Af en toe loop ik virtueel eens binnen bij Wired. Wat snuisteren, eens kijken of er nog nieuws is. Dat valt meestal mee, want er is altijd wel wat nieuws.
Elke keer ik daar online passeer, krijg ik de vraag of ik een abonnement wil en of ik de fysieke magazines ook thuisgestuurd wil krijgen. Vaak lijkt me dat wat, maar om de een of andere reden deed ik dat nog nooit.
Ik had vooral geen idee wat er in zo’n magazine zou staan. Artikels, vast. Maar waarschijnlijk ook een klad reclame voor dingen die ik nooit zou kopen. Afwachten dan, dacht ik.
Tot ik ontdekte dat de lokale bibliotheek ook magazines uitleent én dat ze best wel wat Engelstalige magazines hebben. Zoals Wired. Nou nou, dat was een meevaller!
Ik naam begin maart een Wired magazine mee. Van voor naar achter gelezen op een paar toiletbezoeken. Weinig diepgang, een paar goeie artikels en zoals gedacht een heleboel erg coole reclame. Nah, nog niet helemaal overtuigd.
Enter de lockdown. Corona sloot alle deuren, zo ook die van de bibliotheek. Maar geen erg, de uitleentermijn werd verlengd tot in juni. Ondertussen werd ons huis een paar keer (Remember, Lockdown) grondig opgeruimd.
Toen ik dus van de week een herinnering kreeg dat mijn geleend artikel te laat was binnengebracht, had ik geen idee waar die kon liggen. Wat meteen duidelijk maakte: dat abonnement is niet aan de orde. Ik blijf nog wel even in de bibliotheek lezen.
Wat zijn magazines die jij keihard de moeite vindt om in print te kopen?
Trouwens, de weg naar de bibliotheek deed me weer maar eens beseffen wat een toplocatie Hoogstraten en bijhorend Minderhout is.