Als er thuis afgewassen moest worden, deden we altijd een wedstrijdje: wie eerst klaar was, mocht als eerste een dessertje kiezen.
Zoals in elke traditionele vlaamse afwasequipe, had je ook bij ons de afwassers en de afdrogers.
Na een tijdje had ik het door: de afdroger was sowieso altijd reeds bij voorbaat gescheten: je kan nu eenmaal pas afdrogen als het ook afgewassen is.

En vanaf het moment dat ik dat doorhad, heb ik steeds liever afgewassen dan afgedroogd.  Tijdens het afwassen is het helemaal niet zo erg om wat te blijven knoeien en kliederen in het water. Hoe fijn is het niet om met lekker warm en vettig afwaswater rond te draaien in een pot?
Geen seconde wordt er dan gedacht aan de afdroger die bijna nagelbijtend staat te wachten tot die laatste pot uit het water en op het afdruiprek komt.

Dezelfde frustratie van de afdroger, merk ik nu (het duurt altijd een tijdje eer ik iets door heb) bij mezelf en mijn professionele omgeving.
Programmeurs zijn de afwassers van de IT.
Zolang zij zitten te knutselen, is er niets aan de hand. Geen gezaag, geen gezever.
Als er aan een afgewassen stuk ITservies nog wat vuiligheid hangt, wordt het heel eenvoudig door de test engineer van dienst weer in de afwasbak gestopt. En dan begint het gemekker.

De afwasbak zat al vol, het water was al vettig en de druk om snel klaar te zijn was al groot. En nu moet dat herdaan worden. En opnieuw.
En het afdruiprek raakt leeg, de afdroger heeft geen werk meer en begint iets anders te doen. Met de handdoek tikken uitdelen bijvoorbeeld. Dit is vaak ook het moment dat testen pesten wordt.

Tester zonder dagvulling, developper gefrustreerd en het project duurt langer dan gepland…
Klinkt bekend?

Sinds enkele jaren hebben we thuis een afwasmachine.
Benieuwd wanneer die als ITmetafoor kan dienen…