Do the caveman!

Standard

Het leven als een oermens is niet vreemd voor mezelf.
Sinds een jaar of anderhalf heb ik er vanalles over gelezen, loop ik geregeld op blote voeten en durf ik al eens een steak voor ontbijt nemen.
Ik denk na over verwerkt voedsel (nagenoeg alles wat we in de winkel kopen) en bij tijd en wijlen wind ik me op over de belachelijke hoeveelheid suiker we binnensteken.
Basisfitheidsoefeningen zijn me niet vreemd en als ik iemand hoor vertellen over hoe fijn de zomer is, denk ik direct “Ah ja, dat is met die vitamine D!”.

Afgelopen vrijdag was het volgens mijn Twitterfeed #barefootfriday.
Ik werd er op gewezen door medecrossfitter Candy en werd wat later door Wilma aangesproken.
Een kleine foto en hoopa, onze poten staan te pronken in de galerij van de internationale blote poten dag.

Soit.
Die Wilma.
100 dagen leven als een holbewoonster.
Met de kippen op stok, veel groenten en vlees en vis.
Geen suiker en (bijna) geen elektriciteit.
Alles te voet. Alles te blote voet.

Ik kan dat niet, zo van die challenges.
Mijn sociale omgeving laat dat niet toe.
En ik zie die omgeving te graag om er voluit voor te gaan.
Maar in september wil ik nog eens proberen.

30 dagen zonder suiker en zonder gluten.
Geen verwerkte rommel.
Alleen puur.
Enorm veel groenten.
Ik vind dat nu al spannend.

Eat clean, train dirty

Standard

Zes weken lang was er een challenge.
Proper eten (veel groenten, bijna geen koolhydraten, geen alcohol, geen suiker,…) en veel trainen leverde goede punten op.
Veel slapen en visolie slikken brachten ook punten aan de dijk.
Er was een test in het begin (kracht en uithouding) en er werd vet gemeten.

Mijn resultaten toen waren nog geeneens zo slecht.
Dat zou ook erg zijn na bijna een jaar Crossfit.

Ik startte de challenge met 95.5 kg en 18.6% vet.
Met volle moed begon ik aan de zes weken, maar na een paar dagen was het al duidelijk dat dit niet zo strikt zou zijn als eigenlijk bedoeld.
Gezelligheid is nog steeds belangrijker, dus op café gaan en gaan gaan eten bij vrienden of op restaurant: reken maar van yes.
Wel lette ik tijdens de week op eten en drinken, probeerde ik voor drie tot vier trainingen per week te gaan en werd suiker bijna altijd gemeden.

Een trouwfeest en een festival dreigden roet in het propere eten te gooien, maar niets was minder waar!

Na zes weken liegen de resultaten er niet om:

  • 95.5 kg werd 92.5 kg
  • 18.6% vet werd 15.7%
  • Concreet: 3.2kg vet kwijt en 200gram spiermassa erbij.

Maar wat ik vooral leerde in deze anderhalve maand:

  • eten kan makkelijk gezond
  • wat ze zeggen over koolhydraten klopt echt
  • drie keer trainen per week is best te doen
  • quinoa is beestig lekker in paleo chilli
  • amandelpasta en gemengde notenpasta staan vanaf nu altijd in de kast
  • spinazie met rode vruchten mengen perfect in een blender
  • ik moet veel meer squaten

En nu?

Tja, de challenge zit er op.
Vanavond worden de punten ingeleverd en dat was dan dat.
De man of vrouw met de meeste punten (not me) krijgt nog een prijs, iedereen kreeg al een t-shirt en dat was dan dat.
Ja?

Nope.
Gezond eten wil ik nog steeds blijven doen.
80% van de tijd 100% gezond. Eens zien of dat dat lukt.

Sport: zelfde deeg een koekje.
Het eetdagboek is al een vroege dood gestorven en punten worden ook niet meer geteld.

En gij?
Wat doede gij?

Spek voor mijnen bek

Standard

imageDe basis van elk goed dieet is spek. Bacon.
Niet dat ik aan een dieet vasthang, maar spek, dat kan ik echt elke dag eten. Tjokvol energie, smaak en awesomeness.

Feit is natuurlijk dat je, om het vet om te zetten in energie, je natuurlijk moet zorgen dat er geen andere energiebronnen (koolhydraten en suikers) aanwezig zijn.

