niet gelooft nog veel rapper.
Ah ja, om 03u40 zaten we nog thuis en om 04u15 slaakte het kleine wonder haar eerste kreet.
Geboren worden voor time, ons Truusje kan dat.

Truus.
Meer dan welkom en nu al meer dan graag gezien.
Kaka die naar roosjes ruikt, huilbuien die als muziekjes klinken.
Oogjes die schitteren en nachten die nu tenminste ten volle gebruikt worden.
Heerlijk.

Trouwens, lieve wereld, u zijt alvast allemaal bedankt voor de lieve wensen. We zijn ons er van bewust dat we momenteel slechte gastheer en -dame zijn. Maar eerlijk: we don’t care. Alles is relatief en Truus is momenteel de norm. En tot spijt van wie’t benijd: u komt nog niet tot aan haar tenen.
De komende weken en maanden ben je meer dan welkom bij ons thuis, maar laat even iets weten. U weet ons wel te bereiken, niet?

Laat nog maar efkes

Standard

Ze doet dat goed, die prinses van ons.
Negen maanden de tijd nemen en dan gewoon nog even.
Ze pakt haar tijd. Komt pas als het helemaal goed is.
Volgens Meneer Doktoor ging dat gisteren zijn. Althans, dat zij zei hij al in oktober.

Met een foutenmarge van een week of twee, maar dat hoorden wij toen niet.
Nee, wij hoorden alleen: 27 mei.
Niet dus.
Want het is al de 28ste.

Ach.
Zij mag dat.
Want, en dat is het ding,

als ge op een goei wei zit, kunde daar best wel wat langer blijven hangen.

Sebiet aan de monitor om eens te kijken hoe het er mee gaat.
En in de komende dagen zal er dan wel iets gebeuren zeker?

Content Marketing, oedoededa?

Standard

Soms vragen de mensen mij iets.
Hoe het gaat, dat ook, maar ook naar het hoe en waarom van content marketing.
Want hey, ik werk nu eenmaal aan “die zijde van de markt”, met The Social Media Club.
Wij doen dat eh, content marketing.
En dan krijg je van die vragen: oedoededa?

Wat is dat eigenlijk, content marketing?

Content marketing gaat over het vertellen van uw verhaal. Niet door over jezelf te vertellen, maar door te vertellen wat er aansluit bij je eigen verhaal én bij het verhaal van je publiek. Dat “het publiek” uit kleine groepjes of segmenten kan bestaan, is een feit dat zeker is. En andere segmenten vragen om een andere aanpak.

In de praktijk komt het er vaak op neer dat je kennis en inzichten deelt.
Dat je mensen wijst op zaken die bestaan, geschreven en verteld worden en daar al dan niet een eigen mening aan geeft of er uitgebreid tegen in gaat.
Op die manier laat je de rest van de wereld (voor zover je eigen kleine netwerkje de rest van de wereld is) weten dat jij veel weet over dat waarover je wil vertellen, dat wat je interesseert of, no shit Sherlock, dat waarmee je business wil doen en waarmee je geld wil verdienen.

Waarom is dat beter dan iets anders?

Het idee achter content marketing is heel menselijk.
Veel mensen doen onbewust al aan content marketing. Je drinkt ergens een lekker glas wijn, checkt welke wijn dat dat is en volgende keer dat je gasten aan tafel krijgt haal je die wijn in huis. En je vertelt er over. Wij doen dat in elk geval. Omdat wij graag wijn drinken en omdat wij daar graag anderen van laten genieten. Wij staan dan ook te boek als wijnliefhebbers.

Zelf vertel ik graag over WordPress, Crossfit en Social Media.
Omdat ik daar in geïnteresseerd ben, omdat ik daar meer van ken dan de gemiddelde mens in mijn kringetje en omdat dat soms gevraagd wordt.
Wat maakt dat mensen mij gaan geloven en mij daarover aanspreken.

Zonder op te dringen, zonder te forceren.
En dat maakt dat content marketing beter werkt dan schreeuwerige, drammerige prietpraat van traditionele reclame. Het is ook toegankelijker dan traditionele reclame: iedereen die toegang heeft tot het internet, kan er mee weg.

De basis van content marketing is, wait for it: content.
Goede, relevante verhalen, artikels, video’s, infographics, afbeeldingen en columns.
Zelf geschreven of van anderen. En het ene kost al meer moeite / tijd / geld dan het andere.
Want alleen de zon doet haar truukje gratis en voor niets.

Nee, content marketing is niet eenvoudig, niet goedkoop, er zijn geen shortcuts en er is geen niet altijd een pot goud aan het einde van de regenboog. Dat wil nog niet zeggen dat het niet de moeite loont. Content marketing werkt op lange(re) termijn. Het duurt namelijk een tijdje voor mensen zien en beseffen dat jij en niet een ander dé specialist is op het gebied van radiografisch bestuurbare vliegtuigen. Bijvoorbeeld.

