Mijn mening, mijn woorden

Vanavond een discussietje gehad met de mama en de papa. Dat ik mijn e-woorden moet wikken en wegen omdat er mensen zijn die zich eraan zouden kunnen kwetsen. Dat ik moet zorgen dat ik geen halve leugens en hele roddels verspreid. Dat een mening kan, maar dat die niet al te uitgesproken moet zijn.

En ik dan dat ik een groot verschil maak tussen mensen en hun functie in de maatschappij. Dat ik het perfect oneens kan zijn met een gevoerd beleid, maar dat ik de beleidsvoerder in kwestie wel een warm hart kan toedragen als buurman, vader van fijne kinderen of grootvader van evenzeer fijne kleinkinderen.

Dat ik een mening heb die per accident gestaafd wordt door meerdere mensen, wil niet automatisch zeggen dat ik meeloop met de hype. Dat heb ik nooit gedaan en dat zal ik niet doen ook. Als ik iets zeg, denk of doe, is dat in overeenstemming met mijn idee van goed en minder goed. Wat anderen daar van denken, hoe ongenuanceerd ik het ook verkondig, laat me niet geheel koud. Ik ben mij er zeer sterk van bewust dat woorden vaak kunnen kwetsen.

Maar of dat dan een reden moet zijn om maar te zwijgen, dat denk ik niet.

Een streepje nuance meer mag misschien wel. Dat dan weer wel.

Ik hoop echter dat andere mensen ook een verschil kunnen maken tussen een man en zijn job.

Ik hoop vooral dat jij Marie, dat verschil durft te zien.