Twee jaar geleden vatte ik de Specifieke Leerkrachten Opleiding aan. Twee jaar, da’s best lang geleden, vandaag de dag.
Het was een keuze die me buiten mijn comfortzone dwong.
Niet zo weldoordacht ook, die keuze, maar op dat moment wel een geweldig idee.
Ik zag me op mijn achtiende al leerkracht worden.
Dat het toen net leerkrachten waren die zeiden dat ik dat zeker moest doen en niet de communicatielijn van mijn leven volgen, zorgde voor een rebelse student.
Geen leerkracht dus, wel gegradueerde bachelor in debedrijfscommunicatie.
Ook goed.
Twee jaar geleden draaide er plots iets in mijn hoofd: ik had tijd, geen hobby en wel ambitie. Ambitie om mijn leven ooit in het onderwijs door te brengen. Een wereld waar ik ooit al vijftien jaar van mijn leven spendeerde. En een wereld die me, terugblikkend, heel onbekend was.
Ik leerde voor de klas staan, didactische kneepjes en weetjes over jongeren. Ik studeerde psychologie en de werking van het systeem. Leerkrachten hebben blijkbaar ook verantwoordelijkheden en het onderwij is een stevige pijler in de maatschappij. Als klap op de vuurpijl liep ik stage en berichtte ik erover. Zowel het secundaire als het volwassenenonderwijs kregen mijn aandacht. De tweede leunde dichter bij mezelf aan en viel ook harder mee.
En toen was er plots nog een taak, een stagemap en een examen. En dat was dat. Twee jaar avondschool was gecombineerd met een voltijdse job. En een lief. En een sociaal leven van heb ik jou daar. Aandacht werd verdeeld, compromissen werden gesloten.
Gevloekt, gewerkt en de kantjes er af gelopen. En toch bleef alles draaien. Ik op kop. En op volle toeren.
Deze spurt van twee jaar eindigde afgelopen vrijdag. Een proclamatie met een receptie, een diploma met onderscheiding. En plots stond ik voor de laatste keer buiten de school. Met een diploma en mijn trouwste supporter. Een combinatie die ik zonder mijn supporter niet had kunnen ervaren. Waarvoor dank!
Maar dan komt de moeilijke vraag: wat doe je met zo’n diploma?
Een nieuwe uitdaging zoeken? Een andere job in een vreemde sector? De huidige job opgeven?
Nope.
Voorlopig verandert er niets. Misschien dat er volgend jaar wel wat les wordt gegeven. In avond- of volwassenenonderwijs. Of opleiding aan bedrijven en hun personeel. Syntra of iets, ook mogelijk.
U kan me in tussentijd wel meester noemen. Meester Wannes.
Maar nu? Niks.
Bloggen. Vakantie. Volledig concentreren op de huidige job.
Feest en gezelligheid. Huishouden en mijn lief aandacht geven.
Sporten en spelen.
Op verlof gaan. Genieten qua.
