In alle hevigheid van een enorm vlotte bevalling bijna vergeten te bloggen over onze kleine spruit. 3kilo200 zwaar, 46cm groot en oneindig mooi en schattig.
Een prinses die haar gelijke niet kent. En ik ben niet de enige die dat dat vindt: ook de mama is er helemaal weg van.

Terecht.
Want de kleine handjes en voetjes, de kleine kreetjes en grote bulderkrijsjes: alles draagt bij aan lieftalligheid. klein maar dapper, en als ge dat niet gelooft nog veel rapper.
Ah ja, om 03u40 zaten we nog thuis en om 04u15 slaakte het kleine wonder haar eerste kreet.
Geboren worden voor time, ons Truusje kan dat.

Truus.
Meer dan welkom en nu al meer dan graag gezien.
Kaka die naar roosjes ruikt, huilbuien die als muziekjes klinken.
Oogjes die schitteren en nachten die nu tenminste ten volle gebruikt worden.
Heerlijk.

Trouwens, lieve wereld, u zijt alvast allemaal bedankt voor de lieve wensen. We zijn ons er van bewust dat we momenteel slechte gastheer en -dame zijn. Maar eerlijk: we don’t care. Alles is relatief en Truus is momenteel de norm. En tot spijt van wie’t benijd: u komt nog niet tot aan haar tenen.
De komende weken en maanden ben je meer dan welkom bij ons thuis, maar laat even iets weten. U weet ons wel te bereiken, niet?