Vandaag reeds enkele (9) vacature beantwoord met een sollicitatie e-mail. Schoon en proper. Van Marketing Teamplayer tot Account Project Manager. En ja hoor, veel jobs. Gigantisch veel werk. Maar dan, na de eerste euforische klanken uit mijn keelgat: de domper. Hopla, weg feestgedruis in mijn hoofd. Weg idealen en toekomstbeelden. Een voorbeeld?
Wel, stel u voor: een schone jobsite wandelt uw scherm binnen. Zeer sierlijk en makkelijk hanteerbaar. Exact zoals je ze het liefste hebt. Goed voorzien van poten, oren, toeters en bellen, maar toch ook met een zekere functionaliteit. Je navigeert wat door het deftig vormgegeven body en komt terecht op een golvend stukje. Wat onneschijn erbij en enkel de spreekwoordelijke cocktail ontbreekt nog. Een vacature op 12u! Schip Ahoi! Hou die enterhaken maar gereed en smeer je borst maar al in! En net als je bijna genoeg langszij bent gekomen, zie je het staan. D donderslag bij heldere hemel, de drol in je koffie op zondagmorgen: maximum 23 jaar oud, in het bezit van een universitair diploma en minstens vier (4!) jaar ervaring…

Daar wordt ik zo moe van…