Met andere woorden: ik zal er morgen nog eens toeven.
Niet zomaar, neenee, met een duidelijk doel voor ogen. Een doel dat misschien wel de basis legt voor de volgende 45 jaren van mijn leven. Ik ga morgen namelijk een helebooel interimkantoordeurknoppen omdraaien en zodoende mezelf toegang verschaffen tot het uitzendgebeuren als uitzendkracht. Na drie weken consulent weet ik ongeveer wel wat ik kan verwachten, maar toch. De mensen in de respectievelijke bureau’s (7 van de 17 toch) al verwittigd met een e-mailtje. Kwestie van morgen extra warm onthaalt te worden!

Mijn cv’tje nog eens afgeprint (x10), een plan uitgedokterd en mijn agenda klaar gezet.
Mijn hele “sollicitatiegeschiedenis” zoals ik mijn bezigheden heden ten dagen durf samenvatten houd ik trouwens netjes bij in een kaft. Met klasseersysteem en opvolgingsmethodiek en alles.
Professionalisme, daar draait het om!

En nu een stevige wandeling met de hond, rugzak inladen en naar Hanne (ja, ook in Antwerpen) voor een dineetje bij kaarslicht…