Business

2463

Standard

2463.
Da’s het aantal dagen dat ik onder contract stond bij Motionmill.
Zes jaar, acht maanden en zevenentwintig dagen.
Een mooie, leerrijke tijd.
Plezant ook.

Toen ik er begon, kende ik niks van webdevelopment.
Efteepee? Eskuuwel? Excuseer?
Social Media werd nog bijna niet gebruikt en mensen lachten als je zei dat WordPress iets was waarmee je een website kan bouwen.
Ondertussen weten zowel ikzelf als de rest van de wereld wel beter.

Webdevelopment, projectwerk, WordPress, webdesign en bijhorende content: samen met het team deden we ongeveer alles wat er op het internet te ontwikkelen viel.
Meestal WordPress, met af en toe eens een uitstapje naar Magento, CakePHP of Vtiger.
Gewoon, omdat we dat ook kunnen.

Zeven jaar.
Veel geleerd, coole projecten gedaan.
Maar vooral: veel fijn volk leren kennen.
Dank u zeer, u weet wie u bent!

Maar nu is het tijd voor iets anders.
Andere boeg.
Andere weg.
Ander bedrijf, andere stiel.

Next up: e-HIMS.
Community Management.
In lijn met wat ik graag doe, in lijn met mijn studies.
Tijd voor wat anders, tijd voor verandering.

En tijd voor een meme.
The moment

The Cloakroom

Standard

De afgelopen maanden waren er van familietreffen. En familietreffen om familietreffen te regelen. Veel met familie bijeen, dus.
En dan wordt er al eens gebabbeld.
Jep, ik kom in dat soort nesten. Sociaal gebabbel.
Zeer aangenaam, u moet dat ook eens proberen.

Soit.
Over kleren, en waar ge dat dan als man koopt.
Ah, komt de schoonbroer af. Ik heb dat eens geprobeerd via The Cloakroom.
Euhm? Say what?
The Cloakroom?

Wat uitleg en een trappist verder zakt het weg in mijn gedachten.
De avond wordt nacht en ochtend en hoppa: onderbewustzijn.
Wanneer ik de volgende dag mijn Facebook timeline check, krijg ik plots “The Cloakroom” in ‘t snuitje.
Onder. Bewustzijn.

Even een profiel aanmaken en ju. Denk je dan.
Want allee, als de schoonbroer dat kan, kan ik dat ook.
*Facebook-Sign-Up klikt*
Ik geef een profiel op, duid wat maten aan en denk dat ik klaar ben.
Komt goed uit, want de batterij van de laptop is bijna op.

Kunnen we even bellen?

Of we even kunnen bellen, vraagt de mevrouw aan de lijn.
Blijkt Carmen te zijn, mijn persoonlijke styliste en shopper.
Ze heeft nog wat vragen rond welk zwart ik nu mooier vind, hoe strak een hemd mag zijn en of ik nog een jas nodig heb.

Twintig minuten later is mijn box bijna klaar, zegt ze.
Het zit al in haar hoofd.
En of ze via Facebook mag connecteren. Om foto’s te checken en om bereikbaarder te zijn. Bellen en mailen mag overigens ook altijd.
Handig.

Moeilijke vragen

Stel je het babbeltje niet te eenvoudig voor. Het gaat uiteindelijk over stijl en mode en bewustzijn. En hoe ik daar mee omga.
Euhm.
Ja.
Niet dus.

Of toch een beetje.
Vooral: basic. Een jeans en een trui.
Zwarte trui, eventueel gekleurde broek.
Sneakers.

Da’s altijd mode, just?

Het pakket

Een paar dagen later staat de doos op het opgegeven adres.
Coole doos, vol met nieuwe kleren.
Massa’s nieuwe kleren.
Broeken, hemden, truien.
Sokken.

Een glas whisky erbij (ey, ‘t zijn “the holidays” eh) en passen en proberen. De living wordt een defilé en terwijl de vrouw switcht tussen Grey’s Anatomy en mijn anatomie wordt er gewikt en gewogen.

