De mensen die mij langer kennen als vandaag, weten dat ik bij tijd en wijlen een redelijk verziekte geest durf te openbaren over het ne dan wel het andere. Ik ben mezelf daar ook volledig van bewust en eigenlijk ben ik er ook wel wat trots op.  Maar zo vettig als tijdens mijn laatste massage had ik me nog nooit gevoeld.

Ayurvedisch is dus een behandeling met essentiele olieen en niet zoals gehoopt een Hindi of Malayalam woord voor “erotisch met happy ending”. Dat sloeg wel tegen. Maar het sloeg even snel weer om!

Ik heb nog nooit een full body massage gehad van een professional, dus ik schrok wel een beetje. Het moet dan ook zowat de eerste keer geweest zijn dat een man me vroag om alstublieft alles uit te doen.
En daar sta je dan: ver van alle beschaving, poedelnaakt en met en vreemde man in een kamer met een bed/tafel… Een mens zou er verhalen bij kunnen bedenken.

De masseur van dienst is echter professioneel genoeg en bindt me een “ahum” lendendoek om. Ik heb er geen idee van hoe het er in belgische massagesalons aan toe gaat, maar dit is echt een grappig zicht. En nee, ik heb er geen foto van en nee, ik heb zo geen doekje mee. Want het was echt maar een doekje: een doorgewinterde bloedneus zou er weinig baat bij hebben. Qua hollekiesvulling kan het echter wel tellen.

De meneer gebruikt vijf verschillende olieen en al vlug heb ik door dat deze massage niets met fijne aanrakingen te maken heeft. Knijpen, slaan, motten, wrijven gelijk een beest. Hij zweet zich dan ook kapot en zucht bij elk inspanning. Logisch ook, als je mijn tempel van een lijf bekijkt naast de doorsnee kapel der indisch mannenlichaam.

Maar goed dat dat doet!
Het is niet te schatten. Ik hoop dat ik in Belgie ook ergens een ayurvedishe dan wel gewone masseuse (want vrouwenhanden heb ik precies liever dan testosteronpoten) vind die me geregeld eens onder handen neemt. Als ik na een uur huidwringen van de tafel glijd (letterlijk) en in het stoombed stap, voel ik alles tintellen. Een beetje als na een halve dag sauna, maar dan anders.

Douchen met een speciaal papje om de olie weg te spoelen en klaar is Wannes. Anderhalf uur vertier zonder ook maar een poot uit te steken, het was eigenlijk wel welkom na de wandeldagen. Als ik naar mijn kamer wandel, voel ik me dan ook zo herboren als een lammetje in de weide. Geen koude die me deert, geen snoeshaan die me zonder weerwoord naroept.

De happy ending wordt dus maar even uitgesteld tot ergens in Goa een van de komende dagen…