Het venijn zit ’em in de staart

Standard

‘t Is te zeggen.
31 december 2007 begint op een voor mensen van mijn stand, orde en kaste onnoemelijk vroeg uur. Niet dat ik iets tegen de ochtendstond heb (integendeel) maar lat het dan alstublieft een beetje gepland zijn.

Om 02.31 word ik rillend wakker en vraag me af wat die gekke smaak in m’n mond is. Twee seconden later besef ik dat het bijna te laat is en loop alsof m’n leven ervan afhangt: halverwege de badkamer (het is geen romeinse badzaal, maar toch) komt er een eerste golf maaginhoud naar boven. De toiletpotkleur is van wit naar geelgroen gegaan. Een tweede gplf kondigt zich aan en ondertussen ben ik dicht genoeg genaderd om min of meer deftig te mikken. Ook nummer drie en vier doen hun intrede zodat ik leeg en zwetend als een koortsig paard achterblijf.

Leeg? Met moeite kan ik me op tijd omdraaien om het achterpoortje even open te zetten. Een stroom als was het de Ganghes himself maakt eveneens deel uit van de wc-inhoud. Diarree van de fijnste soort: geen brokken, geen vlokken. Alleen maar zeewater zo lijkt het wel. Ook hier is eentje niet genoeg. A cobra always strike twice, they say.
180 graden draaien want de maag pompt weer wat op.
Ik ril, beef en zweet als had ik Shiva zelf tegen me in het harnas gejaagd.

Ik heb er op dat moment geen idee van waar ik de oorzaak van de leegloop moet zoeken. Iets verkeerds gegeten? Teveel gedronken? Salmonella? Malaria? Virussen? Wormen? Vervloekt? Ik heb er geen idee van. Een beetje opfrissen en het toilet proper maken (leve de gatsproeier in India!) geven me net iets teveel om handen om na te denken.

M’n mond spoelen is ook aan de orde:  waar overgeven sowieso al niet echt m’n favoriete bezigheid is vanwege de maag die dubbel plooit, de maagzuren en de gal die branden in de mond en de onbeschrijflijke pijn ergens ter hoogte van de nifkin, is dit nog net een klasse erger. Weet je, het spouwen van pikant voedsel is, net als langs de andere kant, een enorm pijnlijke zaak.

Slapen zit er voor de rest van de nacht niet meer in en de porseleinen vriend wordt nog tot tweemaal toe stevig omarmd.
Elke slok water komt er in tweevoud terug uit: eentje langs voor, eentje langs achter. Ik ben dan ook dolgelukkig als het daglicht vertelt dat ik nar de winkel kan gaan om cola en water. Cola en water, cola en water: het gonst in m’n hoofd.

Als een grote jongen zet ik aan voor de winkelwandeltocht. Rugzak, mentaal lijstje, geld. Helaas is ook dit geen eenvoudige expeditie. Ik ben de trap nog niet half af of de sluitspier wordt danig op proef gesteld. Lopen en leeglopen. Poging tweehaalt het tot aan de voordeur, maar daar is de gekke zoete smaak weer in m’n mond. Lopen en leeglopen.
Drie maal is scheepsrecht: ik stap in m’n sleffers en merk dat ik  de rugzak nog boven ligt. Ik ben kapot en moet eerst even gaan liggen om uit te rusten.

Alle krachten lijken opgebruikt nu. Ik sleep me dan ook  naar de winkel en met een laatste krachtinspanning betaal ik alles. Zoals steeds neemt de mevrouw van de winkel ook nu haar tijd, maar anders dan anders erger ik me dood. Zo voel ik me althans.
De weg naar huis lijkt eindeloos te duren.

Volledig bezweet en doodop laat ik me op bed vallen. Een slok water is wat er nodig lijkt. Een halve minuut later geeft de maag echter te kennen dat ze niet gediend is met water. Een straal kots waar Guest House Paradiso (see the movie!) een puntje aan kan zuigen. Estethisch gezien een schoon kleurke, maar helaas ben ik niet echt in dat soort stemming.