De maten zijn al juist, de stijl nagenoeg ook.
Een paar stuks die niet nodig zijn omdat ik er zo nog een boel heb of omdat ze niet bij mij passen.
Wel een nieuwe broek en drie verse truien.

En den overschot?

Niet voor de kiekens, zoals meestal.
De niet gekozen kleren worden gewoon teruggestuurd.
Opgehaald eigenlijk. Even een aanvraag doen bij UPS en de volgende dag wordt het opgehaald.
Super. Easy.

Reken ook dat ik nog altijd niets betaald heb.
Ah nee, want ik was vergeten mijn credit card op te geven. Maar hey, da’s geen punt. Betalen via overschrijving is prima.

Die afhandeling gebeurt door Afterpay. Er komt een mailtje om te vertellen dat de doos is teruggekomen en dat er een factuur zal volgen.
Perfect, dat was de deal, toch?

Twee dagen later een rekening van Afterpay.
Graag te voldoen.
Consider it done.
Snel en eenvoudig.

Conclusie

Ik ga dat nog doen.
Tegen de lente nog eens wat vers gerief.
Of pak mei. Tegen de verjaardag van de dochter.

Doorgeven wat ik nodig heb, passen en proberen en klaar.
De nieuwe economie, ik ben daar voor.
Check zeker eens wat Carmen van The Cloakroom voor jou kan doen.
(ja, via die link. Dan krijg ik daar 25 euro voor 😉

De meeste trends zijn een hype

Standard

European Youth Trend Report (Bright Underground) by Trendwolves is the reference par excellence when it comes to youth trends. Bundling a plethora of future youth trends and its influence on markets …

link

Een supercoole kijk op de toekomst.
Veel zaken die je ziet en zag, dingen die blijvend zijn en dingen die eigenlijk al oud zijn.
Youth culture. En hoe te begrijpen.

Ze doen dat goed, die Trendwolves.
Ik vind dat altijd knap om niet alleen dingen op te merken, maar er ook een blijvende trend in te spotten.
Want laat ons, in alle eerlijkheid en tussen ons gezegd en gezwegen, eerlijk zijn: de meeste trends zijn een hype.

Hier en daar iets dat blijft hangen.
In kunst.
In sport.
In eten.
Alles is een spel en competitie is ogenschijnlijk onbelangrijk.

Daarnaast is het gewoon een cool boek.
Als ik hier nog honderdvijftig euro had liggen, bestelde ik er eentje.
En eigenlijk is dat geen geld eh.

Stel dat jouw nieuwe businessidee er in staat.
En dat je daardoor jouw idee bevestigd ziet.
Hoe cool is dat? Zou dat zijn?
Theoretisch miljonair!

Ik ben blij dat er mensen zijn die tijd, geduld en kennis geven aan dit soort rapporten.
Want dat is nodig.
Visionairen met dromers en ondernemers in hun gevolg.

Ik droom gewoon wat verder.
Van ondernemen, bijvoorbeeld.

Content Marketing, oedoededa?

Standard

Soms vragen de mensen mij iets.
Hoe het gaat, dat ook, maar ook naar het hoe en waarom van content marketing.
Want hey, ik werk nu eenmaal aan “die zijde van de markt”, met The Social Media Club.
Wij doen dat eh, content marketing.
En dan krijg je van die vragen: oedoededa?

Wat is dat eigenlijk, content marketing?

Content marketing gaat over het vertellen van uw verhaal. Niet door over jezelf te vertellen, maar door te vertellen wat er aansluit bij je eigen verhaal én bij het verhaal van je publiek. Dat “het publiek” uit kleine groepjes of segmenten kan bestaan, is een feit dat zeker is. En andere segmenten vragen om een andere aanpak.

In de praktijk komt het er vaak op neer dat je kennis en inzichten deelt.
Dat je mensen wijst op zaken die bestaan, geschreven en verteld worden en daar al dan niet een eigen mening aan geeft of er uitgebreid tegen in gaat.
Op die manier laat je de rest van de wereld (voor zover je eigen kleine netwerkje de rest van de wereld is) weten dat jij veel weet over dat waarover je wil vertellen, dat wat je interesseert of, no shit Sherlock, dat waarmee je business wil doen en waarmee je geld wil verdienen.

