Eén september 2012 zal in mijn hoofd gegrift bllijven als de voorlopig mooiste dag van ons leven.
En ik geloof dat ik ook voor mijn vrouw (hoe cool is da?) mag spreken.
Echt, een aanrader van formaat, dat trouwen.

‘s Morgens stevig ontbijten terwijl ‘t lief net terug is van de kapper en door de schminkster onder handen wordt genomen.
Mezelf douchen, van geurtjes allerlei voorzien en het kostuum van dienst aantrekken.
Gelukkig past dat nog, de schminkster  geraakt goed vooruit en het knopen van de plastron gaat zelfs in één keer goed.
Een dubele knoop, u begrijpt dat er eigenlijk geen andere mogelijkheid is.

Om negen uur staat het vervoer klaar en om twintig na negen dalen we af om met de oldtimer VW bus naar de Grote Markt te rijden.
Stress? Dat is verleden tijd, dat was gisteren en is nergens meer voor nodig.
Gelukkig.

Daar op die Grote Markt van A staan een heleboel fijne mensen die de handen maar wat hard op elkaar slaan wanneer wij als bruidspaar glunderend uitstappen.
Ik kan u verzekekeren: een topmomentje.
Er wordt daar ook vanalles afgekust en  gehandshaked dat het een lieve lust is.
De lieve lust waarmee we naar binnen gaan is al even groot: ‘t is hier voor echtig en techtig!

Wanneer Charlotte en ik klaarstaan in het Schoon Verdiep en achterom kijken naar onze fanclub, loopt er een rilling over mijn rug: zoveel volk! Zoveel goeie mensen die speciaal voor ons daar zijn om ons te steunen.
Nog een topomentje!

De ambtenaar van burgerlijke stand doet een uitlegje van de schilderijen en voor iemand er erg in heeft gaat het al van “Neemt u, Wannes blablablablabal, Charlotte blablablabla, tot wettige echtgenote?”. Geen van ons beiden moet lang nadenken en ook zonder generale repetitie konden we beiden de vraag goed beantwoorden.
Volmondiog ja!

Een korte receptie die werd verzorgd door vriendinnen (en hun lieven) van Charlotte draaide uit op een heerlijk ochtendlijk aperitief.
Goudblomme op de Lijnwaadmarkt is hier uitermate geschikt voor, cava uit fluitjesglazen nog meer!

Om half twaalf verwijderen we ons met onze intimi naar de feestdis waar we nog een keer aperitieven. Ondertussen worden de familiebanden van de drie families (twee van mij plus die van mijn vrouw) door elkaar gehaald. Een driegangenkeuzemenu met allerlei lekkers bleek bij iedereen in de smaak te vallen en het Gedicht van de Negen Moeders (tel maar eens goed, ‘t zijn er begot negen!) van Moeke werd evenzeer gesmaakt.
Een dessert en de koffie toe brachten ons om half vier weer bij bewustzijn: nog een uurke voor de volgende receptie, in Meer!

Nog meer handjesschudden, zoenen en “Welkom, veel plezier!” wensen.
Wensen in ontvangst nemen, ook.
160 man, dat is niet niks om te zien passeren.

Een ceremonie om onze liefde openbaar aan elkaar uit te spreken, met een gelofte van haar en mezelf, iets van de zus, wat muziek, wat door ons moeder, de nonkels en de vriendinnen en vrienden en de afsluitende woorden van de ceremoniemeester: “Zoals ons vader altijd zei: je kan niet genoeg feesten!”

En een feest, dat was het!

Eerst kwam er nog wat extra volk toe die welkom geheten moesten worden, daarna speelde het eerste groepje, openden we het buffet en vertelden we de gasten nog een keer waar ze precies mochten dansen en waar de dorst gelest kon worden.
Toiletten waren er ook, daar op ons Festival of Love en er was ook een buitenterras.
Het geheel netjes omzoomd door maïs.
Ik weet niet of feeëriek het juiste woord is, maar sprookjesachtig was de setting zeker wel.
Het feest was toen al legendarisch.

