In Hoogstraten was er gisteren weer sprake van politieke commotie.
De gemeenteraad werd opgeluisterd door een vijfhonderdtal manifestanten die de huidige burgemeester van hoogverraad beschuldigen.
Van Aperen heeft natuurlijk een niet zo nette streek gelapt. Dat zijn eenvoudigweg de feiten.
Persoonlijk vind ik het totaal not done om een akkoord achter iemands rug te verbreken.
 Er zijn natuurlijk “verzachtende” omstandigheden voor deze deugnieterij. Als er gesprekken gevoerd worden over de voering van het toekomstige beleid, dan moet er natuurlijk over inhoud gepraat worden. Mochten de tjeven duidelijkheid scheppen in de te verdelen posten én in de te verdelen bevoegdheden, dan zou men alvast een meter verder staan.
 

Als er natuurlijk een bende steenezels bij elkaar zitten, gaat het niet.
Als elke partij én de burgemeester én de eerste schepen én de OCMW voorzitter én alle echte schepenmandaten wil hebben, tja, dan lopen we elke kans op een vredespijp mis.
Als mevrouw Tinne “ik-was-bijna-de-jongste-burgemeester-van-Vlaanderen” Rombouts Arnold hekelt omdat hij het akkoord heeft verbroken, mag ze eerst eens in eigen boezem kijken.
 De CD&V van Hoogstraten had een mooie meerderheid verkregen van de kiezer. Zij stonden aan het roer, zij hadden de beste kaarten in handen.
Er werd vanaf de eerste minuut beslist dat er niet met KVB (de lokale VLD) gesproken zou worden. “Want den dieje mag geen burgemeester meer worden!”.
Gesprekken met Groen! en Hoop leverden veel ideeën, maar ook evenveel knelpunten.
 

De kleine partijtjes voelden zich sterk omdat ze plotseling nodig waren voor een meerderheid. En dus kon er vanalles geëist worden. Blijkbaar was dat teveel voor mevrouw Rombouts en deed ze niet mee aan dat spelletje.
Groen! en Hoop stapten toen maar naar de KVB om daar hun slag thuis te halen.
Gesprekken kwamen op gang, maar stopten even snel toen CD&V zich even inliet met de heersende partij.
Aangezien er nog nergens een document getekend was, klonk dit alles als “politiek geflikflooi”.
 Blijkbaar kon CD&V zich niet neerleggen bij de houding van Van Aperen en Co. Toen het voorakkoord gesloten was, barstte de bom in de blauwe gelederen. Er moest over verdeling van bevoegdheden gesproken worden voor het te laat was. Dat wil zeggen: voor 1 januari 2007.
 

Ten lange leste werden de kleine partijen, de “verliezers” van negen oktober, er nog eens bijgehaald. Blauw, groen en de kleur van de hoop vormden blijkbaar een redelijk deftige regenboog en de coalitie klitte samen.
Achterbaks, maar begrijpelijk.
  Persoonlijk vind ik dat ze zich daar in die middelste bult eens moeten bezinnen over wat politiek nu eigenlijk echt is. Politiek gaat voor mij over het volk.
En dat volk, dat wordt nu volledig vergeten.
In Hoogstraten gebeuren geen baanbrekende dingen. Niet met CD&V, niet met KVB, niet met Groen!, niet met Hoop. In Hoogstraten draait binnen drie jaar alles nog hetzelfde als drie jaar geleden. Voor vernieuwing en revolutie moet je niet in het conservatieve noorden zijn.
 En dat is goed.
Mensen hebben nood aan structuur en zekerheid.
Daarom, Rombouts en Van Aperen, trek uzelf uit de klei, laat uw ego varen en stel u ten dienste van het volk.
Want daarom bent u gekozen.
Dát is uw taak.