Antwerpen

Coworking

Standard

Brussel was als stad der steden de eerste met een coworking initiatief. The Hub doet iets in een groter geheel en doet dat naar van horen vertellen best wel goed eigenlijk. Ook Gent (0x20) en Turnhout doen iets. Cool!

Er gingen al langer geruchten rond dat er ook iets in Antwerpen zou gebeuren. Mensen met plannen, mensen met ideeën, mensen met dromen.
En plots, kort geleden, was er Aspace. Initiatief van Frederik en Ilibris. Gewoon, omdat dat kan.
Niet zoveel later springt ook Designcenter De Winkelhaak op de kar met Bar d’Office en in januari gaat Burooz van start.

Initiatieven.
Dromen die worden waargemaakt.
Plaatsen voor kruisbestuiving.
Goed zo!

Ik ga mijn laptop binnenkort eens meesleuren en koffiedrinken bij de Antwerpse coworking plaatsen.
En er ook wat werken, alicht.
Misschien met de baas maar een overeenkomst maken dat dat soms eens kan.
Werken op een ander en daar wat kruisbestuiven.

Mijn mosterd? Die haalde ik bij Aspace.

De markt

Standard

Ondanks het gemak van softwaremarkets (Ubuntu, Apple, Android,..) verkies toch een echte markt boven het virtuele.
De markt, da’s waar ik mijn groenten koop. Vers en uit volle grond, soms al eens iets minder vers om in de soep te doen.

Op zaterdag, tussen 11u en 14u loopt u kans mij daar te treffen, op het Theaterplein.
‘s Zondags ook al eens, maar minder.

Marktaanraders:

  • wekelijkse groentenpakket (5euro)
  • salamiworsten in alle smaken (ezel, everzwijn, kangourou, noten, blauwe bessen, you name it)
  • verse bloemen voor ‘t vrouwtje
  • verse munt
  • ontbijten bij de Maroco Nuts
  • wat turks brood en tapenade om te gaan picknicken

Ook: neem er een beetje je tijd voor.
Kijken.
Ruiken.
Proeven.

Veel plezier!

Losse gedachten

Standard

Wat als

  • iedereen twitter zou gebruiken?
  • er geen ratten meer in Antwerpen zouden wonen?
  • de kapotte koelkasten van Afrika hierheen zouden worden gestuurd?
  • we de werkwoordvervoegingsfouten per seconde zouden kunnen tellen?
  • elk cool idee ook effectief zou worden uitgevoerd?
  • ik een dagje nee zou antwoorden op alles?
  • studenten zouden werken en later zouden studeren?
  • Hitler ooit gewonnen was?
  • twitter nooit was uitgevonden?
  • mijn harde schijf crasht?
  • mijn knie mijn harde schijf achterna zou gaan?
  • dezelfde dokter zowel mijn knie als mijn harde schijf zou kunnen repareren?
  • het internet echt voor dummies was?
  • alles for dummies was?
  • iedereen een specialist zou zijn?
  • we allemaal zouden staken in plaats van te onderhandelen?

Als ik zou ga lopen, dan schiet er wel wat door mijn hoofd.
En dan bespaar ik u nog de bijvragen, doorvragen en bijhorende antwoorden.
Als ik ooit een marathon loop, dan schrijf ik een boek.

Sales cursus

Standard

Klanten en bijhorende contacten leiden soms tot businessdeals. Voor mij gebeurde dat tot vandaag eerder in de marge: ik wist dat dat er was, maar ik stond er zelden bij stil.

Genoeg van dat, sprak de baas. En dat ik mee mocht naar de salesles. Voet tussen de deur, lucht verpatsen en geld rijven. Dacht ik.

Sales is dus echt meer dan dat. Psychologie, communicatie en rede. Het worden boeiende lessen!

Autoloos

Standard

Gisteren was de stad autoloos.
De rust die tot ons doordrong vanuit het open venster was oorverdovend.
Naar de bakker gaan in stilte.
Heerlijk.

Na de middag een tochtje gemaakt naar verschillende hoeken van de stad.
De binnenstad, wel te verstaan.
Alleen de stukjes binnen de boulevard werden ontzegt ontzegd aan koning auto.
Een gebied dat van mij persoonlijk nog wel een ring of twee groter had mogen zijn.

