Impressies van Wann.es

Dat weblogs overroepen zijn.
En dat de mensen erachter echt wel mensen zijn.
Dat het Bangelijk goed was.
En dat sommige mensen zichzelf ruim serieus nemen.
En dat ik soms wel eens een flapuit durf zijn (wat zelden wordt gesmaakt door de rest van het gezelschap).

Nee, het was goed en plezant. Wat onwennig in de eerste minuten, wat standaardvraagjes (wie ben jij en waar schrijf je?) en een drankje (van het huis, letterlijk dan).
Dan de benen onder tafel en wachten op de pasta. Ondertussen werd er al eens gebabbeld over (huh?) weblogs. Wie wat schrijft, wie wat leest en waarom, wat er belangrijk wordt gevonden in blogs, waarom mensen bloggen,…
De mensen rondom mij (Peter, Mark, Nathalie en Rik) hadden geen van allen van mij en mijn blog gehoord. Wederzijds, helaas.
En of dat gaat veranderen? Geen idee.
Ik heb me vandaag eens door de waslijst weblogs geworsteld die op de wiki staan (pfff, labeur en hard) en veel variëteit gezien. Ook echt goeie blogs. Dingen die me interesseren. Maar om nu alles te gaan lezen? Nope.

Het internet is ook zo groot, er zijn zoveel impulsen langs alle kanten, iedereen heeft tegenwoordig een weblog en iedereen maakt er iets naar eigen goeddunken van.
En sommige weblogs/mensen boeien me gewoon niet. En dat zal ook wel wederzijds zijn.
En dat gezegd mag worden: je kan nu eenmaal niet alles willen…

Maar dus: pasta met saus en kaas en brood en (veel te veel doch heerlijke) boter. Lekker maar niet om over naar huis te schrijven. Maar bij dat eten kwam er een bierken: how baas! Subliem. Overheerlijk. Geweldig. Superlatieven te weinig om dat te omschrijven. Het heet dan ook niet voor niets “nen bangelijke”… Wel sterk (9.5% alcoholvolume) en in grote hoeveelheden geschonken: pitchers! De garçon werd dan ook door Michael snel gepromoveerd tot Pitcherman. Persoonlijk vond ik Canman beter.

Na de pasta nog een bangelijk gesprekje gehad met zij die in de buurt zaten: Frank, Kevin, Michael, Pol (die het eigenlijk vergeten was!)  en nog enkelen die me volledig ontschieten.
Toen ook even met Cindy gebabbeld (vragen gesteld eigenlijk) en vrij brutaal tegen geweest (denk ik toch, waarvoor mijn excuses). Nu ja, als het bier is in de man…
Wel enkele goede tips van de dame gehad qua “going out working”.

Om af te sluiten nog een pilsken gedronken in De Nieuwe Linde met oa Stefan Kolgen van Kolgen en Laenen. Kolgen heeft ook een podcast opname gemaakt die hopelijk deze week ergens online verchijnt.

Ach, blogs zijn overroepen maar daarom niet minder plezant!
En de mens achter het blog al helemaal niet!
Van de zomer nog en meer en beter en al…