Waarom is dat beter dan iets anders?

Het idee achter content marketing is heel menselijk.
Veel mensen doen onbewust al aan content marketing. Je drinkt ergens een lekker glas wijn, checkt welke wijn dat dat is en volgende keer dat je gasten aan tafel krijgt haal je die wijn in huis. En je vertelt er over. Wij doen dat in elk geval. Omdat wij graag wijn drinken en omdat wij daar graag anderen van laten genieten. Wij staan dan ook te boek als wijnliefhebbers.

Zelf vertel ik graag over WordPress, Crossfit en Social Media.
Omdat ik daar in geïnteresseerd ben, omdat ik daar meer van ken dan de gemiddelde mens in mijn kringetje en omdat dat soms gevraagd wordt.
Wat maakt dat mensen mij gaan geloven en mij daarover aanspreken.

Zonder op te dringen, zonder te forceren.
En dat maakt dat content marketing beter werkt dan schreeuwerige, drammerige prietpraat van traditionele reclame. Het is ook toegankelijker dan traditionele reclame: iedereen die toegang heeft tot het internet, kan er mee weg.

De basis van content marketing is, wait for it: content.
Goede, relevante verhalen, artikels, video’s, infographics, afbeeldingen en columns.
Zelf geschreven of van anderen. En het ene kost al meer moeite / tijd / geld dan het andere.
Want alleen de zon doet haar truukje gratis en voor niets.

Nee, content marketing is niet eenvoudig, niet goedkoop, er zijn geen shortcuts en er is geen niet altijd een pot goud aan het einde van de regenboog. Dat wil nog niet zeggen dat het niet de moeite loont. Content marketing werkt op lange(re) termijn. Het duurt namelijk een tijdje voor mensen zien en beseffen dat jij en niet een ander dé specialist is op het gebied van radiografisch bestuurbare vliegtuigen. Bijvoorbeeld.

Workflow

“Maar waar haal je die content dan vandaan Wannes? Wanneer kan ik dat doen? Ik werk al heel de dag, moet ‘s avonds met mijn kinderen bezig zijn en af en toe moet de riem eraf en wil ik gaan sporten.”
Net zoals elk stukje van de marketing cirkel verwacht ook content marketing een goede opvolging en bijgevolg een strikte en gebruiksvriendelijke workflow.

De eerste stap bestaat eruit om je onderwerpen te bedenken.
Hoe specifieker je onderwerp, hoe beter afgelijnd je niche, hoe beter je aansluiting gaat vinden bij de doelgroep en hoe “gemakkelijker” je dé specialist kan worden.
Specialist zijn in websites is niet zo evident, specialist in WordPress websites in België is al meteen een pak realistischer.

Nu komt het er op aan om de juiste artikels, infographics, video’s,… te vinden.
Net dit is voor veel mensen een mysterie. Waar vind je die?
Zijn er tools om dat te doen? Ter inspiratie of ter beheer?

JA!

Er zijn de laatste tijd meer tools gebouwd dan er liters water in de Schelde zitten. Het is dus zaak om een paar tools te proberen en te kijken waar je je goed bij voelt, wat voor jou werkt en waar je de beste resultaten mee behaalt.

Mijn favoriete tools:

  • Feedly: content verzamelen van sites die je al kent en makkelijk weer delen
  • Zite: op basis van interesses krijg je een boel artikels voorgeschoteld van verschillende websites
  • Flipboard: op basis van bestaande websites maak je een magazine dat je makkelijk op je tablet kan doorbladeren
  • Pocket: wil je een interessant artikel later lezen? Saven in Pocket. Easy peasy.

Automatisatie

Het grote probleem van vandaag is tijd.
Met z’n allen lopen we constant achter de feiten aan, hebben we niet genoeg aan 24 uren en is iedereen altijd en overal drukdrukdrukdruk bezig.
Wanneer vind je dan tijd om ook nog veel te lezen, te filteren én te delen met je achterban?
Hoe kan je dan in hemelsnaam zelf bloggen, artikels schrijven of, beter nog, videoboodschappen opnemen, editeren en delen?