Workflow

“Maar waar haal je die content dan vandaan Wannes? Wanneer kan ik dat doen? Ik werk al heel de dag, moet ‘s avonds met mijn kinderen bezig zijn en af en toe moet de riem eraf en wil ik gaan sporten.”
Net zoals elk stukje van de marketing cirkel verwacht ook content marketing een goede opvolging en bijgevolg een strikte en gebruiksvriendelijke workflow.

De eerste stap bestaat eruit om je onderwerpen te bedenken.
Hoe specifieker je onderwerp, hoe beter afgelijnd je niche, hoe beter je aansluiting gaat vinden bij de doelgroep en hoe “gemakkelijker” je dé specialist kan worden.
Specialist zijn in websites is niet zo evident, specialist in WordPress websites in België is al meteen een pak realistischer.

Nu komt het er op aan om de juiste artikels, infographics, video’s,… te vinden.
Net dit is voor veel mensen een mysterie. Waar vind je die?
Zijn er tools om dat te doen? Ter inspiratie of ter beheer?

JA!

Er zijn de laatste tijd meer tools gebouwd dan er liters water in de Schelde zitten. Het is dus zaak om een paar tools te proberen en te kijken waar je je goed bij voelt, wat voor jou werkt en waar je de beste resultaten mee behaalt.

Mijn favoriete tools:

  • Feedly: content verzamelen van sites die je al kent en makkelijk weer delen
  • Zite: op basis van interesses krijg je een boel artikels voorgeschoteld van verschillende websites
  • Flipboard: op basis van bestaande websites maak je een magazine dat je makkelijk op je tablet kan doorbladeren
  • Pocket: wil je een interessant artikel later lezen? Saven in Pocket. Easy peasy.

Automatisatie

Het grote probleem van vandaag is tijd.
Met z’n allen lopen we constant achter de feiten aan, hebben we niet genoeg aan 24 uren en is iedereen altijd en overal drukdrukdrukdruk bezig.
Wanneer vind je dan tijd om ook nog veel te lezen, te filteren én te delen met je achterban?
Hoe kan je dan in hemelsnaam zelf bloggen, artikels schrijven of, beter nog, videoboodschappen opnemen, editeren en delen?

Hier zijn drie pistes mogelijk.

1/ De eigen prioriteiten verleggen

Zelf de boeken induiken en leren hoe het werkt. Zelf aan de slag met content, verhalen en foto’s, video’s, presentaties. Zelf met Storify iets bijeenharken en publiceren.
Gewoon, elke dag een uurtje of twee.

Dat kan perfect. Maar dan moeten er andere dingen schuiven.
Een keuze die je moet maken, net zoals je je auto misschien zelf onderhoud.
Maar “het er wel bij nemen” werkt niet.
Voor niets en ook niet voor content marketing.

2/ Uitbesteden aan een content marketing bureau

Je vertelt wat je wil, waar je naartoe wil en hoe je dat graag wil en je partner in content crime doet het vuile werk. Want content marketing bureaus werken als partners. Betrokkenheid en authenticiteit zijn enorm belangrijk. Reken ook op een stevig budget.

3/ Automatisatie

Het beste van twee wereleden: jij verzamelt content, iemand anders schrijft daar proza rond en jij beslist wanneer het online gaat.
Om hier een workflow voor op te zetten werk je best samen met iemand of een bureau dat van wanten weet. Gelukkig voor de portemonnee gaat het dan om een duidelijk afgelijnde taak: maak een flow en schrijf mijn artikelen wanneer ik dat vraag.

Wil je daar meer over weten?
Geef gerust een seintje!

Presentatie

De presentatie die ik gaf aan de mensen van Musea en Erfgoed van Stad Antwerpen

wehavestandards.com: A Free Self-Management System to Stay on Track

Standard

Een tijdje geleden had ik het over LIFT. Een systeem om goede gewoonten te kweken.
Je maakt een lijstje met nieuw te kweken gewoonten en stipt die dag na dag af. Of niet. Afhankelijk van je karakter en prioriteiten heb je dan na 21 dagen (of iets langer) een nieuwe gewoonte.
Maar da’s digitaal.

En voor sommige mensen werkt dat gewoon niet.
Gelukkig kwam ik van de week de Standards app tegen.

A Free Self-Management System to Stay on Track

A Free Self-Management System to Stay on Track

Every week, he uses this site to print a PDF with the things he wants to do (and not do) that week. Then he tapes it to a wall and puts a check or an X in each box as the week goes on. It reminds us of the chore-calendars kids have at school when learning to complete tasks regularly.

link

Zeker het proberen waard en zelfs makkelijk uit te breiden.
Eens zien hoever ik er mee kom, want ik heb nog wel wat zaken bij te leren.

