Awel, zoals elk cliché wel een grond van waarheid bevat, zo ook dit keer.
Hier bij ons (Meer is zowat de uithoek der kempens grondgebied) stopt na 500m de beschaving. Echt waar. De grens van alle fatsoen: die ligt in Meer (maar evengoed in Hamont-Achel, Baarle Hertog en Kapellen).
Omdat wij zo dicht tegen die grens wonen, nemen wij af en toe al eens iets over, transpoleren we dat naar Kempische maatstaven en maken we er ons handelsmerk van. Voorbeelden nodig?
Feestjes zijn hier altijd marginaal. Marginaal als in “kei marginaal!”. Dronken zwijnerijen uit studentenmilieu’s zijn niets in vergelijking met onze uitspattingen die gerust naast de Roze baletten aan de top der bacchanalen mogen staan.
Honderdtwintig dagen van Sodom. Djeezes, wat een afkooksel van de Kempische werkelmijkheid: vogelen, jokeren en “der nog ‘ns overgaan”. Awel ja meneer. En plezant. Leve de Kempen!
En al die kritikasters die zich op hun pik getrapt voelen: het lijkt wel of jullie “van’t stàd” komen.
De Kempen is nu eenmaal de underdog. Qua levensstijl dan toch. Allemaal boeren. Werken van maandag 04:15u tot zaterdagavond tegen de vijven. Rap in bad, naar de mis, stoemp en worst eten en HOP: de kroeg in! Pinten zuipen tot een kot in de nacht, hier en daar een gewillige boerendochter bij de kraag scharen (Wim Van Den Heuvel doet dat dan wel op TV, maar de meesten hier doen dat op de ouderwetse manier: stouwen!) en zondagmorgen (uitslapen!) tegen de vijven de koebeesten van melk verlossen!
Heerlijk. De kempen. Voor eeuwig mijn bakermat.
Hoewel ik ook wel van de stad hou…als ik daar de Kempische levensstijl maar kan verderzetten: eten werken slapen zuipen vogelen. Dan zijn we goed bezig me dunkt!