Hier zijn drie pistes mogelijk.

1/ De eigen prioriteiten verleggen

Zelf de boeken induiken en leren hoe het werkt. Zelf aan de slag met content, verhalen en foto’s, video’s, presentaties. Zelf met Storify iets bijeenharken en publiceren.
Gewoon, elke dag een uurtje of twee.

Dat kan perfect. Maar dan moeten er andere dingen schuiven.
Een keuze die je moet maken, net zoals je je auto misschien zelf onderhoud.
Maar “het er wel bij nemen” werkt niet.
Voor niets en ook niet voor content marketing.

2/ Uitbesteden aan een content marketing bureau

Je vertelt wat je wil, waar je naartoe wil en hoe je dat graag wil en je partner in content crime doet het vuile werk. Want content marketing bureaus werken als partners. Betrokkenheid en authenticiteit zijn enorm belangrijk. Reken ook op een stevig budget.

3/ Automatisatie

Het beste van twee wereleden: jij verzamelt content, iemand anders schrijft daar proza rond en jij beslist wanneer het online gaat.
Om hier een workflow voor op te zetten werk je best samen met iemand of een bureau dat van wanten weet. Gelukkig voor de portemonnee gaat het dan om een duidelijk afgelijnde taak: maak een flow en schrijf mijn artikelen wanneer ik dat vraag.

Wil je daar meer over weten?
Geef gerust een seintje!

Presentatie

De presentatie die ik gaf aan de mensen van Musea en Erfgoed van Stad Antwerpen

Uitdagingen en disruptie

Standard

Gooi uw comfortzone eens overhoop.
Want dat was al een tijdje geleden.
Nu ja, van toen de vrouw ontdekte dat ze zwanger was.
En toen die keer dat we verhuisden naar buiten de ring die ze gaan gaan overdekken.
En het appartement dat we verpatsten en ineens de extra lening bijna helemaal konden afbetalen.
En toen die keer dat we terugkwamen van drie maanden de toerist uit te hangen in India.

En ja, zo nog van dat.
Halve marathon zonder trainen? Check.
Koken in een tajine? Check.
Een dag zonder koffie? Check.
(zot. Zonder koffie?)

Maar dus, morgen.
De comfortzone nog een keer snel uittreden.
In plaats van gewoon 38 uur bij dezelfde werkgever te arbeiten, doe ik er sinds 1 mei (jep, beginnen met een lang weekend) 40 bij twee werkgevers.

Vanaf morgen dus echt bij de nieuwe uitdaging.

Digitale communicator bij Netwerk Antwerpen

En voor de rest gewoon vijf dagen werken in drie dagen.
Zorgde vandaag in elk geval voor een kleine mind fuck:

Woensdagavond is ineens vrijdagavond bij de ene werkgever en zondagavond bij de andere. En toch is deze middag den beenhouwer langs geweest om de week door te kappen.
Eunk?!

Verder: belachelijk veel goesting in!

YOURLS

Standard

Urls, het internet hangt er vol mee. Precies spinnewebben.
Want laat ons eerlijk zijn: niemand onthoud een url als deze:

 https://blog.wann.es/?utm_source=blog&utm_medium=wann.es&utm_campaign=yourls

En daarom heeft er een slimmerik de URLVERKORTER uitgevonden.
Ge kent het al hoor.
Ge gebruikt het geregeld, daar ben in zeker van.

http://youtu.be

http://fb.com

http://t.co

http://bit.ly

Ik heb nu YOURLS, Your Own URL Shortener geïnstalleerd.
Omdat dat kan.
Omdat ik nog eens iets wilde proberen.
En euhm, omdat dat cool is, om een eigen url shortener te hebben. Wat de rest ook zegt.

De bovengenoemde url wordt dan:

http://wann.es/s/5

Cool, right?

