Meneer Willekens van Ogilvy stuurt af en toe een spambommetje rond op het internet. Als je in zijn mailinglist zit, behoor je tot de “early blog adoptors”. Ik ook.
Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.

Vorig jaar was er de commotie rond de Fanta World edition die dan naar verschillende A-listers werd opgestuurd. Een sterke zet? Nah.
Zeker niet als je bedenkt dat van alle mensen die op de Blogstorm van ogilvy er maar enkelen werden aangeschreven met een postpakket.

Nu ja.
Postpakketen kosten bergen geld en blikjes fanta groeien ook voor een multinationaal bureau niet aan de fantabomen.
E-mailpakketjes met een linkje erin zijn dus de oplossing.

Bij tijd en wijlen wordt er eens duchtig gespamd door de Heer Willekens, met de nodige clicks en commotie (you wish!) tot gevolg.
Want da’s de bedoeling.
Dat de ontvanger erover schrijft.
Dat ie een levendige beschrijving geeft van wat je binnenkort kan verwachten.

Vandaag is het een linkje voor Proximus.
Een stevige stoeipartij (?!) in een maïsveld die na enkele ogenblikken al gedaan is.
“Omdat het buiten even snel gaat als binnen”.

Eerlijk?
Ik had er meer van verwacht.
Als ik geschiedenis schrijf met mijn liefdesstift, haal ik normaal wel iets meer dan een half kladje. Mocht ik mijn kunnen gebruiken om een product aan te prijzen, ik zou godverdomme zeggen dat mijn vleesdolk in zijnalleen gemakkelijk een hele kruistocht zou aankunnen!
Een spotje van dertig seconden over mijn genotsknots? Voor de omtrek alleen dan ofwa?

Nee.
Ik vind het niet erg overtuigend.
En ja.
Ik kan het beter.
Wedden?