Standard

Bijna bekomen van een zalig weekendje.
Gisteren pas tegen half twaalf beginnen werken (overuren en oppakken en alles) en om half vijf al gestopt. Want dat ik de rust nodig had!

Wezen dineren met mijn liefste bij Pannigacci en een filmke meegepikt in de zin van Proximus movie experience. Dolletjes.
The constant gardener werd gekozen door mijn metgezellin. Een keuze die ik mopperend aanvaarde. Ah ja, want wat kan er nu interessant zijn aan een vrouw die wordt vermoord en dan lijkt het lustmoord en dan gaat meneer achter de boeven aan en clichés liepen reeds tegen de schedelwanden omhoog…

Niets was echter minder waar! Geweldige film over multinationale pillendraaiers die regeringen omkopen om het hele volksregister vol te stoppen met medicijnen die zelfs niet op ratten getest mógen worden. Vuiligheid waarmee je een keer of zes alle levende wezens kan uitroeien, mocht je dat al willen.
En die multinationals, die steunen wij. Wij allemaal.
Met ons geld en onze steun maken zij Afrika en consoorten een kopje kleiner. Onze Wetserse manier van leven, onze manier van doen. Ons geld. Onze arbeidsuren.
Grote klootzakken zijn wij allen.

En of we dat Überhaupt erg vinden…

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *