Als je meer dan driehonderd meter moet lopen, neem je beter een riksja. Of wandel je voor tien uur.
Wij kozen vanmorgen voor de tweede optie. De goede raad zei niets over drie kilometer waardoor we dan ook volledig in het zweet stonden, daar bij de havenkant in Vizhinjam.
Een klein vissershaventje dat de scheiding tussen het christelijke en het moslimgedeelte van het dorp vormt. Vroeger woonde men door elkaar en was er geregeld een ongeregeldheid. Moord en pek en veren. Vandaag leeft iedereen in vrede. En armoede.
Onderweg naar de haven biedt Mohan ons zijn gidskwaliteit aan. Ongevraagd maar wel mooi meegenomen. Het voelt alsof we in hun privacy komen.
Ooit al gaan zwemmen op een camping waar je niet verblijft? Met van die permanente stacaravans?
Dat gevoel.
We zien de vis binnenkomen en verkocht worden, delen een fles water en staan versteld van de armoe en kunstige moskee die gracieus naast elkaar bestaan. Wat verder torent de enorme kerk boven het dorp uit…
Wanneer we in de riksja huiswaarts zitten, zijn we erg blij dat we er weg kunnen. Het was er mooi en interessant, dat zeker. Maar de Golden Sands voelt voor ons meer dan ooit als thuishaven…
Tessa Van Broeck liked this on Facebook.
Eddy Merckx liked this on Facebook.
Ben er ook geweest… met Werner.
Ineas Wagemans liked this on Facebook.
Lieve Vanmechelen liked this on Facebook.
@wannesdeloore Ik lees hier net een prachtig artikel over cultuurinitiatief Amethyst in Chennai. Komen jullie daar in de buurt? De moeite!
Dirk Aerts liked this on Facebook.
wat zegt gij? 30 jaar keioud??? Doe er dan nog eens 50 bij dan ben je zo oud als Opa en die zit nog op de PC te tokkelen… en ik voel me nog niet oud: das straf hé: ik vind jullie reis ‘n hele belevenis om nooit te vergeten…