Nog drie uurtjes en we zijn weeral weg. We, dat zijn Jelle en ik. Jelle, mijn medehoofdleider. Samen op weg naar een groepsleidingsweekend. Feestelijk? Jawel, maar er zal nondedju ook hard gewerkt moeten worden. Thema van het weekend: contacten leggen met andere organisaties en de pers. En in dat laatste zijn wij toevallig specialisten…
We zullen dan ook ontvangen en behandeld worden als regelrechte vips, met gratis eten en drank tot gevolg!
Wat een heerlijk gevoel om zo een weekend heel belangrijk te gaan zijn… 😀 (of niet natuurlijk)

Dé oplossing! Als ik ooit zonder job kom te zitten, begin ik ook aan een stadje in pixels… Phreaks!
Ach ja, ooit moest er een vervolg komen op “schilderen op nummer”…

King of pop maar dan anders…
Ruim hilarisch en gekke bekken verzekerd!
Wacko Wimmo is er (bijna) niets bij… 🙂

Gisteren een half dagje verlof gekregen om naar de jobbeurs (in Antwerp Expo) te gaan. Een beurs vol jobs die je kan hoppen. Van dingen bij Coca Cola over Adecco en Creyf’s tot Hobsons en Fortis. Qua gadgets konnen de meeste stands wel tellen (stress gsm’s bij Siemens, idem dobbelstenen bij Adecco, zaklampjes en mini textmarkers bij Selor) maar de echte informatie bleef lichtjes achterwege. Helaas. Geen job gevonden dus. Vanavond mijn cv maar eens naar elk denkbaar bedrijf sturen. En op elke werksite (vacature.com, jobat.be) zetten. KWestie van mezelf in een aantal databanken te werken. En zien of het iets oplevert.

Waarom pas vandaag en niet meteen gisteren?
Omdat er gisteren een klein doch gezellig weerzienstreffen plaatsvond met mensen van In The Wings, Ten Advertising en The Communication Company. Zeer plezant.
Samen plannen maken voor donderdag 24 maart (laatste dag stage) om de avond te vullen. Discotheken en cafeetjes en feestjes passeerden de revue and in the end was er natuurlijk nog niets beslist… Zelfs niet of we wel iets gaan doen tout court.
Als het van mij afhangt: G-R-A-A-G! Die woensdag is er ook al een stageafscheidsfeestje met een bezoekje aan de Pré Soirrée in Café Local. Een beetje sparen tegen dan kan geen kwaad me dunkt: inkom 10 euro, drankjes aan 2.5euro per stuk waarschijnlijk… :s voor mensen die werken is dat natuurlijk mogelijk, maar voor een student met een ondermaats financieel gestel als ik…
Ach, alles voor de sfeer eh! (en die maken we nog altijd zelf!)

Bloed, zweet en tranen (lees: pils, winegums en gelachen) heeft het gekost om één -ahum- sluitend geheel te fabriceren van onze Bonte Avond. Dave (De Gore voor de vrienden) kwam tegen kwartje na de zessen aangestapt en samen zijn we dan beginnen zoeken naar een deftige manual voor Ulead videostudio.
Niets gevonden, zelf vanalles geprobeerd en uiteindelijk geprobeerd om Premiere van Adobe in try-out te downloaden. Netjes gedownload (20 minuten gewacht) en geïnstalleerd en opnieuw opgestart. Premiere proberen te runnen… vast. CPU tegen 100% (constant) en dan nog maar eens afgesloten, gedeïnstalleerd, opnieuw en “blaast menne zak oep!”.
Dan nog maar eens naar Ulead gegaan en oh wonder!

Alles geknipt en geplakt, titel erbij, aftitelling en compresseren. Want een filmke van 25GB gaat nog steeds niet op een cd’ke. Nu dus aan’t compresseren met iets divx 4.12 achtigs. En hopen…
Vanaf volgend weekend te koop in de betere videoboerderij…

Foute vertalingen, namaak Renaissance en blaaskes. Dat is Het Schoon Verdiep in een notedop. En het ís een schoon verdiep. Veel schilderijen van meester Leys, chique, dagelijks geblonken en geboende parket en albasten beelden uit 16honderd én.

