Goa, land van zon, zee, strand en zalig niets doen.
Ook van de hippies en de flee markets, de trance en de Goa muziek, maar daar laten we ons slechts met mondjesmaat mee in.
Het zalig nietsdoen, de zon en de zee worden echter dagelijks geconsumeerd, samen met de nodige dranken en spijzen.
U merkt: we hebben het hier naar onze zin.
Het avontuur glijdt gezappig aan ons voorbij.

Toen we vorige week het hemelse Heaven Goa ruilden voor het bruisende Palolem, werden we echter bevangen door het heerlijke trekkersgevoel: de bus, de rugzak, de chaos van de stad, de leuke muziek en Der Manschaft die met ons meereisde. Dolle Fun und Leute!
Den Duits, dat was vooral een duts, eigenlijk.
Alleen in India, klaar om de wereld alleen aan te kunnen. Tot dat ze, na een week, zichzelf van een treinticket moest voorzien. Tja, dan komt de goede raad van een stel avonturiers wel van pas natuurlijk.
Het bericht over de Zwitserse vrouw deed haar plezierreis in een oogwenk veranderen in een nachtmerrie. Sussende woorden, perspectief en een heleboel positieve ervaringen (en een stuk cake) werden onze weapons of choice om de dame (30 is al best oud) op haar gemak te stellen. Bang rondlopen is nu eenmaal geen alternatief.

En plots viel het ons zelf op: wij weten een heleboel goede raad mee te geven, hebben al veel meegemaakt en gezien en kunnen de meeste situaties wel voorzien en goed inschatten. Ook: we kunnen alles nog navertellen en houden meer van dit land dan toen we vertrokken.

Hoewel, India is geen land.
Als je een vergelijking zou moeten maken, is het meer als Europa.
Zoveel verschillen tussen staten, mensen, godsdiensten, eten en verkeer, dat lijkt ons meer op een continent dan op een eensgezind land.
Helaas lijkt onze eigen natie ook die kant op te gaan, als we de doorsijpelende berichtgeving mogen geloven.
Pas als we met een miljard zijn, hebben we een  excuus om ons als “te verschillend om samen te leven” te gaan gedragen. Tien miljoen is een middelmatig stadje, op wereldschaal.
Houden jullie BeeDeeWee nog wat in bedwang?

Niet dat de Belgische politiek ons geluk momenteel kan verstoren hoor.
Wij wonen momenteel op het strand van Agonda, in een hutje, op het strand. 50 meter van de oceaan…
En dat willen we nog niet direct verruilen voor iets anders!
(hoewel we haast niet kunnen wachten om dat kleine baby’tje van De Penskes in levende lijven te zien!)