Het is jaren geleden dat ik me zo miserabel heb gevoeld. Tot slot komt er ook nog een koorts opzetten: als je gewoonlijk leeft aan 35.4 doet 37.8 heel vies. Zweten, rillen en gebroken.
Cola to the rescue!  Als bij wonder blijft het goedje (zonder gasbellen natuurlijk) netjes in de maag.
Ik meld Paul dat ik niet langskom vandaag: hondsziek. Hij vertelt me dat er een soort van virus in de lucht zit: maximum twee dagen koorts en dan genezen. Klinkt op dat moment redelijk mooi, hoewel ik er nog geen goed oog in heb.

Een beetje Immodium, wat Mottilium en twee dikke roze Brufen’s met prikloze cola blijkt de genezende cocktail te zijn. Ik slaap tot ergens in de namiddag en merk dat een koude douche echt wel een helend effect kan hebben: de koorts zakt even een volledige graad. Helaas komt ze wat later volledig terug.

Het is verdorie Oudjaar en ik lig om zeven uur te wachten om in slaap te vallen. Aangezien het strand en bijhorende luidruchtige feesten  slechts een boogscheut van me verwijderd zijn, is inslapen niet vanzelfsprekend. Dat, in combinatie met veel dagslaapjes en een gebrek aan beweging maken de marteling dan nog net iets erger dan ik had gedacht: wakker liggen tot middernacht. Een paar mensen van goede wensen voorzien per sms (en antwoorden ontvangen) en m’n temperatuur meten zorgen voor hoop in 2008!
Koorts is wat gedaald en de mensen die ik graag zie hebben een fijn feest maar beloven wat feestgedruis te bewaren voor later.

Al bij al is het de schraalste en saaiste en eenzaamste en miserabelste laatste dag van een jaar die ik ooit hoop mee te maken.

Ratrace

Standard

Toen ik me zonet even in een sportieve bui waande , verschoot ik zowaar van kleur.
Op mijn looproute sprong plots een familie ratten uit de struiken.
Een nest! Ratten! In Antwerpen!
Antwerpen Stad!

Op de terugweg, zelfde scenario.
Enkelen van een vuist groot, twee waren echter bijna dubbel zo groot.
En ook! Piepen!
Nooit gezien.
Jakkes.

En toen bedacht ik dat ik er maar beter aan kan wennen.
Want dat dat in India dagelijkse kost is.

Ongedierte, ik ben er niet echt voor…

Die dag in de Send Items:

Standard

Namaste

Op zeven november 2007 stap ik voor een tijdje uit de westerse ratrace.
Ik wil met mezelf en helemaal alleen een andere kant van de wereld ontdekken.
Ik ben er vrij zeker van dat ik er een paar keer mezelf ga tegenkomen, doch dit geheel terzijde.

De Grote Trip zoals ik het noem, heeft echter iets meer inhoud dan verpakking.
Ik ga namelijk niet alleen de toerist uithangen in India. Geen weken braden aan het strand, geen dagelijkse decadentie.
Wel humane hulp aan zij die het nodig hebben.

Humane hulp in de vorm van mezelf.
Eerst werk ik een maand als paramedicus in een hospitaalgemeenschap in Pavagada, daarna een maand als leraar in een pedagogisch project in het uiterste zuiden van India.

Het hospitaalproject in Pavagada

Het Swami Vivekananda Integrated Rural Health Centre werd enkele jaren geleden gebouwd met de hulp van Damiaanactie.  Waar zij zich in het begin alleen bezig hielden met de behandeling van lepra en TBC, hebben ze nu ook een afdeling voor oogoperaties (cataract) en hartchirurgie.
Momenteel zijn ze heel erg bezig met de behandeling van kinderen: zij zijn immers de toekomst van de streek!

