Web x.0

Standard

Sinds een jaar of vier leid ik een leventje op het internet.
Eerst via een website, later via blogger en nu via wordpress.
Natuurlijk was er al IM in de vorm van MSN Messenger. Later kwam daar Skype bij.
De laatste twee jaar is er echter nog een berg aan zaken bij gekomen.
Linkedin, Facebook, Twitter, Last.fm, Flickr.
En dan ben ik nog vrij selectief in het gebruik…

En het is nog niet gedaan.
Het hele sociale web gaat volgens The Next Web nog een serieuze staart krijgen.
Het ding is eigenlijk nog maar net beginnen groeien.
De massa springt er pas sinds kort op als een vlieg op een boke met choco.

En mijn omgeving, die begrijpt dat niet.
Die vatten niet dat iemand hele dagen bezig kan zijn met zaken als Twitter, het lezen van weblogs, het netwerken van socialiteit. Hun goed recht natuurlijk.
En tijdens discussiemomenten als deze durf ik me wel eens de vraag te stellen in welke mate we met z’n allen niet van navelstaarderij aan het doen zijn.

Begrijp me niet verkeerd, maar “de mainstream” doet niet mee aan dingen als Twitter.
Mensen die daar constant mee bezig zijn, hebben vaak de hele dag een internetverbondencomputer ter beschikking. En wie zijn dat? IT’ers, bedienden, hippe vogels en studenten.
Volgens mij niet echt de doorsnede van de maatschappij.

Maar ook tijdens die discussiemomenten, bedenk ik bij tijden dat het eigenlijk wel cool is om deel uit te maken van een klein (nu ja) groepje gebruikers.
En dat alles verandert: bloggen is reeds mainstream geworden, iedereen hugged iedereen op facebook en als je niet linkedinned of naymzed ben je een professionele nul.

Jep, web 3.0 wordt een feest!

Elias Lencho Johan Alexander

Standard

Vanavond, half negen lokale tijd, stijgt er een ouderpaar van mezelf de lucht in. Allemaal de ouders zullen dan deze maand van de grond geweest zijn en meer moet daarover niet gezegd en/of geweten zijn: niet door mezelf, mijn broers en zussen en al helemaal niet dor u daar, vieze vetzak.
Vandaag is het echter een uiterst functionele van de grond gaanderij. Geen plezierreisje, geen vakantie.

Het wordt een bitter ernstige kwestie, daar in Ethiopië. Ze vliegen naar Addis Abebe om Elias te halen.

Elias, mijn ons nieuwe broertje. Ik ken hem nog niet, maar ik ben er nu al onvoorwaardelijk een fan van. En zo hoort dat ook met broers en zussen.
Toen ik vanmorgen om kwart over zeven met de Hamse moeder belde, was er nog geen sprake van reiskoorts: eerst moest de rest van de familie het huis nog uit en naar school, daarna de valiezen nog pakken (wij De Looresen hebben allemaal de enorm fijne gewoonte om dat uit te stellen tot tien minuten voor vertrek) en zorgen dat vooral Jade een beetje een deftige week zal hebben bij nonkel Seppe en tante Karin en Anna en marie.

Voor al wie zijn avonturen wil volgen: de kerel heeft ook een eigen weblog dat door vader De Loore zal worden aangestuurd en opgevuld met verhalen en vertelsels. Geen idee of er in Ethiopië enige vorm van internetse communicatie mogelijk gaat zijn: ik hoop het echt wel.

Ik kijk echt al uit naar volgende week vrijdag: ik zal dan niet in Meerse kroegen te vinden zijn, nee. Voor één keer eens niet. De plicht van oudste broer van de jongste snaak is toch minstens daar te zijn om hem welkom te heten in het koude kikkerland der Belgen. Manmanman, de vlinders in mijn buik worden, door verschillende bronnen gevoed, serieuze kastaars!

Verlof

Standard

In extremis morgen een dagje verlof genomen.
Correctie, een dagje dat er niet in loondienst wordt gewerkt maar dat er wel loon wordt getrokken.
Want dat er niet gewerkt wordt is een grote leugen.
Er moet enorm veel gebeuren voor India, en dan heb ik het over zowel de reis als de benefiet.

Chronologisch dus eerst alles voor de benefiet, dan alles voor de trip an sich.

Het benefietfeestmaal:

  • Uitnodigingen, brieven, flyers en posters voor de spaghettiavond van 27 oktober. Het moet aan de wereld kond worden gemaakt dat er dan iets te doen is voor het goede doel. Voor een specifiek goed doel. Of twee, want ‘t zijn er nu eenmaal twee.
  • Groenten regelen bij de lokale groententelers. Paprika’s, tomaten, worteltjes, ajuin. Want een stevige spaghettisaus, da’s met groenten en al!
  • Eens een belleke doen met de brouwer. Of hij wil zorgen voor duizend pinten en dito flessen wijn en water en koffie en thee en Palm en Duvel en limonade met rietjes.
  • De website volstoppen met info:
     zorgen dat er een duidelijke verwijzing is naar het rekeningnummer om geld op te storten
     zorgen dat er van elk project een samenvatting staat.
     zorgen dat ik automatisch berichten van m’n weblog in de categorie “nieuws vanuit India” kan krijgen.