En het werd beter!
Four of a Kind, Smooth Lee en Jiving Sister Fanny geselden de dansbenen van elke gast.
Terwijl mijn oudste zusje nog snel de aandacht vroeg voor een wensballon, installeerde DJ De Walrus zich.
Die gasten gaven er een lap op tot zes uur en hielden het toen, met lichte tegenzin, voor bekeken.
De nieuwe standaard voor trouwfeesten was een feit!

Om half elf kropen we als man en vrouw uit onze tent op de festivalcamping. Want geef toe: een Festival of Love zonder camping, dat is als een tortelduifje zonder partner.
Stonden wij versteld van het ontbijtbuffet dat er was gebouwd!

Broodjes, hotdogs, spek-en-eiers, koffie en overschotten van het buffet van de festivalavond.
Allerlei goed volk dat op het buitenterras in de zon zat te smullen en bezig was met de ogen open te krijgen.
Vermoeide dansbenen die er weer bovenop kwamen, katers die met schril gemiauw de maïs invluchten en moppen over mensen die verdwaald zouden zijn in datzelfde maïsveld.
Het ontbijt was, net als de rest van het geheel, volledig in stijl en volledig passend.

Toen het ritueel van de verjaagde kater voorbij was, staken er allerlei helpende handen de kop op.
Familie en vrienden die “nog rap efkes”  mee opruimen en mee afbreken.
Wij stonden, weeral, versteld van wat er daar in de lucht hing.
Zoveel goeds en zoveel sympathie: u had het moeten zien om het te geloven.

Tot slot een kort besluit van het geheel.
Awel: dit was voor ons de mooiste dag van ons leven, tot nu toe.
Goed voorbereid, hard aan gewerkt en tot in de puntjes (en ver daar voorbij) gelopen zoals we dat hoopten.
Omdat we goed weer hadden.
Omdat we ons omringen met de beste vrienden en vriendinnen.
Omdat onze families zo hard achter ons staan en ons in alles steunen.
Want laat ons eerlijk zijn: het beste concept werkt niet als de entourage en de invulling niet meewillen.
En dit concept is alleen maar geslaagd dankzij onze families en vrienden.
Waarvoor dank!

• voor de wei die geen maïsveld werd
• voor de accomodatie en de ter beschikking gestelde tuin
• voor de mooie uitnodigingen, festivalbandjes,… de huisstijl quoi
• voor het maken van onze mooie ringen
• voor de versiering en de 365 vogeltjes die werden geknutseld
• voor de VW old timer
• voor de hulp bij het opzetten van de tent
• voor het tappen van de pinten
• voor het regelen van de catering
• voor de hulp bij de electriciteit
• voor de beste optredens ooit
• voor het perfecte managen van de muziek
• voor de straffe verhalen achteraf
• voor uw aanwezigheid
• voor de mooie ceremonie (Roel, je was een geweldige master of ceremony!)
• voor de keuzehulp bij de juiste schoenen
• voor de steuntjes en brede schouders die we op elk moment konden krijgen
• voor het geduld als het ons wat te veel werd
• voor elke gereden en gelopen meter, die precies nooit te ver waren
• voor elke geholpen minuut, hoe laat ook
• voor het afhalen van het bruidsboeket omdat ik er niet geraakte
• voor het perfecte bruidskapsel
• voor de perfecte bruidsjurk
• voor het perfecte kostuum
• voor de make-up
• voor het heerlijke ontbijt
• voor de hulp bij het opruimen the day after (zelfs de katers waren hun hulpvaardige zelf)
• voor de foto’s 
• voor de receptie ‘s morgens bij Goudblome

Echt waar lieve vrienden en familie: u toonde hartverwarmend weer maar eens wat een geweldige entourage u bent!
Wij zijn blij dat ge in ons team zit!