Hapje tapje

Standard

Alles proper? Check: om negen uur beginnen kuisen, nu alles min of meer ok voor moederogen.

Eten in huis? Check: net op de markt geweest om sla en tomaten, 10 broden, wat kaas, verse java koffie, verse munt en een vrucht die ik niet ken.

Drinken voor iedereen? Check: bij de Colruyt voor bier, Duvel, fruitsap, melk, water met broebels, cola, limo (wit en geel) en wijn (rood en wit. Koffie van de markt.

Ze kunnen komen.
Alleen, ik merk nu dat er een aantal dingen niet zijn.
Mayonaise bijvoorbeeld.
Wel sla, geen mayo.

Nu ja, leve de buurtwinkel!

Des chiffres

Standard

Via Pietel bij een stukje over cijfers.
Hij vraagt zich de reële waarde van de cijfers af die een webcounter, euhm, count.
Ik zie wel hoeveel clicks er binnenkomen en of het unique hits zijn of niet.

Maar wie me leest via RSS, daar kan ik geen getal op plakken.
En eigenlijk is dat gek. Niet gek dat ik daar geen getal voor heb, maar gek dat dat getal niet gegeven wordt.
Of misschien wel wordt gegeven, maar dat ik niet weet waar.

Want ik ben er zeker van dat er meer mensen mijn weblog lezen dan enkel de bezoekers van de site.
Ik doe dat in elk geval met andere blogs.
Alles in de Feedreader, en lezen.
Geen websites. Of iets moet me echt interesseren.

Iemand een idee om de RSS hits te tellen?
Hoewel ik denk dat de ontnuchtering groot zal zijn…

UPDATE: Thx pietel! Feedburner it is: http://feeds.feedburner.com/Wannes

Die dag bij de CEO

Standard

Vandaag bij de CEO op gesprek geweest.
Ik had haar vorige week blijkbaar getriggerd met mijn bezoek aan de Career Launch van Jobat. Ostentatief stond ik voor de stand van ons bedrijf te zwaaien met mijn ceeveetje. En dat ik het testen graag wil ruilen voor een communicatiejob.
Binnen het bedrijf natuurlijk, dat spreekt voor zich.

Want laat me wel wezen: ik werk bij een fijn bedrijf.
Momenteel wordt er nog druk gesleuteld aan de front end, maar achteliggend begint het wel echt vorm te krijgen. Fijne mensen, fijne collega’s en een dijk van een CEO. Open, eerlijk en lange termijn denkend.

Ik heb dus voor mezelf volgende situatie geschetst:
Ooit wil ik een job waarin ik de communicatie verzorg voor een (of meerdere) bedrijf(ven). Dat kan in een reclame/communicatie bureau, maar dat kan ook binnen een groot, non-communicatie bedrijf. Een bedrijfsblad, intra-/extranet, website: content en al.
Als er zich een opportuniteit voordoet in die richting: twee handen die het aangrijpen. Even goede vrienden, maar als dat niet onder de huidige baas kan, dan niet.
Mocht ik mezelf toch nog wat in de IT houden als tester, dan lijkt het jobhoppen me totaal overbodig.

What?! Jobhoppen overbodig?!
Ja.
Want ik ben er heilig van overtuigd dat, long term, loyauteit beter betaald dan geld. Een overstap voor tweehonderdvijftig euro heeft in mijn optiek alleen maar zin als er ook een andere functie achter zit.
Iets met communicatie dus.

MAAR!
Het gesprek met de CEO van vandaag ging over…communicatie!
Ze wou eens weten hoe ik mezelf een communicatiejob zag doen binnen het bedrijf. Hoe ik mezelf in twee talen zou uitdrukken in nieuwsbrieven en op het intra-/extranet. En ik weer dat het frans me wel wat avonduren zou kosten, maar dat een kunstwerk eerst ook vaak een homp klei…

En dat ik nu dus mezelf eens moet verkopen in twee talen.
JA! Zeg ik u.
Want ik heb goesting om er stevig voor te gaan!

Mensen en media

Standard

Gek vind ik dat.
Terwijl sommige mensen (mezelf incluis) gek zijn van media in alle vormen en maten, kunnen anderen zich er maar niet aan aanpassen.

Sommige mensen klappen blijkbaar dicht als er over meer dan één medium gecommuniceerd wordt:
    SMS, e-mail, website
Of als de metacommunicatie de pan uitswingt:
    Bellen om te zeggen dat g’een mailtje hebt gestuurd.

