Het leven dat je toelacht, het is een mooi iets.
Elke dag is een feest, van een uur of ze tot een uur of elf.
Intens leven, dingen doen, mensen om je heen.

Dat heb ik mezelf beloofd, twee maanden geleden.
Het leek me toen niet zo heel evident: de naschokken, een onverwachte wending, onnozeliteiten vanut alle hoeken en vooral: verdriet in het diepste van mijn ziel.

Maar nu, na enige tijd (tijd heelt vele wonden) kan ik leven als een goddeloze in Frankrijk.
Voorheen ging dat ook al, maar toen voelde ik het aanmezelf verplicht om af en toe verantwoording af te leggen. Mezelf wat inperken en low profile houden.
Nu echter, met nog negen Belgische weken te gaan voor het  grote avontuur in India, lacht alles me toe.
Ik leef elke dag, ik ontmoet elke dag andere mensen en dan vooral mensen die ik graag heb.

Yes man!
Ik, ik ben gelukkig.

Leve het leven!

UPDATE: Michel is precies ook content.