En morgen: eten met de SPRA’ers van weleer. De brave menskens zijn een beetje aan het veranderen van organisatiestructuur (er wordt me dunkt eindelijk eens werk(!) gemaakt van organisatie aldaar. Want dat hele winkelcentramanagement: louche VZW’s daar horen ze bij!
Maar dus morgen feesteken klein met hen. Drie redenen. Of vier, zo je wil.
Inge (Marstboomken) verjaart, Idriss (Kandil) gaat op zoek naar een nieuwe professionele uitdaging (ik weet nog wel wat, gnagnagna), Wannes is nog eens in’t stad.
Drie dus. Of ja, “zomaar” kan ook nog wel natuurlijk.
En dat van “Wannes nog eens in’t stad” klopt ook maar half: om de paar dagen breng ik er wel een tijdje door, daar in de hoofdstad van Vlaanderen. Al is het maar om wat van Valentijnsevrijerij te doen.
Binnen dit en een tijdje wil ik er trouwens weer wonen. In een echt appartement. Met een “huisgenoot”.
Een huisgenoot? “Gij hè’t toch een lief?!”
Ik heb inderdaad een lief. Een lief dat nog wil studeren, een lief dat volgend jaar naar het uitenland wil en een lief dat schrik heeft om met mij te *moeten* samenleven. Want dat ik toch een moeilijk en asociaal ventje ben. En dat ik mij alleen maar goed voel achter een pc. En daar is hoegenaamd niets van aan.
Ik hou er ook van om op café te gaan. Met andere mensen. Vrienden. En vreemden. En ons dan samen een stuk in onze frak dan wel voeten te drinken. Samen. Da’s toch niet asociaal?
Doorde week ja, dan zit ik altijd achter de pc. Van ‘s ochtends zeven tot ‘s avonds te negen (of later als ik niet moe ben).
Ach, met hangende pootjes zeg ik u!