Voor de reis zelf:

  • Een minimale planning maken en die aan de lokale contactpersoon laten weten.
  • Zorgen dat ik tegen dat ik ginder ben al een SIMkaart heb zodat er getelefoneerd kan worden met de locals en met het buitenland dat nu nog binnenland is.
  • Solliciteren voor het project bij SISP.
  • Een inpaklijst maken en kijken wat er nog moet worden gekocht (zo uit het hoofd: een muskietennet, een mp3speler (ja hoor, materialist tot in de kist) en een zijden lakenzak als slaapzak)

Dus uitslapen en ranzig rondhangen zal niet iets voor morgen zijn.
En zaterdag de tante helepen verhuizen en brieven ronddoen en promotie en voetballen en Nacht van de Jeugd vieren.

En zondag, dan is’t josdag.
Zijt maar gerust!

They went to Bollywood

Standard

Zo dadelijk afspraak met Marjan.
De juffrouw is net terug van India.
Twee maanden lang hebben ze er met open mond rondgelopen en meegewerkt in een project.

En indrukken!
En ervaringen!
En feest!
En gastvrijheid!

Ze heeft het eigenlijk al eens allemaal verteld, maar toen was de andere partij lichtjes gedesoriënteerd in tijd en ruimte. En ook wat duizelig van de enorme stroom prikkels die door het lichaam ging. Ha!

‘k heb haar toen maar het adres van hun weblog gevraagd.
En dat we nog eens moeten afspreken.
Sebiet dus.

Hard to Google

Standard

Een beetje rondklikken bij SomeEcards doet me denken aan een post van Bruno een tijdje geleden.
Jezelf googlen.
Mensen die je tegenkomt googlen.
Mensen met wie je moet samenwerken internetgewijs even screenen.

Jammer genoeg zijn de meeste mensen die ik ken in het levende leven niet zo online.
Een enkeling heeft een weblog, een ander heeft de resultaten van de tennisclub op het internet staan, nog een ander is met onderscheiding afgestudeerd en staat pdf-filed en plein public.

Ik vind dat jammer.
Je weet op voorhand een beetje wat je kan verwachten van de ander.
Je weet waar hij/zij mee bezig is op het internet.
Je kan op die bezigheden anticiperen.
Een eerste e-contact, nog voor de eigenlijke koffie.

En toch ben ik ergens een beetje blij dat niet iedereen zomaar te vinden is op tinternet.
Veel mensen zijn zich niet bewust van de aanwzigheid.
De meesten kijken heel raar als je vraagt hoe het toernooi van vorige week was.
En hoe het kan dat je daarvan weet?

Enkele weken geleden hoorde ik het verhaal van een iemand uit mijn sociale omgeving.
Er was een geïnteresseerde koper langsgekomen voor een bloeiende zaak die per toeval ook te koop lag. Deze koper was even in de boekhouding gedoken.

Nu, publieke jaarresultaten en al, schoon.
Maar als de anderekant van de tafel daar niet van op de hoogte is, komt het hard aan.
Heel hard.
Voor de koper kwam de bal ook wl min of meer onzacht terug: geen verkoop, jammer.
Dit lag echter niet aan het feit dat hij achter de mensen hun rug zijn huiswerk had gemaakt, maar het speelde ergens wel mee. Of bezorgde minstens een koude rilling bij de verkopers.

Ik ben 200% voor transparantie.
In zaken, in privé.
Maar ik nog harder voor bewustzijn.
Check af en toe je online status even.
Niet dat je er iets kan doe, maar dan weet je tenminste waarover je kan aangesproken worden en waar mensen met een internetverbinding jouw e-persoontje mee identificeren.

Be-wust-zijn.
Want big google is watching you!

collegae

Standard

Nadat ondertussen ex-collega TJ en other-branch-than-me-collega SB mijn webstekje hebben ontdekt, heeft ook collega BV het ding ontdekt.
En dat er precies zo weinig van’t werk op staat.
Tja.

Het bedrijfsleven en weblogs: nog niet de beste vrienden.
Het traditionele bedrijfsleven en weblogs: geen vrienden.

En dat valt ook wel op.
Het zijn veelal de internetbedrijfjes, de marketingbureaus en de reclamewereld die durven bloggen.
Of durven laten bloggen.
Want die zijn “kei viraal”.