Iedereen denkt (niet heus iedereen, duh!) dat we te maken hebben met een gebouw uit de Renaissance. Ja en nee. Het spel is toendertijd rechtgetrokken en heel mooi versierd met vanalles en nog wat, maar door oorlogen, plunderingen en “cadeautjes voor die van oengs” schiet er in de negentiende eeuw nog maar weinig van over.

Eerst les Espagnoles, toen de Hollanders, de Oostenrijkers, de Pruisen (en wie weet wie nog allemaal) die ‘t Schoon Verdiep (belle étage in’t frans, was een iets hoger verdiepje voor het gezin van de meester. De knecht en de meid hadden hun verdiepje eronder…) kwamen bewonen, bekakken en leegplunderen. Onder de Spanjaarden werd de hele stad in de as gelegd (de Spanjaarden moesten notabene Antwerpen komen beschermen!) en zo ook het Stadhuis.

Wat er uit die tijd overblijft, zijn de muren (de vier buitenmuren) en een schouw in de touwzaal. Die schouw is volledig gemaakt uit albast (marmer, maar dan anders en blijkbaar serieus hittebestendig) en heeft dus alles overleeft.

De rest van versieringen die we hedentendage nog zien, zijn gemaakt in de negentiende eeuw. Veelal door Leys. Zo is er de kleine Leyszaal met afneembare panelen langs de wanden die zestiende eeuwse mensen voorstellen die onderweg zijn naar overal en nergens. Die panelen zijn pas in 1800 én gemaakt… Hoe dat kan? Met figuranten. Uit het Schipperskwartier…
Nog jaren later (twintigste eeuw) gingen de verhalen rond bij de bezoekers van het Stadhuis dat “onze pépé ergens op een schilderij staat”. Tja, ik denk niet dat mensen ooit al zo trots zijn geweest op “pépé den hoereloper”…

Al bij al was het zeer plezant en interessant dankzij de geweldige gids. Achteraf nog iets gaan drinken met de rest van de werkvloer en ja, ‘t was plezant…

Om 14u worden we met het voltallige WCM/SPRA team verwacht op ‘t Schoon Verdiep. Voor een rondleiding met gids! Voor de mensen die niet met “‘t Stad” vertrouwd zijn, het Schoon Verdiep is het Stadhuis. Met alles erop en eraan. en een rondleiding is altijd interessant. Zeker tijdens de uren… Verslag volgt!

Gisteren was het een feestje in de Cinema. Niet de “kijkcinema” maar de “danscinema”. Vreselijk veel zin in, een pintje gedronken op café, tegen elf uur naar binnen…
Leek ons nogal redelijk.
Inkom: 4euro (nog te doen)
Vestiaire: 1euro (kan ik mee leven)
Pils: 2.5euro (zwaaaaaar overdreven gvd!)

Het was een feestje van de mensen van onze school die een project doen (ipv stage). Hun project houdt in dat ze een soort van marktonderzoek doen en dat dan uitwisselen met andere studenten in andere landen. Het einde van hun project vindt plaats in Darmstadt (Duitsland).
Een prijzige zaak, dus zoeken ze geld. Via feestjes als gisteren.

Ik wilde hen echt doodgraag steunen, maar ik heb het maar een heel klein beetje gedaan: 1 pintje heb ik er gedronken. Eentje. Honderd oude franken is echt veel te veel. En een slechte DJ, djeezes! Eigenlijk was het een k*tfuif. Helaas…

En als we eerlijk zijn: niet echt creatief (hoewel het tegendeel waar zou moeten zijn in een richting communicatiebeheer met allemaal potentiële reclamegoeroe’s) qua concept.
“We huren een zaal, zetten een tafel met een kassa aan de inkom en we vragen voorbijgangers geld.”
Ietsje meer initiatief zou wel mogen denk ik dan… (middagTD op school of zo?)

Soit, we hebben het weer gehad.
Fijn weekend!

