Ik wist al langer dan vandaag dat het een speciale dag zou zijn.
25 januari 2008 is niet alleen de dag waarop ik als mezelf reeds een kwart eeuw het leven van mijn medemens aangenamer maak, het is ook voor mijn jongste broertje de dag dat hij onze familie officieel zal betreden.
De ongetwijfeld lieve jongen (ik weet dat natuurlijk niet zeker want ik heb hem nog nooit gezien) verschijnt vandaag namelijk voor de rechtbank in zijn thuisland Ethiopie. Lencho zal vanaf heden per rechterlijk besluit tot het geslacht der De Loore horen. Ik denk dat we samen kunnen vaststellen dat dat zowat het beste is dat hem tot nu overkomen is.
Al heb ik er geen flauw idee van wat er voordien allemal in zijn kleine leventje is omgegaan. Met een half jaar en wat maanden in Ethiopie zou dat weleens redelijk traumatisch kunnen zijn.
Doch vanaf een van de komende weken woont de sloeber in Belgie en wordt hij een Hamburger zoals de ene helft van mijn ietwat complexe gezinssituatie. En vanaf dan is hij ook mijn volledige broer, net als mijn andere broers en mijn twee (schatten van) zusjes.
En dat is voor veel mensen nogal onduidelijk. Hoe kan je nu een halfbroer als volledige bloedbroeder beschouwen? Hoe kan je een adoptiezusje uit China en een adoptiebroertje uit Ethiopie nu als broer en zus nemen?
Wel lieve mensen, in een wereld met mensen met een groot hart is dat perfect mogelijk. En toevallig heb ik een enorm groot hart met een heel grote zaal voor familie. Daar wordt geen onderscheid gemaakt tussen halfbroers en halfzussen, stiefouders en bloedeigen ouders. Nee, daar doen we niet aan mee. Al was het maar omdat ik anders geen enkele broer of zus zou hebben. En maar “gewoon” een moeder en een vader.
Nee, ik ben wel te vinden voor deze speciale en me dunkt vrij unieke familie setting. Ik weet alleen niet hoe ik dat ooit aan mijn onze eigen kinderen (moest ik ergens een deugdelijke wederhelft vinden) moet uitleggen. Ik denk dat ik maar eens een duidelijke genealogische stamboom ineen moet flansen met hulp van hier of daar. Ik weet dat er van de ene kant iets redelijk deftigs bestaat (terug tot in 17xx of zoiets) en aan de andere kant bestaat er ook iets half. En die moeten dan gecombineerd worden met de zogenoemde stieffamilies om uiteindelijk vanaf een soort van man-vrouw-verbintenis van mezelf met een oestrogeen gedreven schoonheid (zowel langs de buitenkant, doch vooral van innerlijk belang) samen gevoegd te worden. Ziet u het mentale plaatje?
En dan is het nog te hopen dat ik echt in een unieke situatie leef en dat vrouwlief niet van hetelfde hout familiepijlen heeft gemaakt. Want dan wordt het voor de bengels echt wel te moeilijk: vier oma’s en opa’s, acht (16!) overgrootouders,… Ziet u dat plaatje al wanneer er familie uitbreiding komt in mijn eigen tak?
Een mens vraagt zich soms af…
Mooi zo,
Ik herinner me de momenten dat ik er een broertje of zusje bijkreeg, maar dan al hééél lang geleden. Dat was steeds zo’n spannend moment. Ik kan me voorstellen hoe jij je voelt en hoe graag je die knul dicht tegen je aan zou willen drukken…
Misschien voor jezelf toch maar eens een planning opmaken om ‘de ware’ te vinden, want je kijkt er wle naar uit. En laat dan die takken maar groeien aan die oersterke ‘stamboom’!
Mooi zo,
Ik herinner me de momenten dat ik er een broertje of zusje bijkreeg, maar dan al hééél lang geleden. Dat was steeds zo’n spannend moment. Ik kan me voorstellen hoe jij je voelt en hoe graag je die knul dicht tegen je aan zou willen drukken…
Misschien voor jezelf toch maar eens een planning opmaken om ‘de ware’ te vinden, want je kijkt er wel naar uit. En laat dan die takken maar groeien aan die oersterke ‘stamboom’!
Proficiat met je verjaardag en geniet ervan.
En vanaf vandaag ben ik niet meer de jongste broertje van het gezin 🙂
Groetjes Dylan
PS: Mooi gescreven (ik heb het 3 keer moeten lezen om alles te begrijpen)
Eerst en vooral: gelukkige verjaardag!
Verder: prachtige principes en straffe stellingen vloeiden daar uit de toetsen van je computer.
Ni te melig hé maat!
Maar toch ne gelukkige verjaardag
Gelukkige verjaardag met je kwarteeuw op deze wereldbol!!!!
Waarschijnlijk weet je wel niet meer wie ik ben…enkele weken geleden bezochten we nog samen het nieuwe schoolgebouw van sisp in vizhinjam…
Je dagen daar in Indialand zijn wel goed aan het inkorten, geniet dus maar van je laatste stuiptrekkingen daar!
En ook een dikke proficiat met de komst van je broertje uit Ethiopië…Ik ken de adoptiewereld ook wel, want het is mijn dagelijkse werkveld (ik geef de voorbereidingscursussen aan kandidaat-adoptanten die een kindje uit het buitenland willen adopteren). Enkele maanden geleden was ik in China en volgend jaar hopen we om naar Ethiopië te kunnen gaan….
Ook groeten van Hanne en An uit Vizhinjam, die het nu heel druk hebben daar Georges ziek is en ze de engelse lessen hebben overgenomen en ook alletwee eigenlijk wat te laat in gang geschoten zijn met hun thesis.
Op http://www.flickr.com/photos/anenhanne
kan je hen nog bewonderen in pseudo-indische outfit….
groeten, carole
Helaba,
Heel gelukkige verjaardag toegewenst…
(25 al ofwa?) Gewoon nog genieten daar!
En af en toe melig mag wel eens, hoor! 😉
ah ja, nog vergeten:
whiiiiiiiiii: ghana begint vorm te krijgen! spannend allemaal!