 

SISP
Sebastian Indian  Social Projects (S.I.S.P.) is een kleine Indische NGO die zich richt tot de allerarmsten en de mensen die weinig of geen kansen krijgen in de Indische samenleving en dit specifiek in enkele dorpen te Vizhinjam in de Zuid-lndische deelstaat Kerala.

S.I.S.P. tracht de levenskwaliteit van deze mensen te verbeteren door het aanbieden van o.a.: gratis scholing, training in sociale weerbaarheid, het opzetten van spaarsystemen (micro credit unions), de begeleiding en financiële hulp voor medische behandeling, voeding en/of schoolkosten.

Humane hulp in harde realiteit

Projecten als deze hebben vaak te kampen met een te kleine financiële slagkracht.

Gebouwen, mensen en materiaal nemen grote happen uit een beperkt budget.
De beste manier om de beide projecten te steunen, lijkt me dan ook met baar geld.
Harde contanten die ter plaatse worden afgegeven en waar we samen een zinnige bestemming aan geven.

Ikzelf lever een stevige bijdrage uit mijn spaarpot, maar ik had ook graag uw hulp gehad.
Elke bijdrage, hoe klein ook, wordt geapprecieerd.
Door mezelf én door de mensen achter het project.
Maar vooral de hulpbehoevenden die geholpen worden dankzij het project, zijn de grote ontvanger van uw milde gift (083-4456826-67).

Spaghettihulp

Geld geven aan een goed doel is één ding. Iedereen heeft er graag iets voor terug.
Daarom organiseer ik met enkele trouwe helpers een spaghettifestijn. Op 27 oktober vanaf 17u wordt de parochiezaal van Meer ( routebeschrijving) omgebouwd tot self service spaghettirestaurant. Voor de democratische prijs van 8euro krijg je een bord vol lekkere pasta met een sublieme saus én verdien je een logeplaats in het hiernamaals.

Het is natuurlijk van groot belang dat ik weet hoeveel hongerige magen er gevoed moeten worden. Inschrijven doe je dus vóór 20 oktober via

·         E-mail: wannes@deloore.be (Onderwerp: Spaghettiavond 27 oktober) met een vermelding van je naam en het aantal personen

·         Een klein briefje met je naam en het aantal personen

o   Meerdorp 73, 2321 Meer

o   Klapdorp 28, 2000 Antwerpen

Je inschrijving is pas volledig als je betaald hebt: hetzij cash, hetzij via overschrijving op rekeningnummer 083-4456826-67. Natuurlijk kan dat ook nog de avond zelf, maar

Oei

Je ziet het niet zitten om op 27 oktober naar Meer te reizen?
Maar je wil wel een goed doel steunen?
Dat kan perfect!
Vrije giften zijn meer dan welkom op 083-4456826-67.

Volg mee

Je wil natuurlijk wel op de hoogte blijven van de bestemming van je geld. Gelukkig staat de technologie voor niets en weet ik wat er mee te doen valt.
Zo vind je alle info rond de projecten op https://blog.wann.es/namaste/.
Mijn avonturen in India kan je volgen op https://blog.wann.es/
Foto’s zullen te vinden zijn op http://www.flickr.com/photos/wannesdeloore/.
Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft.

083-4456826-67

 PS: het staat je natuurlijk vrij om al deze informatie door te sturen of op eender welke manier te verspreiden!

Met vriendelijke groeten,

Wannes De Loore

Klapdorp 28
2000 Antwerpen

0473/52.14.93

skype: wannes.deloore
https://blog.wann.es/

Flickr en meer

Standard

Ik gebruik Flickr nu al een tijdje.
Meestal op een niet gestructureerde manier.
Vandaag eens een google’tje gedaan mét resultaat!
1, 2, 3,..

Duizenden toepassingen, duizenden tooltjes, websites en oplossingen.
Flickr doen samenwerken met andere diensten, integreren in andere websites, uploaden via andere programma’s,…
Mash-ups en web2.0: vollenbak!

Zoals hier nu: integrated and smooth
En, eerlijk is eerlijk: geen hol voor moeten doen!

