Zaterdag was een culinaire topper.
Niet alleen hadden we een prinselij ontbijt in ons kasteel, we werden ‘s avonds ook verwacht in Narai Thai.
Charlotte had nog ergens een Bongobon uit haar hoge hoed getoverd en die diende te worden geïnd.

Dat het een bon voor vier was, bleek geen enkel probleem: wij mochten kiezen en eten en drinken en gezelligdoen zoveel we wilden, als we het bedrag maar opmaakten of zouden bijpassen.
Nu kan ik u verzekeren: dat is voor ons geen enkel probleem.
Onze persoonlijke ober (althans, dat geloofden we graag zelf) deed er alles aan om ons perfect op ons gemak te doen zijn: een amuse geule van het huis, wat suggesties.
Echt, een fijn welkom.

Een flesje huiswijn, elk een voorgerecht (vispasteitjes en krokodillespeisjes) en een hoofdgerecht.
Het voorgerecht was vooral fijn.
Fijn als in fijn afgewerkt.
Niet te veel, net genoeg om de aanwezige honger nog wat aan te wakkeren.
Ik had nog nooit krokodil gegeten.
Een ervaring, zeg ik u!
Niet heel speciaal, maar wel vol smaak.
Charlotte’s vispasteitjes waren perfect: fris en zeer, euhm, vissig.

De hoofdschotel liet even op zich wachten en dat was goed: konden onze hapjes wat zakken en werd de wijn geproefd.
Wij als wijnliefhebbers kennen hier helaas hoegenaamd niets van.
We weten echter wél wanneer iets lekker is.
Deze huiswijn was lékker.

Ter voorbereiding van de schotels (zalm en rundsvlees in rode curry met respectievelijk gember en kokos) kregen we een warmhoudplaat.
Goede zet, want de schotel was nogal groot (in hoeveelheid) en koud zou ze niet te eten zijn.
Ik vermoed dat de tijd tussen het afruimen van het voorgerecht en de hoofdschotel iets van een 20minuten duurde.
Perfect.

Een heerlijke curry met voor de ene een berg rundsvlees en voor de andere een stevige moot zalm werd begeleid door een grote pot rijst.
Niet overdreven, maar wel veel.
Ik vroeg uiteindelijk nog een beetje bij en dat ging zo:

* Mag ik nog een beetje rijst? Geen volledige portie maar…
– …net genoeg voor’t laatste beetje curry?
* Perfect!

Obers die aan een half woord genoeg hebben om te weten wat je bedoelt, me likes.
Me likes big time.

Aangezien we met het voorgerecht en de hoofdschotel meer dan genoeg gegeten hadden, hebben we het dessert aan onze neus laten voorbijgaan.
Wel nog een koffietje en om het wachten te verzachten, een glas wijn.
Het wachten, dat kan letterlijk genomen worden: onze bus zou pas een uur later vertrekken en buiten staan was geen optie.

De rekening (dankzij de Bongobon) viel enorm goed mee en dat maakte het geheel natuurlijk nog net iets beter geslaagd.
Dank u wel, vriendelijke mensen van Narai Thai!