Binnenin ‘t stadje was er gezelligheid, diversiteit en sport.
En spel. En Zuiderzinnen. En Frank Boeiyen.
De Nationalestraat bevolkt door fietsend volk!
De Leopold Dewaelplaats vol geparkeerde tweewielers!

Nee, echt.
Nog autoloze dagen.
Maak er voor mijn part een week van!
De dag van gisteren had geen sikkepit met vergane folklore te maken.

zoo

Standard

Omdat het grote vakantie is voor de scholgaande jeugd en wijzelf daar tot voor kort nog toe behoorden (Charlotte) en ikzelf daar nog steeds toe behoor, deden we een bijpassende daguitstap.
Halvedaguitstap.

De zoo.
De grootste tuin van Antwerpen, het groene hart van de stad, de gecontroleerde beestenboel quoi.
Het was een tijdje geleden (een half jaar bij mezelf en een jaar of zes bij Charlotte) en alle was weer anders: meer jonge dieren, veel bouwwerken, veel meer uitleg en grootsere plannen.

Qua ontspannend wandlingetje kan dat echt wel tellen: ik wij zijn fan van de zoo.
Dat je een uurtarrief betaalt aan inkom weten de dierenverzorgers goedgemaakt dankzij de vele stamboekprogramma’s, de peteroptie en de gedegen uitleg die je als bezoeker hapklaar krijgt voorgesteld.

Ik vraag me alleen af of onze burgemeester of één van zijn schepenen al eens heeft nagedacht over een verlaagd tarrief voor Antwerpenaren. Lijkt me een geweldige boost voor iedereen die even de drukte wil ontvluchten.
Een aanrader, zeg ik u!

Pannacotta

Standard

Ontbijten op een ander is tegenwoordig zo ingeburgerd als menig buitenlands ras.
Fijn zo. Is er geen probleem meer als het brood van maandag op zaterdag wel echt te droog smaakt.
En kan er al eens in een andere omgeving gesnoept worden.

Zo gingen we vanochtend te gast bij Pannacotta in de Langeklarenstraat.
Dagelijks passeer ik er met de fiets, maar het ligt midden op de route en dan is de zin om te stoppen nog niet zo groot.
Maar vandaag werd er ontbeten door ons.
Nogal laat, dat wel, maar ook wel net op tijd (ontbijten kan tot 12u, wij waren er om elf uur).

We begonnen met een rondje verontschuldigingen: zij omdat er al een boel op was (gewone croissants, verse jus, eitjes,..) en dan wij weer dat we dan maar wat vroegr hadden moeten binnenvallen.
Daarna voor het grote ontbijt gegaan met koffie, thee en Oxfam sapjes.

Lekker brood, gezellige atmosfeer en relaxte mensen.
Wat heb je op een zaterdag nog nodig.

Open brief aan de burgemeester

Standard

Geachte heer Janssen, Beste Patrick

U kent mij niet.
Geen erg: u kan niet alle mensen uit uw stad kennen. Ik begrijp dat.
Dat ik tot uw stad behoor, dat weet u ook niet. Ook wederom: geen erg.
Nee, wij, wij kennen elkaar eigenlijk maar éénrichtingsstraatgewijs: ik u een beetje en dan nog maar heel vluchtig.

Het gaat er mij ook in zijn geheel niet om om u beter te leren kennen.
Of vice versa: wat een gedoe zou het worden als u iedereen zou kennen als goede maten die samen geregeld aan de een of andere bruine kroegentoog gezellig de wereld vebeteren.
Nee, ik heb een paar vragen en suggesties aan uw adres.

Soms, eerlijk gezegd te weinig, maak ik een ommetje door de stad.
Te voet al wandelend of al hollend met sportsloefen aan.
Fietsend op het snelste stadsvoertuig of al trammend.
Ook koning auto komt al eens van stal, al is dat meestal om buiten de stad te toeren.