Zowel professioneel als privé word ik met deze dingen geconfronteerd.
Lichtjes frustrerend.
Als je een mailtje stuurt en zegt reacties op een website te willen krijgen ter bevestiging.
Blijkbaar is de “ik stuur ’em wel een mailtje”-reflex sterker dan de “ik lees flink alles en voer dat dan ook zo uit”-reflex. Jammer.

Synced!

Standard

Ik heb het ’em verdikke gelapt!

Dankzij een artikkeltje bij Frankwatching dé oplossing gevonden voor synchronisatie tussen Google Calendar (die ik langs alle kanten kan bereiken), Outlook (dat ik gebruik voor m’n e-mails thuis) en m’n GSM.

Via Scheduleworld (en een kleine plug-in) kan ik m’n webagenda synchroniseren met outlook.
Dankzij de meegeleverde software van m’n telefoon (en nu dus ook agenda!) kan ik die via de blauwe tand gelijktrekken met m’n Outlook.
Ook de gedeelde (tweede) agenda kan zo worden meegenomen.
Alsook de contacten, ToDo’s, e-mails.

Engtech

En dat is wat ik écht wou!
Dat de dag niet meer kapot kan!

Spam

Standard

Wat is de bedoeling van onderstaande spam?

Inderdaad, de professor haalt opnieuw een emmer van onder de tafel, deze
keer gevuld met zand, en vult de vaas tot ze helemaal vol is.
Overigens levert de call die jij opneemt voor een andere participant je
ook onmiddellijk geld op.
” Sommigen suggereren dat wanneer u denkt dat uw agenda helemaal vol is,
er toch nog altijd plaats is om kleine taken uit te voeren.
Dit keer bracht de invoering van de no-claimregeling voor
ziekenfondsverzekerden extra drukte met zich mee.
Indirecte gevolgen van slecht onderhouden databases werden niet
meegerekend. Dat leidt uiteindelijk tot prestatieverbetering van het
gehele team.
De belangrijkste reden hiervoor is dat steeds meer klanten met hun
mobiele telefoon bellen en de kosten voor bedrijven verder oplopen.
Waarmee kan ik u van dienst zijn? Driekwart van de ondervraagden zegt te
werken op een benauwde en rommelige plaats. Uitschieters van toen kwamen
nu aanzienlijk beter uit de bus.
Het nummer is onbereikbaar, de verbinding wordt verbroken of de beller
moet eindeloos wachten. Nuon heeft twee minuten nodig voordat ze de
klant te woord kan staan, Eneco anderhalve minuut en Essent iets meer
dan een minuut.
Dit ondersteunt volgens de onderzoeker het volwassener worden van de
contactcenters en hun strategie.
Daarin moest een professor voor een groep toekomstige bedrijfsleiders
over time management.
Dat gaat ook op bij vragen over een autoverzekering, reisinformatie of
energienota.
Het gevolg is dat zij gedwongen worden hun spullen steeds te
verplaatsen.
” Sommigen suggereren dat wanneer u denkt dat uw agenda helemaal vol is,
er toch nog altijd plaats is om kleine taken uit te voeren. ” Sommigen
suggereren dat wanneer u denkt dat uw agenda helemaal vol is, er toch
nog altijd plaats is om kleine taken uit te voeren. Het ene is bestemd
voor ‘binnen de garantie’, het andere voor ‘buiten de garantie’.
Tot slot vraagt de man wat nu de moraal van de hele demonstratie is.
Ze knikken bevestigend.
Hij vult de vaas tot aan de rand met keien en vraagt aan zijn publiek of
het denkt dat er nog iets bij kan.
Het ene is bestemd voor ‘binnen de garantie’, het andere voor ‘buiten de
garantie’. Een mooie illustratie hiervan is een verhaal dat enkele jaren
geleden op het internet circuleerde. Dit ondersteunt volgens de
onderzoeker het volwassener worden van de contactcenters en hun
strategie. Wij vragen u op een later tijdstip terug te bellen.
Vervolgens kunnen succesvolle doorverwijzingen worden beloond door het
bedrijf.
Niet het moment waarop aan de andere kant van de lijn de hoorn van de
haak werd genomen, was beslissend voor de wachttijd, maar het moment
waarop een mens van vlees en bloed zich meldde. Gelukkig wordt de
telefoon bij veel bedrijven en instellingen sinds vorig jaar iets
sneller opgenomen, maar dat is volgens deskundigen nog niet genoeg.
Wel te hopen voor hem dat hij dan ook wordt teruggebeld. Excuses voor
het ongemak.
Vooral de Belastingtelefoon drijft dit jaar menig beller tot wanhoop.
Hij vult de vaas tot aan de rand met keien en vraagt aan zijn publiek of
het denkt dat er nog iets bij kan. Het nummer is onbereikbaar, de
verbinding wordt verbroken of de beller moet eindeloos wachten.
Voor het in stand houden van zakelijke relaties geeft zelfs bijna
tweederde aan de telefoon het belangrijkste te vinden, zo blijkt uit het
Zakelijke Telefonie Onderzoek BBeyond. In veel gevallen blijken er wel
procedures voor controle te zijn, maar worden deze niet nageleefd. In
feite komt het erop neer dat inhousers elkaars werk overnemen op het
moment dat het ene bedrijf met overcapaciteit kampt en het andere met
tekorten.
En het gaat langzaam de goede kant op. Bellers kregen dan het advies via
het keuzemenu de antwoorden op de meestgestelde vragen te beluisteren en
vervolgens de hoorn op de haak te leggen. Daarom is het enorm druk.
Packard Bell wilde niet reageren op de resultaten.
Als hij niets meer bij in de vaas krijgt, vraagt hij opnieuw of er nog
iets bij kan.
De meeste keren reageerde de Belastingtelefoon met: tuut.
Daarin moest een professor voor een groep toekomstige bedrijfsleiders
over time management.
Wij vragen u op een later tijdstip terug te bellen.

