toekomst

Het onderwijs anno 2010

Standard

Sinds een jaar en wat maanden volg ik een lerarenopleiding.
Ik vind van mezelf dat ik bepaalde zaken goed kan uitleggen, dus wil ik dat misschien ook wel  om den brode doen. Of toch in elk geval gediplomeerd zijn dat dat kan.
Wat ik al wist uit mijn carrière als lijdend voorwerp, wordt nu nog maar eens bevestigd door wat ik wekelijks te zien krijg.

Leerlingen worden

  • in groepen gesorteerd op leeftijd
  • verplicht stil te zitten
  • gedrogeerd om maar stil te zitten
  • onderricht in vakken waarbij er slechts één oplossing de goede is
  • veranderd van creatieve geesten (kleuterschool) tot slaafse boekenleggers (secundaire school, hoger of universitair onderwijs)

Dat is een vaststelling.
Niet meer, niet minder.
Er wordt op verschillende vlakken (onderwijsmethoden, aanpassingen van standaarden,…) getracht om daar iets aan te doen, maar dat is niet eenvoudig.
Wat echter wel jammer is, is dat  het systeem an sich, niet of maar weinig veranderd.

Een goede schets van het systeem wordt weergegeven door sir Ken Robinson.
12 Minuten van waarheid, feiten en ideeën.
Denk er eens over na.
En hervorm dan het onderwijs eventjes.
Want het systeem van 1700 en nog wat

#kthxbye

via Flanders DC

Leraren zijn watjes

Standard

Tijdens de speech op de proclamatie van januari, hield de spreker zich het recht voor om te citeren dat leraren watjes zijn.
“Leraren zijn watjes“, zo stelde hij, “en daar mogen we trots op zijn.”.

Hij haalde zijn inspiratie uit het ene dan wel andere artikel uit een blad dat ongetwijfeld niet door meesters en juffrouwen wordt geschreven. Nee, het blad sprak over het watje als een sulletje. Knullige prutsers.
Superlatieven dat het geen naam heeft.
Of wel: watje.

De speecher dacht eerder in temen als empathisch, zachtaardig en goedlachs.
En ik kan helaas weinig anders dan de brave meneer bijvallen.
Leerkrachten van tegenwoordig worden geacht zich te kwijten van hun educatieve taak en er tegelijkertijd ook nog eens een deel van de opvoeding bij te nemen.

Zij kiezen daar voor, zeker wel.
En iedereen kan het diploma behalen (geloof me, dat kan).
Maar enkel zij die niet gaan voor de vele vakantiedagen zullen er in slagen om een meester te zijn.
Een meester die zijn meerdere durft erkennen.

Geen idee of ik ooit een echt watje zal zijn.
Momenteel nog niet.
Of toch niet voltijds.
Behalve dan voor de vakanties, want die staan me wel aan.