Vorige donderdag was er een sessie over verhaaltjes in een professionele context.
Over hoe feiten geen alleenstaande stipjes kunnen zijn in een complex geheel.
Dat mensen “hard wired” zijn voor vehalen.
En dat verhalen vertellen eigenlijk helemaal niet aan bod zou komen die avond.

Raf Stevens is een professionele storyteller. Hij helpt bedrijven aan de hand van inspiratiesessies om hun verhaal te ontdekken. Samen zoeken naar het waarom, samen zoeken naar de kern van de zaak.
Vaak doet hij dat niet door te vertellen, maar door te luisteren.
Storylistening is dan ook veel belangrijk dan het vertellen.

Hoe de verhalen dan bij IT terechtkomen?
Verhalen maken abstracte begrippen vatbaar. Verhalen zorgen voor een kader, een plaatsing.
En laat net dat het allerbelangrijkste zijn in IT: oneindig veel abstracte, moeilijke begrippen.
Niet te vatten voor een leek, niet te vatten voor een collega uit een andere tak.
Maak er een verhaal van en hoppa.
Ook omgekeerd: leer het verhaal van de eindgebruiker kennen en je weet waar je heen moet.

Ik kom vaak bij klanten.
Die willen dan een website.
“Awel, ne website eh man!”
Frustraties dreigen soms te ontstaan.
Gelukkig proberen we dan alle kennis opzij te zetten en te luisteren.
Te kijken wat de klant wil.
Te luisteren naar zijn verhaal.

Meestal draait dat goed uit.
Soms draait het ook minder geslaagd uit.
Dan is er een eindproduct waar we hard op hebben gezwoegd maar dat voorbij de noden van de klant gaat.
Game over. Please insert coins to continue…

Donderdag werd me nog maar eens bevestigd: luister en gij zult weten.
Drie uur interessant gebabbel, drie uur durende chaos, een verhaal van drie uur.
Met een hoofdpersonage, een held en een clou.
Want dat is belangrijk, de clou.
Het verhaal is echter nog veel belangrijker.

Dank u Raf voor het verhaal.
Dank u iLean voor de organisatie.
Dank u IBBT voor de accomodatie.