Viral Marketing

Standard

Meneer Willekens van Ogilvy stuurt af en toe een spambommetje rond op het internet. Als je in zijn mailinglist zit, behoor je tot de “early blog adoptors”. Ik ook.
Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.

Vorig jaar was er de commotie rond de Fanta World edition die dan naar verschillende A-listers werd opgestuurd. Een sterke zet? Nah.
Zeker niet als je bedenkt dat van alle mensen die op de Blogstorm van ogilvy er maar enkelen werden aangeschreven met een postpakket.

Nu ja.
Postpakketen kosten bergen geld en blikjes fanta groeien ook voor een multinationaal bureau niet aan de fantabomen.
E-mailpakketjes met een linkje erin zijn dus de oplossing.

Bij tijd en wijlen wordt er eens duchtig gespamd door de Heer Willekens, met de nodige clicks en commotie (you wish!) tot gevolg.
Want da’s de bedoeling.
Dat de ontvanger erover schrijft.
Dat ie een levendige beschrijving geeft van wat je binnenkort kan verwachten.

Vandaag is het een linkje voor Proximus.
Een stevige stoeipartij (?!) in een maïsveld die na enkele ogenblikken al gedaan is.
“Omdat het buiten even snel gaat als binnen”.

Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.
Als ik geschiedenis schrijf met mijn liefdesstift, haal ik normaal wel iets meer dan een half kladje. Mocht ik mijn kunnen gebruiken om een product aan te prijzen, ik zou godverdomme zeggen dat mijn vleesdolk in zijnalleen gemakkelijk een hele kruistocht zou aankunnen!
Een spotje van dertig seconden over mijn genotsknots? Voor de omtrek alleen dan ofwa?

Nee.
Ik vind het niet erg overtuigend.
En ja.
Ik kan het beter.
Wedden?

De oranje pot verwijt de blauwe ketel

Standard

In Hoogstraten was er gisteren weer sprake van politieke commotie.
De gemeenteraad werd opgeluisterd door een vijfhonderdtal manifestanten die de huidige burgemeester van hoogverraad beschuldigen.
Van Aperen heeft natuurlijk een niet zo nette streek gelapt. Dat zijn eenvoudigweg de feiten.
Persoonlijk vind ik het totaal not done om een akkoord achter iemands rug te verbreken.
 Er zijn natuurlijk “verzachtende” omstandigheden voor deze deugnieterij. Als er gesprekken gevoerd worden over de voering van het toekomstige beleid, dan moet er natuurlijk over inhoud gepraat worden. Mochten de tjeven duidelijkheid scheppen in de te verdelen posten én in de te verdelen bevoegdheden, dan zou men alvast een meter verder staan.
 

Als er natuurlijk een bende steenezels bij elkaar zitten, gaat het niet.
Als elke partij én de burgemeester én de eerste schepen én de OCMW voorzitter én alle echte schepenmandaten wil hebben, tja, dan lopen we elke kans op een vredespijp mis.
Als mevrouw Tinne “ik-was-bijna-de-jongste-burgemeester-van-Vlaanderen” Rombouts Arnold hekelt omdat hij het akkoord heeft verbroken, mag ze eerst eens in eigen boezem kijken.
 De CD&V van Hoogstraten had een mooie meerderheid verkregen van de kiezer. Zij stonden aan het roer, zij hadden de beste kaarten in handen.
Er werd vanaf de eerste minuut beslist dat er niet met KVB (de lokale VLD) gesproken zou worden. “Want den dieje mag geen burgemeester meer worden!”.
Gesprekken met Groen! en Hoop leverden veel ideeën, maar ook evenveel knelpunten.
 

De kleine partijtjes voelden zich sterk omdat ze plotseling nodig waren voor een meerderheid. En dus kon er vanalles geëist worden. Blijkbaar was dat teveel voor mevrouw Rombouts en deed ze niet mee aan dat spelletje.
Groen! en Hoop stapten toen maar naar de KVB om daar hun slag thuis te halen.
Gesprekken kwamen op gang, maar stopten even snel toen CD&V zich even inliet met de heersende partij.
Aangezien er nog nergens een document getekend was, klonk dit alles als “politiek geflikflooi”.
 Blijkbaar kon CD&V zich niet neerleggen bij de houding van Van Aperen en Co. Toen het voorakkoord gesloten was, barstte de bom in de blauwe gelederen. Er moest over verdeling van bevoegdheden gesproken worden voor het te laat was. Dat wil zeggen: voor 1 januari 2007.
 

Ten lange leste werden de kleine partijen, de “verliezers” van negen oktober, er nog eens bijgehaald. Blauw, groen en de kleur van de hoop vormden blijkbaar een redelijk deftige regenboog en de coalitie klitte samen.
Achterbaks, maar begrijpelijk.
  Persoonlijk vind ik dat ze zich daar in die middelste bult eens moeten bezinnen over wat politiek nu eigenlijk echt is. Politiek gaat voor mij over het volk.
En dat volk, dat wordt nu volledig vergeten.
In Hoogstraten gebeuren geen baanbrekende dingen. Niet met CD&V, niet met KVB, niet met Groen!, niet met Hoop. In Hoogstraten draait binnen drie jaar alles nog hetzelfde als drie jaar geleden. Voor vernieuwing en revolutie moet je niet in het conservatieve noorden zijn.
 En dat is goed.
Mensen hebben nood aan structuur en zekerheid.
Daarom, Rombouts en Van Aperen, trek uzelf uit de klei, laat uw ego varen en stel u ten dienste van het volk.
Want daarom bent u gekozen.
Dát is uw taak.

Een nieuw project

Standard

Bij tijd en wijlen heeft een man eens nood aan een vers project.
Zowel in het dagdagelijkse leven als in het professionele leven. We moeten af en toe eens veranderen van saus om het dagelijkse laagje suspens te vrijweren van roest.

Een vers weblog met dito url en uitzicht is één ding, een nieuwe, extra professionele uitdaging is een tweede.
Het leven van een test engineer is zeker niet saai of licht gevuld. Wie een bourgondische uitdaging aandurft op het gebied van werkuren: be my guest!

Dat wil echter niet zeggen dat er geen tijd is voor andere dingen.
Nieuwe, communicatieve dingen.
Plezant en professioneel, het gaat blijkbaar samen.
Nog niet volledig en fulltime, maar af en toe een opdrachtje: ja graag!

Daarom nu op zoek naar facturatiebedragen, info over zelfstandigheid (al dan niet in bijberoep) en freelancewerk. Want wat kan iemand vragen voor een a4’tje met min of meer inhoud?
Twee cent per letter?
Of tellen we per creatief uur?

Ik heb er hoegenaamd geen idee van…

Fijn nieuws

Standard

 

Dat het in Hoogstraten niet altijd kommer en kwel is, lijkt me wel duidelijk.   

Goed om te weten dat een accident als in deze oefening redelijk deftig kan worden opgelost. En al helemaal goed om weten dat de burgemeesters van de verschillende gemeenten, Hoogstraten en Breda, alles netjes hadden voorbereid. Kwestie dat de burger ook zijn stukje zekerheid krijgt, ondanks een felle verkiezingsstrijd (die nog steeds niet beslecht is, hoor ik uit welingelichte bron!).

Wat het nieuws helemaal fijn maakt, is dat de papa uit Meer er ook aan heeft meegewerkt (of toch minstens zijn dienst van het werk). Als Belg in een Nederlands ziekenhuis is hij een beetje de Verpleger Zonder Grenzen van de Noorderkempen. En als dan alles goed verlopen is, lijkt me dat helemaal een pluim waard!

Ik spoor vanaf 2007 (of 2008?) min of meer gerust van Antwerpen naar Breda. Of van Breda naar Parijs, Lyon of Londen.

Nu ja, gerust sporen…