Goede gewoonten: een eerste terugblik

Standard

Mijn nieuwe gewoonten dit jaar (tot nu toe):

  1. Meer water drinken: ik start de dag met een beker van 700 ml en probeer doorheen de dag minstens een liter extra te drinken.
  2. Vroeger opstaan: om mezelf voor te bereiden op wat komen zal (The Unknown Live of a Father) wil ik ‘s morgens gaan sporten. Drie à vier keer per week. En dus moet ik vroeger uit dat bed. Vooral omdat ik dan vaak nog een of ander huishoudelijk klusje meepak.
  3. Vroeger gaan slapen: om punt twee heel de week vol te houden, heeft het geen zin om na twaalven onder mijne ketel te kruipen. Vooral niet gemakkelijk om mijn wederhelft daarvan te overtuigen, maar de dochter heeft precies meer overredingskracht want sinds een week of zes is vroeg gaan slapen geen punt meer voor mijn zwangere vrouw.

Dingen waar ik dit jaar nog naartoe wil werken:

  • Dagelijks timesheets invullen: nu is dat vaak een miserie op het einde van de maand. En met de nieuwe job erbij wordt het helemaal knippen en plakken
  • Gezonder eten begint in de winkel: ik wil er een punt van maken geen crap meer te kopen. Geen bereide gerechten, geen (geraffineerde) suiker, weinig koolhydraten. Meer de echte groentewinkel en de echte slager. Omdat dat dat nodig is.

Boterhammen met hagelslag, da’s puur geluk

Standard

Waarom nemen we geen genoegen met onze successen en moet het alsmaar meer zijn, generatie Y?

Waarom nemen we geen genoegen met onze successen en moet het alsmaar meer zijn, generatie Y?

Fernand Van Damme is student internationale politiek (UGent) en freelancejournalist voor demorgen.be.

link

Fernand Van Damme schreef een paar weken geleden een stevig stukje kritiek bij elkaar. Kritiek op de generatiegenoten voor wie het nooit genoeg is. Kritiek op de ouders van de generatiegenoten omdat ze ons teveel kansen geven. Kritiek op de maatschappij omdat er teveel van ons verwacht wordt.
Maar eigenlijk schreef Fernand vooral kritiek op zichzelf.

Een inzicht dat hij kreeg via Jeroen van Baar. Dé neurowetenschapper. Schrijver van De Prestatiegeneratie. Dat we met z’n allen wel heel hard naar de top reiken. Dat we bovenaan moeten staan en hoger moeten willen. Schuld van de ouders, van de maatschappij, van onze eigen afgunst.

Afgunstig op successen van anderen. Liefst dicht genoeg bij ons om Facebookvriendjes te zijn. Om dan tegen elkaar op te bieden met prestaties. Hoe meer en exclusiever hoe beter. Gewoon is niet genoeg, burgertrutten zijn van een andere generatie.

Go hard or go home.

Awel, ik volg Fernand.
Gewoon is genoeg. Gelukkig zijn en vriendschap. Dagelijkse sleur en kleine gelukjes.
Als er iets is dat ik mijn dochter wil meegeven, dan is het dat.
Dat het best ok is om te kunnen genieten van kleine dingen.
Dat je niet altijd het meest exclusieve moet hebben om gelukkig te zijn. Dat jezelf goed voelen veel belangrijker is dan jezelf goed voordoen.

Onze dochter, ik hoop dat die de wereld kan veroveren.
Hoe groot die wereld is, moet ze zelf maar kiezen.
Als zij na hard buitenspelen met neefje Marcel kan genieten van een in driehoekjes gesneden boterham met hagelslag&boter, awel, dan ga ik content zijn. Want laat ons eerlijk zijn: wat is er lekkerder dan een met veel liefde in driehoekjes gesneden boterham met hagelslag&boter?

Wolven zijn de coolsten

Standard

Een heleboel jaren geleden hebben ze in het Yellowstone Park in de VS van A een nieuwe roedel wolven uitgezet. Dat dat een effect ging hebben, was zeker. Maar wel heel zot wat er allemaal veranderde:

  • Er werd af en toe eens een hert doodgedaan en opgepeuzeld. Logisch.
  • Maar hierdoor bleven de herten weg op sommige plaatsen en
  • kregen de bomen meer kans om te groeien en
  • kwamen er meer vogels en
  • kwamen er meer bevers en
  • dankzij de kadavers die de wolvenroedel achterliet
  • kregen de beren meer plaats en
  • en…

Heel zot.
Maar het allerzotste?
Dat de rivieren beter werden.
Stevigere randen, stabielere beddingen, minder gemeander, meer drinkplaatsen.

Ja, wolven.
Dat zijn samen met bijen echt de coolste beesten die er zijn.

Mopje van mijn kleinste broer

Standard

De kleinste broer had nog een mopje.