Om te beginnen: ge zijt goed bezig. Echt.
‘t Stad is de afgelopen 8 jaar (sinds ik hier woon) enorm hard veranderd en, in mijn ogen, met rasse schreden voorwaarts getreden.
Wel, ik vraag mij al eens mijmerend wat af:

  • Waarom staan er zo weinig vuilnisbakken in deze stad?
    Een ergernis van zowel mezelf als diverse van mijn mede ommegangers.
    Idee: op elke hoek van de straat eentje.
  • Wanneer ik halverwege tussen twee horecastops in plots een hoge nood voel, waar moet ik dan heen?
    Openbare toiletten lijken me geen overbodige luxe voor een stad als Antwerpen, met haar massa toeristen. Dan kan ook het horecasanitair weer gratis.
    Of betaalt u graag voor een plasje?
  • Kunnen we, de ultieme democratie in het achterhoofd, geen openbare prioriteitenlijst samenstellen?
    Zoiets waarop we dan allemaal facebookgewijs onze like/dislike op kunnen achterlaten.
    Kwestie van vooral uit te voeren waar om gevraagd wordt. Of zou dat te ver leiden?
  • Als we dan toch online zijn, kan er dan misschien ook iets meer van het gevoerde beleid online komen?
    Een plaats om zaken te melden. Zoals verkerslichten die niet lang genoeg groen blijven voor voetgangers, bijvoorbeeld. (aan het kruispunt van het Hessenplein en de Oude Leeuwenrui, ik noem maar een dwarsstraat)

Ik weet wel dat dat allemaal niet makkelijk is hoor, een stad besturen (ik heb al moeite met mezelf en ons gezinnetje van twee) maar zo een beetje kleine dingen aanpassen, dat zou echt cool zijn.

Beste Patrick, mijn hart is een beetje luchtiger.
Geniet van de zomer in de stad en misschien tot aan de één of andere bruinekroegentoog!

Met Antwaarpse Handjes,

Wannes

My backyard

Standard

Er wordt weleens gewezen
met vingers allerhande
door mensen allerlandestreken

Dat ik in een stad woon
vies vuil vadzig
binnen beton muren

Awel dat is niet waar
niks grauw grijs
maar blauw wijs

Water, gras en gezelligheid
feest in een fles
festival op elke bank

Mijnen hof, beste criticaster
heeft een vijver en gras
en van’t weekend hadden wij
grote boten.

Nah.

81,92%

Standard

Er werden gisteren rapporten uitgereikt op het TNA.
Iedereen kreeg een speech (die we pofessioneel zijn misgelopen) die de laatstejaars bedankte, een bundeltje papieren en een glas wijn.
Wijn kan naar believen vervangen worden door iets anders: de catering was best wel a-ok.
Meer moet er over de speech en de receptie ook niet gezegd worden, lijkt me: de thuisblijvers hadden dikke pech (wat de receptie betreft) en volgens bronnen heb je met het missen der speech eigenlijk, euhm, niets gemist.

Maar.
Het bundeltje papier.
Belangrijke, minder belangrijke en heel belangrijke dingen staan daar neergeschreven.
Een relaas.

Van elk vak kreeg ik om te beginnen een getuigschrift.
Op die manier moet ik tenminste dit jaar niet meer overdoen als ik van school zou veranderen.
Belangrijk dus.

Er was ook een blad met punten.
Punten die ik verdiend had door stevig mijn best te doen.
Punten die ik verdiend had door te doen waar ik goed in ben.
Punten die ik verdiend heb door te doen wat de mensen mij vroegen.
Punten die ik kreeg door een minimum aan inspanning te leveren en toch een belachelijk hoog resultaat te behalen.
Ik ben er wel blij mee, maar echt trots (trots als in: “Ik heb een berg beklommen, nu ben ik trots op mezelf”) ben ik er niet op.
Wel, nogmaals, erg blij.

Het heel belangrijk stukje papier: getuigschrift van een goede en regelmatige leerling te zijn.
Kwestie van mijn educatief verlof (dat ik maar heel beperkt heb opgenomen) te verantwoorden bij de baas.

Klink ik somber?
Begrijp me niet verkeerd: ik ben blij dat dit jaar achter de rug is, dat we met z’n allen (ons klasje is de max) halfweg zijn en dat er een lichtje aan het einde van de tunnel is.
Alleen: de manier waarop.
Ik heb er niet keihard voor moeten blokken.
Ik heb er geen moment slaap voor gelaten.
Stress lag enkel bij mezelf (“oei, dat moet mmorgen klaar zijn. En er is nog niks.”)

