Af en toe wordt er gefeest. Dat hoort zo als beschaafd manspersoon.
En soms komt het feestgedruis voort uit speciale gelegenheden op bijzondere plaatsen.
Zoals maandag. Een klein en intiem feestje van het WCM/SPRA (mijn stageplaats).
In de zoo.
Een beetje onwennig tussen allerlei nette dames en heren, maar na een kwartiertje was de studentikoze verlegenheid verdwenen en had ze plaats gemaakt voor een vlotte babbel en een deftige tongval.

Het begon er al goed: een rondleiding door het dierenpark. Mét een gids. Geweldig. Het was lang geleden dat ik er nog geweest was en het blijft een fijne belevenis. Jammer was wel dat er veel dieren op reis waren: wegens grote verbouwingen zijn er hokken te weinig en dus moesten die beestjes verkassen.

Na een uurtje was er een klein receptietje voorzien in een hal, naast de wintertuin. Zeer feestelijk allemaal, mede dankzij de overvloedige champieter die er WCMgewijs vloeide. We werden van hieruit verder geloodst naar een conferentiezaal op de eerste verdieping.
Hier viel een speech van schepen Luc Bungeneers (“den Bungie”) ons te beurt. Ook een inleidend woordje van Els Van Hoof, coördinatrice van het WinkelCentraManagement luisterde het geheel op. En dan, top of the bill, Wouter Torfs van de gelijknamige schoenenreus. Hoe zij toch wel van een familiezaakje een goed draaiende keten hadden gemaakt.
Het bleek meer te zijn dan wat gestoef en geblaas. De brave man had een zeer sterke visie over retail, kleinhandel en de periferie. Hoe dat allemaal te combineren valt als je maar vasthoudt aan enkele basiswaarden: alles voor de klant en netwerking. Kijken bij de buren dus, én er van leren!

Wouter vertelde dit alles aan de hand van de schitterende metafoor van de KRIJGER en de SOLDAAT.
Een krijger is een man die strijdt vanuit een eigen wil, met trots en voor het leven. Hij volgt het wild en zal vissen waar de vis zit. Een soldaat daarentegen wacht tot er eten is, vecht voor degene die hem het meeste betaalt en gaat na een tijdje op pensioen. Hetzelfde, maar dan in de retail…

Na de bekendmaking van de winnaars van de Uitdaging (Kammenstraat, project Naked, 5000euro. En die kwamen die cheque zelfs niet afhalen!) was er tijd voor een hapje en een drankje. Een babbelreceptie. Gezellig, plezant en dronken. Details? Die bespaar ik liever. Al kunnen we besluiten dat er gisteren zware roofbouw is gepleegd op mijn lichaam. En niet in het minst op mijn hoofd… Ach, ‘t was geweldig en fijn om de mensen van mijn stage nog eens te zien. En vandaag moet ons eindwerk af!