Drie zottekes gingen eens zwemmen.
Dolle pret en keiplezant!
Ze kwamen in’t ziekenhuis terug bij en nog altijd veel plezier en lachen en builen en blauwe plekken en een gebroken elleboog.

En volgende keer wordt het nòg plezanter!
DAN GAAN ZE OOK WATER IN’T ZWEMBAD DOEN!

Vooral erg grappig als je dan bedenkt dat een andere broer net zijn elleboog heeft gebroken.
Door in het lege zwembad bij omama te vallen…

Ja, ge lacht nen beet af bij ons!

Graanmarkt 13, Antwerpen

Standard

Woensdag 23 april. 19u. Wij zijn op tijd, want goed eten laat niet op zicht wachten. En goed, dat is het.

Asperges / waterkers / zilt lepelblad / goudmelde / hoeve ei “à la Flamande” Violleta artisjok / andijvie / kabeljauw / Belgische safraan en Zandwortel / onglet van rund / akkerchampignon / zwarte olijf / munt / koriander Citroen / rabarber / Elixir d’Anvers / oervenkel / meringue

Met dezelfde ingrediënten maakt eenieder iets anders, maar dit was gewoon hemels. Want dan denk je dat je iets kent van goed eten, maar hey, dan is er altijd nog iets anders. Iets als in “een goed restaurant lekker gaan eten”. De sfeer, de muziek, het licht, het personeel: alles was af. Cool ook dat de chef, Seppe Nobels (die ooit bij Wout Bru kookte en nu nog steeds samenwerkt), ons zelf het dessert komt presenteren. Het lijkt erop dat hij dat aan elke tafel probeert te doen. En elk brod nog even weet na te kijken voor het de keuken verlaat. Zeer fijn om te zien dat er zoveel moeite en plezier in een bord gelegd kan worden. Jep. Graanmarkt 13. Lekker en enorm goed. Omdat het al eens wat beter mag zijn.

Fiets – jeansbroek: 1-0

Standard

MAAR!
Er wordt teruggevochten. De jeans van weleer is niet meer, maar er is andere jeans.
Elk half jaar opnieuw.
Een broek per half jaar, ik vind dat veel.
Niet meer dankzij mijn Rapha jeans.

Serieus. Een jeans, de meest stevige én maatschappelijk aanvaarde broek (gaan werken in een leren broek?!) tot op de draad verslijten op, ocharme, zes maanden?
Zotjes.
Vroeger was dat niet, dus het moet wel te maken hebben met het dagelijks naar’t werk te fietsen.

Mijn zadel is kapot, dacht ik.
Mijn fiets heeft ergens een haakje en daar schuurt het te hard.
De jeans heeft afgedaan, was een andere gedachte. Auwtsj.
Als je, zoals ik, veelal rondhost in alleen een jeans en een t-shirt, dan heeft het wegdenken van de jeans best een grote vestimentaire impact.

Nee.
Er moest een andere oplossing bedacht worden.

Rapha jeans

En toen stond daar Rapha.
Fietskledingsmerk voor de modebewuste wielertoerist.
Maar nu niet alleen voor het obligatoire rondje met de zielsgenoten op zondagochtend, nee nee: voor elke dag. Om mee naar’t werk te rijden.

Goed.
Ik was een beetje sceptisch. Na vijf jaar met de fiets gaan gaan werken en jaarlijks twee jeansbroeken mogen weggooien kan dat ook wel. Ik vond mijn sceptisme onderbouwd.
En toen probeerde ik een jeans van Rapha.
Om mee te gaan werken. Ik had een paar weken voordien nog een andere gekocht van een bekend merk en dat was perfect om de vergelijking aan te gaan.

Een half jaar lang week om week (ongeveer).
Met een voor mij erg verrassend doch door Rapha voorspeld effect.
De andere jeans passeerde vorige week langs de kleermaker. De Rapha jeans was nog steeds als nieuw. Lichte tekenen van verkleuring, maar verder niets.

Water- en vuil afstotend.
Stevig.
Stretch.

Zelf noemen ze het de City Riding collection.
Ik kan dat niet ontkennen: ik rij ermee door de stad alsof ik de Tour de France rij.
En vooral: niet kapot na een half jaar.

Strak.

Waar het spreekwoordelijke schoentje aan mijn billen wringt: Rapha is een Italiaans Londens merk. En mijn billen zijn niet van Londense makelij. Nee, mijn bovenpoten zijn van Vlaamse klei.
Stevig en van stavast.
En dus moet ik mijn Rapha jeans minstens drie dagen dragen voor ze écht goed zit. Maar dan zit ze ook wel goed voor de komende maand.

Hoe doe jij dat, fiesten en jeansbroeken dragen?

Update: Rapha Jeans is te koop bij Velodome in Berchem.