Mijn bureau vandaag

Standard

Vandaag werk ik van thuis.
Omdat het vakantie is, omdat het al lang geleden is en omdat ik dat dit jaar één keer per week wil doen. En aangezien ik deze week in dit nieuwe jaar maar één keer de werkbotten aantrek, moest het wel vandaag gebeuren.
Niet gemakkelijk, maar ook zeker niet moeilijk.

Ten eerste had ik dinsdag al een duidelijk lijstje gemaakt van wat ik wel en wat vooral niet ging doen.
Voorbereiding is key, dat is altijd zo als je iets nieuws probeert.
Verder leek het me wel een strak plan om eerst te gaan sporten: dan ben ik volledig wakker en klaar voor de dag én ben ik om 9u gewassen, gevoed en min of meer aangekleed. Want blijkbaar moet dat niet per se wanneer je thuis werkt.

Een eerste issue rees toen ik na een uurtje (e-mails en een offerte) rechtstond voor koffie. Pijn in de rug. Lage rug. F U stoel!
Dankzij de werklaptop is het makkelijk om met behulp van wat huisraad een standing desk te bouwen. Mijn bureau vandaag: Bekväm + Melltorp.

Verder: heerlijk.
Rustig. Goede muziek op.
Eten binnen handbereik.
Koffie in écht mooie kopjes.

Ik wil dit nog.
En gij?
Doet gij dat?

Woon-werk-horror

Standard

De mannen van 37signals hebben een nieuw boek geschreven (Remote) over het wel en vooral wee van woonwerkverkeer. Dat het voor iedereen beter is om niet samen in een kantoor te zitten. Dat je productiever en gelukkiger bent wanneer dat dat niet nodig is. Omdat je dan, onder meer, niet vreselijk lang onderweg bent.
Commuting your life away, zeggen ze daar in de VS van A.

Toen ik ooit, in een vorig hoofdstuk van mijn leven, bij een grote bank in het Leuvense werkte, deed ik dat ook.
Om 6u vertrekken om om 7u aanwezig te zijn. 100km, enkele rit. ‘s Morgens een uur mits om zes vertrokken, daarna werd elke minuut later twee minuten later in aankomst.
Na de dagtaak was het zo nodig nog erger. Minstens anderhalf uur als er geen ongevallen gebeurden in Brussel of in Antwerpen. Of daartussen. Of op de weg richting Meer. Of als zelf in een ongeval verwikkeld was geraakt…

Nee, dan is het de laatste zes jaar beter. Een kwartier tot twintig minuten met de fiets. Altijd. Behalve als ik per toeval bekend volk tegenkom. Of nog even een winkel in hop. Of als ik eerst langs de gym ga.
Ik koos daar dan ook zeer bewust voor en ik zou er zo opnieuw voor kiezen.

Wonen waar je werkt, werken waar je woont.

Your shitty commute stories http://zite.to/1gWadsj

Through two counties. One highway. Two interstate freeways. Passing one downtown at rush hour x 2. 77 miles round trip. Every day. All in a white ‘99 Saturn coupe with the original seats still in it (which are completely lopsided/broken/tweaked due to the massive body builder who owned it before me). I barely get home in time for dinner and to put my three young kids to bed. I leave before my oldest goes to school in the morning. Do I feel I’m commuting my life away? Yes. Sigh, —David

Antwerp Powered by Creatives 2013

Standard

Midden oktober is sinds 2012 middelpunt van creativiteit. Wat Antwerpen het hele jaar door is, wordt dan uitgesmeerd “in the open“.
Met sprekers, hapjes en drankjes, schoon volk en massa’s creativiteit op een netwerkevent.
Dit jaar werd Antwerps creatieve kruim verwelkomd in De Studio, het ex-gebouw van de ter ziele gegane Studio Herman Teirlinck. De catering was goed, de drank vloeide op eenvoudig verzoek en het volk was schoon.