Deze namiddag een verlichtend idee gekregen over winkeleninantwerpen.be, de website die er misschien ooit eens staat aan te komen en waarvoor ik de teksten mag schrijven en foto’s mag zoeken. Voor mijn stage. Redelijk plezant dus.

Korte schets: de bedoeling is dat er eindelijk iets komt voor de winkelende mens in Antwerpen. Op het net, wel te verstaan. Een website met informatie over elke winkel in Antwerpen, onderverdeeld in categoriën: zowel geografisch als sectorieel…
Een stevig werkje dus. Vooral als ge weet dat antwerpen 52 commerciële centra kent. En met Antwerpen bedoel ik dus: Stad Antwerpen + districten…
Die data is gelukkig beschikbaar! hehe, een eitje, hoor ik daar al iemand zeggen…

Tja, aangezien ik het toch niet moet maken, kan ik wel eens een wild voorstel doen. Denk ik.
Een bericht van Dominiek van enkele dagen geleden, zette me lichtjes aan het denken. Op zo’n community (wat het dan allicht zal worden) hoort ook iets van nieuwtjes pagina. Iets simpel maar geniaal. Hoest kuch blog kuch. Gezondheid!

Alles in orde! Het goede nieuws dus. Lidemij (met de gebroken neus) heeft bij nader inzien haar neuzeneuzeneus niet gebroken. “Enkel” een klein scheurtje in haar neusbeentje. Maar geen complicaties of wat dan ook. Goed zo!

Daarnet tijdens mijn middagpauze even binnen bij de Standaard boekhandel om te informeren naar een goed boek over css. “Watte meniejer?”. Tja, geen erg. Dan maar een lijstje gevraagd met alle css boeken die ze hebben/kunnen bestellen en wat die dingen dan moeten kosten. “Tja meniejer, da kan ik aa ni zeggen zenne. Ik hèm ier alliejen iet van de boeken die waai alreeds besteld hèmme.”
Dju toch! Een bon van veel euro’s hebben, maar niet verder geholpen worden bij de zoektocht naar de spendatie (what’s in a name…) van de waardebon. Iemand?

Vorige nacht tot half drie gephotoshopt (gephotoshopped? –> ‘t Kofschip/ ‘t Fokschaap…) voor een pancardje voor de dames van de Mechelse Hogeschool. Zij maken een tafel en moeten die presenteren op een creatief A2’tje. A2 meneer! Om dat in Photoshop te fabriceren op A2-formaat (ge zit dan te werken in 4% bij “overview”) in CMYK, heb je toch al gauw, zonder gek te doen iets van een 600mb nodig. En als je dan ondertussen ook wat muziekjes speelt (het mag tooch plezant zijn, nietwaar?) moet de pc af en toe wel eens heel diep nadenken…En dat duurt!

En dan heb je fotootjes gekregen die maar 257 op 300 pixels groot zijn, hoewel die eigenlijk iets van een 5000 breed moeten zijn om duidelijk over te komen. Bicubic resample… Hupla, 150mb…
En iets creatiefs doen dat per ongeluk over de rand komt is uit den boze: meneer de meester heeft gezegd en meneer de meester duldt géén tegenspraak! En echt niet. Conservatieve oelewapper.
Hoe kan je nu creativiteit beperken? Een kaderke opleggen? Djeezes. Think free! Act free! But stick to the plan… Contradictio in terminis me dunkt.

Hanne gaat dat vandaag afdrukken. Op A2 jawel. Ruim prijzig! Vorig keer (bij een andere copyshop) kostte dat 98euro… Achtennegentig blinkende schijfjes ter waarde van één euro each! Voor ocharme twee afdrukjes. Maar dat kan meneer de meester niet schelen. De sadist!