En het beste van al: er zijn ook wetenschappelijke onderzoeken naar gedaan, naar die awesomeness. Ook minder wetenschappelijke, maar die zijn niet minder waard. Zo kwam Kailey (dochter van Amy Kubal) bijvoorbeeld volledig tot leven, dankzij een paleo en ketogenic dieet. En zelf merk ik dat ook: een bord spek twee uur voor een work out en je bent een beest.

Lekker van bij ons, van bij de boer op het erf zo tot op je bord. Wat ook niet onbelangrijk is. Kwaliteit van ons voedsel zal de komende jaren nog belangrijker worden. Omdat ons eten hier (in België) harder gecontroleerd wordt dan elders. In lage loonlanden bijvoorbeeld.
Een dioxinecrisis uit het Oosten, ik zou me er niet over verbazen.

@jimmycappaert vertelde me gisteren over hét boek dat ik zou moeten aanschaffen. The Better Bacon Book. Maar dan moet ik eerst een iPad hebben, natuurlijk…

Paleo?

Standard

Eten zoals de voorouders. Eten wat er voorhanden was in de natuur van pakweg een jaar of twintigduizend geleden.
Paleo.
Of Neanderthin.
Omdat we teveel verkeerd en ongezond eten, zo zeggen de experts.
En dat ik dat ook eens ging proberen, om dertig dagen echt eten te eten.
Net als Davy en Saskia en Danny.

Geen brood, pasta, rijst of aardappelen.
Geen alcohol, suiker of slecht vet.
Wel vlees, eieren, groenten en fuit.

Het plan kwam er in juli, maar die maand was toen al half weg.
En vakantie leek me ook niet het moment om een dieet te starten: barbecue en bier, afgewisseld met wijn en tapas. No paleo, I say.
Dan maar voorwaarts blikken naar de eerste maand van dertig dagen.
September, dus.

Goed begonnen op donderdag, netjes gedaan op vrijdag en ook zaterdag ging goed.
Ook het laten van alcohol was geen probleem, net als de portie bitterballen op de Twoooze.
Ontbijten met kalkoenfilets, lunch met garnalen en advocado en ‘s avonds groenten met kip en groenten.
Tot ik later op de avond allerlei lekkere hapjes krijg voorgeschoteld.

Sociale teleurstelling

En dat bleek het probleem: “krijg voorgeschoteld”.
Door iemand die er moeite voor heeft gedaan.
Iemand die verwacht dat ik, net als altijd, aanval op de hapjes.
Niet dus.
Ik stelde teleur.

Nu ja, teleurstellen. Het is perfect uit te leggen, dat wel.
Nee sorry, dat past niet in mijn dieet.
En toch, het voelt niet comfortabel.
En toen dacht ik verder na: wat met gaan uit eten?
Moet mijn lief (en aanstaande vrouw)  dan dertig dagen met een ander gaan uit eten?

Daarom besliste ik vanmiddag ook dat ik er niet mee doorga.
Quitter.
De komende week wordt nog een paleoweek, maar volgend weekend eet ik gewoon mee met de rest.
Ik erger me geregeld aan mensen die niet alles eten op een feest of een andere social gelegenheid.
Viesneuzen, vegetariërs en hippies. Wat hun goed recht is, natuurlijk.
En nu dus ook paleomensen.
Ik ergerde me dit weekend vooral aan mezelf. En dat is het me niet waard.
Ik wil niet te boek staan als moeilijk eterke.
Ook niet voor maar dertig dagen.

Bevlieging

Was dit dan een bevlieging?
Is dit een eenmalig feit?
Omdat alle hippe kids er aan meedoen?

Nope.
Het heeft me zeker wel aan het denken gezet.
Dat gezonder eten niet per sé een probleem moet zijn.
Dat groenten, fruit en vlees vanaf heden mijn grootste voedingsbron zullen zijn.
Dat ik de rest van de maand wel nog alcohol laat.
Dat suiker gemeden wordt.

Maar als er sociaal gegeten wordt, doe ik, gemodereerd, mee.
Omdat ik een sociaal wezen ben.
Dat in tegenstelling tot de nomadische oermens, die in vaste groep rondtrok en andersgezinden de kop insloeg.
🙂