De avond werd afgetrapt door host Tiany Kiriloff van Belmodo.tv, haar modebewuste blog. Met flair en stralende glimlach werden Philip Heylen en Dirk Diels aangekondigd, die respectievelijk vertelden over creativiteit in Antwerpen en het ondersteunen van de creatieve sector. Zoals meestal het geval is bij de officiële speaches, dramde ook dit iets te lang door, maar hey: u deed dat goed heren!
Ik onthou vooral de quote van Philip, die hij leende van Johann Wolfgang von Goethe:

Dream no small dreams for they have no power to move the hearts of men.

Dat we met z’n allen het groots moeten durven zien. En vooral: durf te dromen!

Maar voor mezelf was het hoogtepunt van de avond het moment dat Guillaume Van der Stichelen het podium betrad. Guillaume is al jaren een persoonlijke held en elke kans om de kerel te zien of te ontmoeten staat dan ook met stip in mijn agenda.
Guillaume vertelde hoe hij allerlei creatieve paden had bewandeld, dat de economie van landbouw over industrie over service naar beleving ging en dat er een aantal opdrachten klaar liggen. Voor ieder van ons.

Dat creativiteit de motor van de toekomstige economie zal zijn. Dat goede ideeën, op de juiste manier omgezet, effectiever zullen zijn dan service en de strijd om grondstoffen. Dat creativiteit niet mag worden weggeschoven wanneer er gen geld meer is, maar dat er net dàn op moet worden ingezet.
Bespaar op alles, maar niet op creativiteit.

Dat Antwerpen het hart van creativiteit moet worden. Dat we daar met z’n allen voor moeten zorgen.
Dat creativiteit drie zaken nodig heeft, netjes samengevat in drie T’s:

  • Tolerance
  • Talent
  • Technology

Waar de zaal het kleine grapje over Antwerpen en tolerantie meer dan door had, ging Guillaume verder. Dat het niet gaat over hoofddoeken en de War on Drugs, maar wel: hoe lief zijn we voor andere creatieven?
Want Talent, dat is er genoeg. Volgens de Heren van de Stad Dirk en Philip, gaat het over iets meer dan 8000 creatieve bedrijfjes.
Ook Technology is er. Er is meer dan genoeg stuff, maar iets eenvoudigs als Free Wifi over de hele stad, is er niet.

De hele talk werd doorspekt met kleine prikjes, zowel naar de creatieven als naar het onderwijs en de Stad.
En die kwamen aan, bij mij in elk geval. Hij sloot af met drie opdrachten: eentje voor creatief Antwerpen, een tje voor het onderwijs en een voor de stad.

  1. Doe een Creatieve Open Bedrijvendag. Haal de man in de straat naar uw kantoor, ruim uw bureau op en laat eens zien hoe dat die creativiteit nu eigenlijk bruist. Een eerste aanzet? Tour d’Anvers.
  2. Zorg dat je pro-actief op zoek gaat naar talent, vooral in de marge van de maatschappij. Biedt gastjes (m/v) van een jaar of zes, zeven, acht een tegengewicht voor de praat die ze van oudere broers (ook weer m/v) te horen krijgen. Zorg dat die gasten in zichzelf durven en mogen geloven. Ook in de marge zitten talentvolle tekenaars, vertellers en schrijvers. Haal die uit die marge en leer hen dat talent hebben best wel iets is om mee uit te pakken.
  3. Stad Antwerpen. SRSLY. Kroon uzelf tot Creative Capital of Europe 2014. Dat bestaat nog niet, flaneer er een jaar mee rond en geef dan de fakkel (of het beeldje dat in Antwerpen gemaakt is) door aan iets  als Barcelona. Zorg dat dat met een berg buzz gebeurd, doe wat eventjes en vlieg dan naar de burgemeester van Barcelona om hem het beeldje te overhandigen.
    Vanaf dan zal Antwerpen altijd te boek staan als First Creative Capital of Europe.

Ja, de Guillaume, hij kan het nogal zeggen.
Volgens mijn vrouw is hij meer dan een creatieveling. And I quote: “Dat is een levenbeschouwer met een verdomd goeie pen”.