Michel gaf het tijdens zijn presentatie rond Web2.0 al aan: iedereen kan binnenkort zonder moeite alles integreren.
Hij gaf toen het voorbeeld van Yahoo Pipes. Ik heb me er niet mee beziggheouden wegens niet direct iets kunnen bedenken en daarna uit het hoofd gevallen. Maar zoiets, da’s dus coke en speed tegelijk als ge daar naast staat.
Lekker gast!

Net als de FlickrVision website: uren staren en kijken en genieten als een klein kind in het wiegje.
Zondagen zijn cool, vooral online.

Google Calendar

Standard

Al de hele dag krijg ik e-mails van scheduleworld.com.
Dat ze mijn google calendar niet konden synchroniseren.
Nu, geen tijd om erachter te jagen, dus rustig laten betijen.
Tot twee minuten geleden: een vriendelijk mailtje met de reden:

Hello,

This is an automated friendly support email letting you know
that the SyncML problem you are having is caused because you
have exceeded the maximum number of components in your
calendar.

Currently the maximum is 6000 events plus todos in a single
calendar.

If you need further assistance simply reply to this email.

Cheers.

Events en todo’s deleten dan maar zeker?
Ze mogen anders wel een  gigabytetje van m’n e-mail gebruiken om de calendar capacity te vergroten.
Ik vraag mij op zo’n momenten af: ben ik dan zo raar met enorm veel te doen?

Hard to Google

Standard

Een beetje rondklikken bij SomeEcards doet me denken aan een post van Bruno een tijdje geleden.
Jezelf googlen.
Mensen die je tegenkomt googlen.
Mensen met wie je moet samenwerken internetgewijs even screenen.

Jammer genoeg zijn de meeste mensen die ik ken in het levende leven niet zo online.
Een enkeling heeft een weblog, een ander heeft de resultaten van de tennisclub op het internet staan, nog een ander is met onderscheiding afgestudeerd en staat pdf-filed en plein public.

Ik vind dat jammer.
Je weet op voorhand een beetje wat je kan verwachten van de ander.
Je weet waar hij/zij mee bezig is op het internet.
Je kan op die bezigheden anticiperen.
Een eerste e-contact, nog voor de eigenlijke koffie.

En toch ben ik ergens een beetje blij dat niet iedereen zomaar te vinden is op tinternet.
Veel mensen zijn zich niet bewust van de aanwzigheid.
De meesten kijken heel raar als je vraagt hoe het toernooi van vorige week was.
En hoe het kan dat je daarvan weet?

Enkele weken geleden hoorde ik het verhaal van een iemand uit mijn sociale omgeving.
Er was een geïnteresseerde koper langsgekomen voor een bloeiende zaak die per toeval ook te koop lag. Deze koper was even in de boekhouding gedoken.

Nu, publieke jaarresultaten en al, schoon.
Maar als de anderekant van de tafel daar niet van op de hoogte is, komt het hard aan.
Heel hard.
Voor de koper kwam de bal ook wl min of meer onzacht terug: geen verkoop, jammer.
Dit lag echter niet aan het feit dat hij achter de mensen hun rug zijn huiswerk had gemaakt, maar het speelde ergens wel mee. Of bezorgde minstens een koude rilling bij de verkopers.

Ik ben 200% voor transparantie.
In zaken, in privé.
Maar ik nog harder voor bewustzijn.
Check af en toe je online status even.
Niet dat je er iets kan doe, maar dan weet je tenminste waarover je kan aangesproken worden en waar mensen met een internetverbinding jouw e-persoontje mee identificeren.

Be-wust-zijn.
Want big google is watching you!

Chimay 2007: Laat maar komen

Standard

Na een uiterst lange nacht met extreem weinig nachtust, werd er om half tien nar de winkel geteend voor een lunchpakket. Een halve kilo kaas, een halve kilo hesp en een doos bruiswater.
Kwestie van wat soberheid te etalren op tijd en stond.

