Vermoeiend

Standard

Leven is een vermoeiende bezigheid.
Zeker met een job.
En een sociaal leven.
En een verenigingsleven.
En een familiaal leven.
En soms, soms wil ik ook gewoon tijd voor mezelf.

Maar ooit hoop ikd at het anders wordt.
Ik zag dat Pietel lange dagen werkt.
Half negen tot half acht. Zonder reistijd neem ik aan.
Hij is niet alleen.
Ik ben dagelijks van half zeven tot zes van huis.
Voor ik verhuisd was, was dat van zes tot half acht.

En toch.
Lange dagen werken is echt iets voor mij.
Languit voor tv in de zetel liggen kan ik echt niet.
Heel de tijd bezig met duizenden dingen.
Chiro, werken, nog werken en nog werken, plannen, denken wat ik nog graag zou doen en wat ik nog gedaan moet hebben vandaag.

Ik begin te denken dat ik enkele levens sterk op dieet zal moeten zetten.
Mijn wekelijkse leven in het teken van de job.
Mijn weekends voor familie, socialiteit en verenigingen.
Geen nine-to-five mentaliteit, maar werken tot het gedaan is.
Overuren of niet.

En ik denk dat 2007 daar weleens een mooi begin van zou kunnen zijn.
 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *