Jaren gelden, in mijn jeugdjaren in Vosselaar, leefde er een vlinderstruik. Een struik met voor elke bloem twee vlinders. In alle kleuren en formaten. Ik kon daar, als vierjarige uk, uren naar gapen. Althans, zo leeft dat in mijn herinnering. Net zoals ik sinds toen, de late jaren tachtig, eigenlijk weinig vlinders bewust heb gezien.

Tot eerder deze week.
Op de kleine camping La Canal in de Tarn, viel het oog op fladderende bloemen. Alle kleuren, alle formaten. Vlinders, struiken en planten vol.
Uren kijkplezier.

En toevallig lieten de vlinders in mijn buik me exact twee jaar geleden een knieval met verstrekkende gevolgen maken.
Twee jaar.
Time flies.