Sinds een aantal jaren gaan we af en toe eenns van het rechte pad af.
We lopen dan een bos in, kiezen een goede plek voor het kamp en leggen ons neer.
Een slaapzak en een bivakzak, desnoods een zeiltje tegen vocht uit de hemel en een slaapmatje voor de platte mannen.

Zo ook vrijdag.
Om acht uur in een aardedonker Bôsfagne aangekomen en snel beginnen stappen.
Wegens de onverlichte paden zagen we ook het bordje van verboden toegang niet en vonden we een heerlijk rustige kampeerplek.
Dat dat verboden was, tja. Da’s waar. en daar is dan ook alles mee gezegd.

Snel wat kotelletten gebakken en om tien uur in de slaapzak.
Een paar keer wakker geworden maar al bij al zeer fijn geslapen.https://blog.wann.es/wp-admin/post-new.php?post_type=post
Vooral: geen kou gehad. Eind oktober kan dat al eens anders zijn.

Geslapen tot acht uur, eiers gebakken met spek en genoten van de zonsopgang.
Want eerlijk: daar doe ik het voor, voor die zonsopgang.
Het verschil van nacht naar dag is nergens zo schoon als in een bos, aan een bosrand.
En het feit dat je bij het bos hoort, maakt het alleen nog intenser.

De rest van de dag hebben we ons ledig gehouden met het zoeken van schatten en wandelen van waypoint naar waypoint.
Helaas moesten we de tocht halverwege afbreken wegens het plotse ontbreken van zolen aan Youri’s schoenen.
Zeer jammer, maar het was wél een prachtige dag!