De rest van de dag wordt een beetje rondwandelen op een stratenplan: de optimale route berekenen tussen verschillende winkelstraten. Om volgende week foto’s te gaan trekken. Hiphoi!
En even informeren naar de toestand van mijn petekindje. Lidemij was maandag met haar neusje op een bankje gevallen op school (schooltje zou té veel Wendy Van Wanten zijn) en heeft dat toen per accident gebroken. “Nu kan ik geen neuzeneuze meer doen…” Gisteren nieuwe foto’s om te zien of het een beetje deftig (lees recht) gebroken is. Hopelijk wel, anders moet er gespalkt worden. En dat klinkt al niet geweldig…

Een zucht en een joechei! Ik heb boxkes op mijn bureau! Muziek! Geluid uit de pc! Heeeeeeerlijk!
Straks mijn USB stick volknallen met mp3’s en mitnehmen. Manmanman, wat een feestje gaat dat worden…

Index of oreilly boeken. Echt veel. Voor op de pda. Of om af te drukken op het werk. Maar wel vreselijk veel!
Ook nog zeer veel boeken op Manybooks.net en blackmask.com.
Veel leesplezier!

Al een hele tijd is er een discussie op gang op het gastenboek van ons jeugdhuis. De webmaaster van dienst heeft een schitterend nieuw design gemaakt en hier en daar wat aanpassingen gedaan. Zoals in vele jeugdhuizen wordt er bij ons ook zelf voor barman gespeeld. Om te weten wanneer je zelf het gerstennat in kruiken mag stoppen, is het gemakkelijk dat er een lijstje (de zogenoemde “taplijst”) is.
Dat lijstje hangt wel uit in De Mussenakker, maar staat ook online. Heel gemakkelijk! Vooral als je, zoals ik, op kot zit en niet elke dag eens even kan kijken of je het volgende weekend beschikbaar moet zijn voor alle dorstigen.

De discussie gaat niet over het design (wie ben ik om iets goeds af te breken?) maar over de bovenvermelde taplijst. In de zin van: “we leren elke dag iets nieuws”, wees ik de webmaaster van dienst op het feit dat mensen (bezoekers van de website in dit geval) niet zo houden van PDFbestanden. Zelf vind ik PDF een zalig formaat: om dingen door te sturen die mensen moeten afdrukken. Voor documentjes die anders te groot zouden zijn (folders in InDesign of zo). Maar op het internet heb ik een grondige hekel aan PDF’kes. Zeker als er dan niet staat bij vermeld dat het om een PDF’ke gaat. En hoe groot dat dat dan zou zijn. En hoe lang het duurt om dat te downloaden…

Jakob Nielsen (over PDF) indachtig zeg ik dat dus tegen de webmeester.
De jongen wordt vreselijk kwaad, scheldt mij bijna uit voor het rot van de straat en sluit af met: dat is veel gemakkelijker voor mij.

Nu heb ik daar wel mijn bedenkingen bij: documenten omzetten naar een pdf’ke is inderdaad niet zo moeilijk. Maar of het gemakkelijker is dan een document (tekst) om te zetten naar html, durf ik ten stelligste aanvechten. Het is gvd knippen en plakken!

Sorry, maar dat zijn zaken waar ik mij serieus in kan opwinden. Niet dat ik er kwaad om zou willen worden (ben je mal) maar gewoon de koppigheid van sommige mensen om niet te willen aanvaarden dat er toch mensen zijn (Jakob Nielsen bijvoorbeeld) die van sommige dingen een ietsje meer afweten… Verder alles in orde.

How To Find MP3’s With Google? Gemakkelijk en het proberen meer dan waard (hoewel ik zoiets nooit zou doen). Ach, de mensen van de IFPI moeten toch ook bezig blijven? Of zouden die enkel de mensen achter opendir zoeken? Eerlijk?
Als er niet zo hard was opgetreden tegen AudioGalaxie, Napster en Kazaa, zouden we nu niet naar de opendir’s geëvolueerd zijn. Wat is het volgende? Juist. Alles via de Gmail-drive aanbieden…
“ach wat, persoonlijk gebruik, ej meniejer.” “Da sta gewoon in mijnen inbox en dan kank daar op’t werk ook naar luisteren.” … “Oh, zijn der nog die mijn paswoord kennen? Allee jom…” En of daar iets tegen te doen valt…

Ook nog mooie dingen gezien op internet. Heel mooie! Het duurt eventjes, maar dan heb je ook wat.
Vanavond pannekoeken met siroop! Heerlijk van smullerke doen!