Na de talks, wat netwerken.
Vooral banden aanhalen met mensen die ik al kende, maar ook een goede babbel gedaan met Peter Van Riet, van Studio Peter Van Riet. Over hun longboard stroller project voor Quinny. Dat het niet gemakkelijk is, dat het interessant is en dat er al heel wat battle ground veroverd is door tòch door te drammen.
De speed dates met goed volk, dat is een goed idee.

De meest wijze woorden van de avond kwamen echter van Rik.
We babbelden wat over het hoe en waarom en wat was en wat zal zijn.
Dat er verandering moet zijn, blablabla, en werken en plezant en al.
En toen sprak rik de woorden:

“Weet je wat ons hetzelfde maakt? Dat onze job momenteel nog geen description heeft. Dat onze job nog moet worden uitgevonden. Tijd dus om uzelf eens te omschrijven in de job die ge wilt doen. Want de wereld heeft daar nood aan.”

Waarmee hij wilde zeggen dat hij ergens iets had gelezen als: binnen dit een een aantal jaren, pak tegen 2020, bestaat de helft van de jobs uit jobs die nu nog niet bestaan als job.

Ja man, Antwerp Powered by Creatives.
Volgend jaar Creative Cocktail, Antwerp Creative Capital of Europe en Tour d’Anvers.
Ik zie dat helemaal zitten.

Bergbeklimmen met gekregen materiaal

Standard

Gedeelde verantwoordelijkheid is geen verantwoordelijkheid.
Waarom niet? Omdat er, wanneer er iets misgaat, één partij verantwoordelijk wordt gesteld.
Er is altijd iemand die de bonen zal vreten.
Met de gebakken peren zal zitten.

Ik vind het niet erg om verantwoordelijkheid te nemen.
Om vervelende telefoontjes te doen.
Soms gaan de dingen mis, dat is nu eenmaal zo.
En dat is ook niet erg.
Als je maar ridderlijk genoeg bent om het toe te geven, niet?

Kijk.
Als je wil dat ik verantwoordelijkheid neem, wat ik niet erg vind, laat me de dingen dan ook op mijn manier doen.
Als ik ga bergbeklimmen, wil ik zelf mijn materiaal kiezen en testen.
En mijn route kiezen, maar dat is optioneel.
Jij bepaalt het einddoel, ik bepaal de manier van reizen en liefst ook de weg erheen.
Of zie ik dat verkeerd?

Kerstmailing

Standard

Elk jaar sturen we met het werk een kerstmailing uit.
Dit jaar was het niet anders.
En toffe ook, zo werd gezegd.

Alleen deed ik er gisteren en vandaag ook eentje.
Om mijn contacten op de hoogte te brengen.

Beste Klant

Ik ben van 3 januari tot en met 1 april afwezig.
Daarom worden vanaf 28 december al mijn e-mails doorgestuurd naar ruth@motionmill.com.
Zij zal uw e-mail zo snel mogelijk behandelen.

Voor de praktische gang van zaken kan u best rechtstreeks contact opnemen met mijn collega’s:

*/ social media en alles wat met The Social Media Club te maken heeft: Ruth
*/ webdesign en vragen in verband met WordPress: Glenn en Raf
*/ technische ondersteuning: Maarten
*/ vragen in verband met Motionmailer: Jennifer
*/ vragen in verband met offertes: Ruth
*/ vragen in verband met facturatie: Klaartje en Mark
*/ vragen over SEO, DNS, domeinnamen, Zimbra en e-mail: Dirk

Vanaf 8 april beantwoord ik uw vragen weer gewoon zelf.

Mocht u in tussentijd (dus tot en met 28 december 16u)  nog vragen hebben, dan hoor ik dat graag!

Met vriendelijke groeten,

Wannes

En het doet begot deugd om de reacties van klanten te horen en te lezen.
Allemaal met de beste wensen en vooral: blij dat ik dat even liet weten.
Echt, zo’n toffe klanten dat wij hebben!
Ik heb al bijna zin om terug te komen en ik ben nog niet echt vertrokken!

Maar dus: een vrolijk kerstfeest!