Viraal?
Een middelvinger in uw sterretje ja.
Wannabe-viraal?
Soms.
Gefaket viraal?
Meestal.

Jammer.
Mond-aan-mond reclame is nochthans  nog steeds iets dat uitermate effectief is in “de strijd om het schab”.
En wat zijn blogs anders dan zeveraars aan deinternettoog?
Weinig verschil afgezien van het fysieke aspect.

Daarom: laat mij maar bloggen over mijn firma!
Zolang ik me er goed voel zal ik het niet in mijn hoofd halen om er negatieve vibraties over rond te strooien. Zolang ik het gevoel heb dat ik er rechtvaardig behandeld word, ben ik uitermate positief.
Allicht: wie wil een goed zitje opd e arbeidsmarkt nu kwijt door domme uitspraken?

Aan de andere kant: één negatieve blogpost kan in een mum van tijd een heel bedrijf schade toebrengen.
Maar wie zou dat willen doen?
Ik niet.

bwards: live

Standard

Het was mooi, het was goed.
Ik heb gezien wie ik wou zien en tegen de meesten die ik heb gezien heb ik ook iets gezegd.
Gelukkig liet de muziek (nu ja muziek: we zijn 2007 eh!) af en toe een beeje spraak door.

Het mooiste gesprek heb ik gekregen van een meisje aan de vestiaire.
Een MOOcard (jep, dat kleine kaartje) en een degelijke laptoptas verder kreeg ik mijn jas terug.
De dame bezoekt morgen (en dus zaterdag) voor het eerst in haar leven een weblog!
Alsof dat niet schoon is. Ik voel me een profeet.

NOT!
Nog een beetje afterwarden in een gezellige kroeg?
Zijt maar zeker!

Foto’s van mezelf
Foto’s van alleman
Posts

links for 2007-03-18

Standard

bubbl.us

Standard

Eind september was er de actie van MindManager voor bloggers. Leuk en plezant, zo een officiële versie van goed gerief.
Ik vond het alleen jammer dat er niet overal mee te werken was.
Snel iets op de computer gieten en er toch een deftig ding uitkrijgen met structuur en al: niet altijd even gemakkelijk.
Het was mogelijk om rustig wat aan te modderen met wiki’s of iets, maar echt goed als MindManager? Nah.

Nu dus sinds een tijdje wel en wel online!
bubbl.us van de verniet ende gratisch voor allen!
Te delen mindmapjes, binnenkort te exporteren en al ook…

Ik ben er wég van!

Metatale.eu

Standard

Op een mooie dag werd er in Gent gewag gemakt van een nieuw idee. Een idee dat snel de wereld kond gemaakt zou worden. Een idee dat de moeite was. Een idee dat revolutionair zou zijn, dat gloednieuw en poepchique zou zijn.
Menig bloglandbewoner werd er even door wakkergeschud.
Vele vragen werden gesteld.
Ontwijkende antwoorden waren echter ons deel…

Tot op een dag deze commentaar in dit eigenste weblog:

Bart Says:
February 23rd, 2007 at 7:13 pm e
Zie www.metatale.eu.

Metatale.eu
Dus.

MetaTale is an advanced social media analysis tool, allowing you to locate your market’s key influencers. We’re launching shortly. If you want to be the first to know about us, either fill out your email address or subscribe to the RSS feed.

Deze tekst is niet echt veelzeggend naar concrete invulling.
Het abstracte is echter al zeker goed!

Persoonlijke analyse leert mij het volgende:

MetaTale: de naam van het beestje. Als de vlag de lading dekt, gaat het over meta (data? informatie?) en de tale.
Een verhaal over metagegevens dus. Metagegevens over “het” verhaal.

Advanced: Meer dan een gewoon, vooruitstrevend.

Social media: Dat klinkt ongelooflijk webtweepuntnul! En ik verwacht er dan ook wat User Generated Content bij. Lijkt me wel mooi.

Analysis tool: Een programmaatje dus dat de hele rimram aan gegevens van het/een sociaal medium analyseert. Ik denk dan aan grafische dingen, diagrammetjes en misschien wel interpretaties van het geheel. Hoewel dat laatste ons wel erg dicht bij AI zou brengen.

Your market’s key influencers: het gaat dus over de invloed die je klanten hebben op je product, andere klanten, de wereld.

Ze lanceren het ding binnenkort in de lucht, dus mogen we kortelings wel iets van feest verwachten denk ik.
Een Second Life openingsdrink of iets.

Ik verwacht er allessinds wel wat van.
Hoewel ik ergens vermoed dat ik er als individu niet zoveel aan zou hebben.
Gericht op de business markt.
En niet geheel en al gratis.

Maar we zullen zien!

@ Bart: correct me when I’m wrong!

links for 2007-02-26

Standard