Dikke tranen biggelden over je wangen.
Het was niet gepland, het was niet gehoopt.
En toch wisten we het beiden.
Ergens moest het eindigen.

Rekken had geen zin.
De u variant nog minder.
Boosheid was verdreven door ongelukkigheid.

Traantjes van machteloosheid.
Traantjes van pure paarlemoer.

Het was te kort en het deed pijn.

En toch deed het deugd dat ik je gisteren zag!