Maar ach, mijn lief is nu een halve meester rijker.
Officieel en op papier.
Nog een schooljaartje doorbijten en dan kont schoppen als leerkracht.
Ergens in’t middelbaar? Ergens anders? Nederlands voor anderstaligen?
Graag.
Ooit.
Binnen een jaar of tien.

Reblog: Vollenbak

Standard

Goed plan van Pieter!

De oudste truuk van de online straat, maar ze werkt. En als het juist zit, is het plezant. “Laat mensen lid worden van je groep en de grootste groep wint.” Palm Breweries haalt het concept vanonder het stof, maar op plezante wijze, zo dicht bij de zomer. Organiseer een feestje en win vijftig bakken Palm / Rodenbach. Daarvoor willen we al eens moeite doen.

Dus heb me snel even geregistreerd en een feest opgericht: Blogs & Booz. Het idee is: als alle bloggerati en twieters zich lid maken (ja ‘t is van registeren) en we worden de grootste, dan winnen we dat spel. We laten dat dan leveren op een gezellig pleintje in een gezellige stad en iedereen is welkom. U moest al aangemeld zijn.

Aja, een beetje jammer dat het systeem niet zo gebruiksvriendelijk is. Dat je bijvoorbeeld niet kan inloggen met je Facebook profiel. Dat de usability en functionaliteit beter kan. En gasten… CRM datacaptatie via een campagne, stop daar eens mee. Maar goed, vijftig bakken bier, daar wil een mens al eens iets voor doen.

Ja.
Schaamteloos gereblogt.
Maak dat ge zijt ingeschreven dedju!

Zeilen met de Zao

Standard

Het was een jaar of zeven geleden denk ik, dat ik nog in een zeilboot had gestaan.
Zaterdag kwam daar (gelukkig) eindelijk verandering in.
echt, zeilen is heel plezant.

Vertrokken om 08:00, aangekomen tegen 18:00.
Van Linkerover naar Hoedekenskerke over de Schelde.
Iedereen mocht eens sturen, iedereen mocht eens blij zijn.

De catering was bangelijk, de sfeer nog beter en het weer was het weer.
Dankzij de goede zeilpakken moesten we ons er geen bal van aantrekken dat het waaide, regende en koud was.
We hebben zelfs zeehonden gezien in Hoedekenskerke!
(alleen was ik mijn zoomlens vergeten…)

foto’s op Flickr

DSC_6933DSC_6825DSC_6814DSC_6834DSC_6837DSC_6892DSC_6891DSC_6890DSC_6885DSC_6882DSC_6808DSC_6810DSC_6813DSC_6897DSC_6907DSC_6916DSC_6920DSC_6955DSC_6865DSC_6858

Ik had mijn GPS aangezet om de tocht te tracken.
Daarna geüpload naar OpenStreetMap
En ook ingeladen in Google Earth.
Ruim cool, eigenlijk.

Restaurant Rimbaud in Antwerpen: superlatieven schieten te kort

Standard

Rimbaud, een restaurant in Antwerpen.
Eén van de velen en toch heel anders.
Hoe anders?
Heel anders.

  • Ten eerste omdat ze er zonder kaart werken.
    Elke dag een verrassingsmenu (menu de confiance) waar de chef zijn ziel in stopt.
    Althans, zo leek het wel.
  • Ten tweede omdat er weinig volk binnen kan.
  • Ten derde omdat het het restaurant is dat het dichtst bij ons gelegen is…

Het voorstel van chef Dave was een schot in de roos: vis, schaaldieren en Hoogstraatse Aardbeien.
Beter konden we het niet treffen op Charlotte’s verjaardag.
Eerst een hapje vooraf, daarna een voorgerecht, een hoofdgerecht van jewelste en een nagerecht.

Lekker eten is één ding.
Neem daarbij een heerlijke fles wijn, excellente bediening en een sfeervolle inrichting.
Van ontvangst tot gastendoekjes in het toilet: alles is af.

Wij hebben er van genoten, dank u wel Dave en Lieze.
Jullie zien ons terug, wees daar maar zeker van!