Te tienen samenkomst aan de lokalen, even wachten op de laatkomers en dan: vertrekken naar Chimay!
We gaan dit jaar namelijk eindelijk nog eens naar de Ardennen om ons jaarlijkse kamp te vieren. De laatste keer was in 2000, in Boeur.

Als vanzelfsprekend wordt er met de fiets heen gereden. Met de auto een kleine 200 km, met de fiets zal het wel wat straffer zijn.
En vandaag met de auto was het ook een stevige inspanning: tweeëneenhalfuur meneer!
Enkel jawel.
Maar het was de moeite!

Schone omgeving, heuveltjes, bos, weiden,…
Een gebouw met een minikeuken, drie extra zalen, een refter voor minstens 200 man, sanitair voor iedereen, een slaapzaal voor zestig man, een enorm speelplen en een extra tentenkampplaats op 300m, gescheiden door een bos.
Ãœbercool!

Op Googlemaps: hier!

3D printer

Standard

Zotjes!
vandaag gehoord over een 3Dprinter. Google opengetrokken en gevonden.
De mogelijkheden zijn quasi onbperkt met zoiets als speelgoed.
Soms wou ik dat ik ingenieur was…

Het filmke. (8,7MB, zip)

Shaking hands with the president

Standard

Volgens Peter van de Veire is het vandaag wereldmasturbatiedag.
Een googletje leert ons dat dat inderdaad zo is.

Peter belde vanmorgen ook met Hot Marijke, een webcam-meisje uit de buurt.
Uit mijn buurt, of wat dacht u?! 🙂

Nu, zij is niet alleen een webcammeisje (in elk geval beter dan een belspelslet) maar doet ook ontvangst bij haar thuis. Een eenvoudig telefoontje is genoeg om een afspraakje te regelen.
Als je je achteraf bedenkt is het niet meer dan netjes om je afspraak te annuleren, niet?

Wel, als je dat niet doet, kom je op haar Fakerslijst
Vind ik persoonlijk ook wel een kinky idee…

MAAR: mag dat zomaar?

Google/Myspace? Google+Myspace?

Standard

Als ik surf, kom ik ook wel eens bij myspace terecht.
myspace.png Een duidelijk icoontje in de adresbalk, dat is fijn en handig in het herkennen.
Zo is ook google een vaste waarde.google.png

MAAR!
Als ik nu in IE zoek via de google search-ding, krijg ik een onduidelijke mix…googlemyspace.pngLigt het aan mij, of ben ik gewoon paranoide?

E-mail2.0

Standard

Michel

Ik weet dat je een vrij behoorlijke muziekcollectie hebt in digitale vorm.

Verschillende smaken en al, maar vooral: veel.

Ik durf mezelf ook een sterk muziekbezitter noemen en ik heb een probleem.

Ik zie door de bomen het bos niet meer.

Ik had hetzelfde probleem met foto’s (duuzend mapkens, slechte naamgeving, inconsistent gebruik van boomstructuurtjes,…) maar toen was er picassa.

Weet jij of er ergens een deftige (lees: gemakklijke) tool bestaat à la picassa die hetzelfde doet maar dan voor mp3’s?

Snel en gemakkelijk de juiste naam (consistent en al) de juiste mood/genre van het ding, quotatie eventueel.

En dat dan over verschillende players heen (winamp, windows mediaplayer,…)

‘t is maar dat ik ooit een ipod (niet per sé van Apple, maar wel groot en al) wil kopen en dat ik die dan bij mensnen thuis aan de stereo wil hangen met de boodschap: ik zal eens iets gezelligs opzetten. En dat dat dan heel de nacht “gezellige” en aangepaste muziek speelt.

Bestaat er zoiets dat je weet, of is’t van lijstje afgaan en elk ding aanpassen?

Want da’s een stevige bezigheid met 18kilo mp3’s…

U bent alvast enorm hard bedankt!

Met vriendelijke groeten,

Wannes De Loore

Klapdorp 28
2000 Antwerpen

0473/52.14.93

skype: wannes.deloore
https://blog.wann.es/