Wat zondag niet lukte, ging vandaag wonderwel: 6km in 26minuten! Te voet, wel te verstaan. Een heerlijk gevoel van sportieve vermoeidheid kwam over mij: als op wolken gleed ik over het asfalt en het beton. Kilometers malend naderde ik mijn point of no return: stoppen of breken. En gebroken dat ik heb! Heerlijk toch. Na twintig minuten eigenlijk niet meer verder kunnen en tóch nog een paar meter extra willen doen. En nog wat . Ahaa, als twintig lukt, kunnen dertig ook zeker. En misschien zelfs wel vijftig? Of nog een minuut?
En dan komt dat verlossende gedeelte: de tweede adem! Hopla!
Alleen zijn m’n achillespezen nu wel pijnlijk stijf. Of gescheurd. Pijn in elk geval. Reflexspray dan maar na het stortbad. Stortbad. Heerlijk woord.
Net als kakafonie trouwens. Of booty….
@Michel: een hoofdanimator is iemand die geleerd heeft om met jongeren om te gaan. hij heeft dat dan geleerd door cursus te volgen (een weekend of twee drie weg met leeftijdsgenoten) en door stage te doen die hij zelf mag beoordelen… Je moet enkel de moeite doen om die weekendjes te laten betalen door de gemeente waar je woont (een mailtje sturen en een attest van deelname laten binnenbrengen is meestal wel voldoende). En ja, je kan ook iets doen met poppen… maar daar is het stukje interactiviteit dan weer wel wat minder.
(communicatie via trackback van comments…)