Standing desk: het verdict

Standard

Sinds een goede anderhalve maand sta ik op kantoor.
Mijn bureaustoel werd direct ingepalmd en daarmee was de beslissing onomkeerbaar.
Een hele dag staan. rechtstaan.
Van de ene voet op de andere huppen terwijl je mailt.
Zot eh?

En eerlijk: dat is niet lastig.
De eerste week (wat maar een halve was) heb ik op mijn tanden gebeten.
Voetzolen en de hielen.
En de kuit.
En de achillespees.
Pijn, maar ook wat ongemakkelijk in de onderrug.

Het bureau

Het bureau dat ik gebruik is een Ikea Frederik Computer Stand.
Maar dan met de onderste en bovenste planken omgewisseld.
Eenvoud siert, dus dat is echt “ne fermen bureau”.

Ik heb daar gewoon mijn computer bovenop gezet en verder liggen er nog wat boeken bij.
En dat is dat.

De schoenen

Een erg belangrijk onderdeel van de standing desk zijn je schoenen.
Ik heb gemerkt dat de minste ongelijkheid na een tijd leidt tot lijden.
Een klein hakje? Auwtsj.

Daarom: hoe platter hoe beter.
Binnenkort eens speciale Reebok Nano’s 2.0 op kosten van den baas bestellen, denk ik.
Want de gezondheid van de medewerkers, die gaat toch  voor op een paar centen, niet?
En een bureaustoel, wat kost dat wel niet?

 Meer en betere samenwerking

Mijn collega’s komen geregeld al eens aan mijn toog staan.
Gezellig en makkelijk babbelend.
Sneller en korter overleg ook.

Ook voor u: loop gerust eens binnen.
Ge moogt zelfs een koffieke drinken.
Aan mijn toog.

Het grote waarom

Omdat dat dat anders is dan de rest.
Er even uitspringen, dat is plezant.
Onnozeliteit, maar toch.

Ernst ook, want full time zittend werken  geeft je belachelijk meer kans op een hartaanval: 54%.
Of op pijnlijke rug.
Daarom: sta af en toe eens recht en wandel wat rond.
Hopla, gratis levensreddende gezondheidstips.
Graag gedaan.

De toekomst

Ik heb er geen idee van of ik binnen een jaar nog rechtsta.
Is dat belangrijk?
Nope.
Verandering van spijs en eten, da’s belangrijk.
En af en toe eens stilstaan bij onze gewoonten en die dan ook in vraag durven stellen.

Multimania: adobe cs6 salespitch

Standard

Het eerste uur van Multimania werd, zoals te verwachten was, gebruikt om de nieuwe creative suite voor te stellen. Een echte salespitch, maar wel een paar coole dingen zoals Adobe Cloud.

Al je files en tools altijd bij de hand. Vanaf iets als 50 euro. Super coole demo, dat zeker al wel.

De nieuwe Photoshop ziet er in de demo ook wel snel uit. Benieuwd hoe dat dat er in echt uitziet…

Veel video ook, onder meer in Photoshop. En Prelude en Ingest.

Coole demo’s, vette tools en sexy UI.
Maar vooral: salespitch.
Terecht: de mannen betalen alles…

Toffe boel, die veranderende communicatie

Standard

http://www.conversionation.net/2012/04/is-touchpoint-marketing-the-only-marketing-left/ Ik vind dat boeiend, de verandering van het marketinglandschap. Van wat ik vroeger (zeven jaar geleden) leerde op school is nu nog weinig over. Althans, er is veel bijgekomen. Context, touchpoints, relevante content… De vraag is alleen: wat doet de gemiddelde zaakvoerder met deze wetenschap? Of is er op dat gebied nog niet zoveel veranderd? Want laat ons eerlijk zijn: welk bedrijf biedt relevante content in de juiste context aan? Ik ken er enkele, maar de meesten gaan niet verder dan product gerelateerde artikels… Wij krijgen steeds vaker de vraag om ook iets met inhoud te doen. Relevantie en context stoppen we er dan stiekem bij in. Omdat dat dat werkt. Ieder zijn job, niet?