Het verdict is gevallen, de dokter heeft de uitslag gekregen.
En ik dus ook.
Wel anders dan ik had verwacht.

Waar ik dacht dat er een aantal waarden niet in orde zouden zijn, bleek mijn bloed volledig in orde.
Geen gekke ijzerwaarden, geen bloedsuikerpieken en al helemaal geen vreemde beesten in de aderen.

Mooi zo.
Of wacht.
De CK waarden liggen wel wat hoger dan normaal.
Niet problematisch hoor, maar toch.
Misscien binnen een maand nog eens checken.

CK.
Creatine kinase.
Creatinefosfokinase.
Ik wist zelfs niet dat ik daar hoegenaamd waarden van in mijn bloed had.

Wel dus.
En te hoog ook.
Hoe dat dat komt?
Spierafbraak.

Maar het heeft geen hol te maken met vermoeidheid.

En dat is dus echt vervelend.
Want ik wil gerust ziek of mottig of wat dan ook zijn,
maar dan moet er wel een diagnose en en oplossing gesteld worden.
Zelfs als die oplossing geen oplossing is.
Kak!