Vrijgezellig

Standard

Niks hadden ze verteld.
Alleen wat raadselachtig gedoe.
Dat ik om half twaalf moest klaar staan en dat ze mij wel zouden ophalen.
Dat ik om 11u moest klaar staan en dat ze mij dan wel zouden ophalen.
Dat ik om 10u moest klaarstaan en dat ze mij dan wel zouden ophalen.
En dat ik nog maar niet moest eten…

Goeiemorgen!
Om half tien opgestaan met een koortsblaas van de spanning om dan in sneltempo bij drie apothekers voor de deur te staan.
Om vijf voor tien thuis met Zovirax en een reuzehonger en dus net op tijd om de deur open te doen voor de eerste zotten.
Dat ik maar naar beneden moet komen en dat we weg zijn.
Dat ik perfect gekleed ben en dat ik verder niets nodig heb.
Of misschien toch een proper t-shirt, ja, dat misschien wel.

De telefoon wordt afgepakt en er zal een hele dag in mijn naam getwitterd en geïnstagramd worden.
Dat ziet er dan zo uit:

Er worden spelletjes gespeeld (“Ey, doe anders eens twintig burpees met een schoen waar een stuk kaas inzit en bij elke keer dat ge neer gaat moet ge daar uwe neus in steken! Jaaaaa!”) en opdrachten verzonnen (“Verkoopt eens tien minuten lang die mensen hun gerief.”) en vooral ook lekker gegeten. En al een pintje gedronken.
Want daarin zitten de clues van wat er nog komen gaat…

Na de markt, ik heb intussen een sliert blikken achter me aan, gaan we de bus op om naar weet-ik-veel-waar te rijden.
Blijkt dat we tussen Schoten en Sint Job uitstappen.
ik weet niet hoe het met u zit, ik ken daar niets.
Daar zijn bossen, en verder sliep ik almtijd als de bus daardoor reed.

Blijkbaar is er ook een visvijver en een camping en een bos en schietgeweren.
Want paintball, dat hoort er bij.
Vooral dan de vrijgezel in een konijnenpak.
Zonder geweer…
Vrienden, ge kiest ze zelf, maar dit had ik toen niet in gedachten…

Er wordt barbecue beloofd, maar eerst zijn er nog wat afspraken die gemaakt moeten worden.
Over de dresscode bijvoorbeeld.

Een powerlifting pakje (dat licht te groot is) en bokshandschoenen.
Vastgeplakte bokshandschoenen.
Scampi’s pellen gaat plots een pak minder goed, kan ik u verzekeren.

Wanneer iedereen gegeten heeft, is het tijd voor de bus.
Want feesten, dat doe je in de stad.
Of net er buiten, want daar is’t Linkerwoofer.
En wie komen we daar tegen? Collega’s.
Juij!

Och, al bij al valt dat allemaal wel mee, niet waar?
De volgende die gaat trouwen, die kan maar beter op zijn kievieve zijn.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *