Fiets – jeansbroek: 1-0

Standard

MAAR!
Er wordt teruggevochten. De jeans van weleer is niet meer, maar er is andere jeans.
Elk half jaar opnieuw.
Een broek per half jaar, ik vind dat veel.
Niet meer dankzij mijn Rapha jeans.

Serieus. Een jeans, de meest stevige én maatschappelijk aanvaarde broek (gaan werken in een leren broek?!) tot op de draad verslijten op, ocharme, zes maanden?
Zotjes.
Vroeger was dat niet, dus het moet wel te maken hebben met het dagelijks naar’t werk te fietsen.

Mijn zadel is kapot, dacht ik.
Mijn fiets heeft ergens een haakje en daar schuurt het te hard.
De jeans heeft afgedaan, was een andere gedachte. Auwtsj.
Als je, zoals ik, veelal rondhost in alleen een jeans en een t-shirt, dan heeft het wegdenken van de jeans best een grote vestimentaire impact.

Nee.
Er moest een andere oplossing bedacht worden.

Rapha jeans

En toen stond daar Rapha.
Fietskledingsmerk voor de modebewuste wielertoerist.
Maar nu niet alleen voor het obligatoire rondje met de zielsgenoten op zondagochtend, nee nee: voor elke dag. Om mee naar’t werk te rijden.

Goed.
Ik was een beetje sceptisch. Na vijf jaar met de fiets gaan gaan werken en jaarlijks twee jeansbroeken mogen weggooien kan dat ook wel. Ik vond mijn sceptisme onderbouwd.
En toen probeerde ik een jeans van Rapha.
Om mee te gaan werken. Ik had een paar weken voordien nog een andere gekocht van een bekend merk en dat was perfect om de vergelijking aan te gaan.

Een half jaar lang week om week (ongeveer).
Met een voor mij erg verrassend doch door Rapha voorspeld effect.
De andere jeans passeerde vorige week langs de kleermaker. De Rapha jeans was nog steeds als nieuw. Lichte tekenen van verkleuring, maar verder niets.

Water- en vuil afstotend.
Stevig.
Stretch.

Zelf noemen ze het de City Riding collection.
Ik kan dat niet ontkennen: ik rij ermee door de stad alsof ik de Tour de France rij.
En vooral: niet kapot na een half jaar.

Strak.

Waar het spreekwoordelijke schoentje aan mijn billen wringt: Rapha is een Italiaans Londens merk. En mijn billen zijn niet van Londense makelij. Nee, mijn bovenpoten zijn van Vlaamse klei.
Stevig en van stavast.
En dus moet ik mijn Rapha jeans minstens drie dagen dragen voor ze écht goed zit. Maar dan zit ze ook wel goed voor de komende maand.

Hoe doe jij dat, fiesten en jeansbroeken dragen?

Update: Rapha Jeans is te koop bij Velodome in Berchem.

Brussels Express, heel de stad op de fiets!

Standard

Schitterende documentaire over fietsen en fietskoeriers in Brussel van Sander Vandenbroucke.
Goe zot, maar *zo hard* nodig.
Iedereen op de fiets, zeker in de stad!

Er worden in de film een aantal stevige problemen aangehaald (verdwijnen van de fietspaden, teveel auto’s, geen respect voor fietsers,..) maar evengoed worden er oplossingen geopperd.
Zo haalt een ex-burgemeester van Copenhagen het rekeningrijden aan. Dat je betaalt per kilometer dat je op een bepaald uur in de stad rijdt.
Maar, helaas zoals zo vaak, ontbreekt het aan politieke moed.

Ik ben blij dat ik in Antwerpen woon.
Hier is ook nog veel werk aan de winkel, maar er is wél plaats voor de fiets en de Velo!

De volledige documentaire Brussels Express vind je hier!

via antwerpenize.be