Winteruur shwinteruur

Standard

We rommelen wat af. Elke dag rommelt het in de actualiteit onder de -isten: journalisten, terroristen, activisten, sportivisten, vakbontisten,… De regering is een zootje en het weer is gewoon wisselvallig. Mja.

En dan doen we nog een beetje zout extra in de maatschappelijke wonde. Het winteruur. Wat rapper donker. Wat somberder. Want anders is de winter niet deprimerend genoeg.

Ik moet er niet van weten. Als ze nu eens één ding echt mogen afschaffen van mij (naast incompetentie, op enigerlei vlak) dan is het dat winteruur.

Of het Zomeruur, da’s minstens even laakbaar. En daar zijn heel wat mensen tegen. Frank Deboosere, bijvoorbeeld.

Mijn voorstel: laat verschillende economische sectoren ‘s zomers zelf beslissen of ze al dan niet vroeger willen beginnen. Op die manier spreid je de files. Dat zou pas een echte besparing zijn. 

You go Frank!

Mark Coenen over de eeuwige jeugd

Standard

En nog: Dankzij de wonderlijke indeling van onze hersenen in een linker- en rechterhelft, beschikt eenieder van ons over een ingebouwde boekhouder en een ingebouwde zatte nonkel. (…) De linkerhelft fileert genadeloos wat niet nuttig is en geeft voorrang aan wat bekend is. De rechterhelft wil de hele tijd op café.

Pompoenpuree

Standard

Na de komkommertijd is het vollenbak tijd voor pompoenen. Grote oranje, verse pompoenen. Niet goedkoop in de winkel, gratis te krijg bij verschillende groene vingers.
En ja, je kan daar meer mee doen dan soep koken. Mijn favoriet: pompoen puree.

Je kiest een mooi stuk pompoen. Wij gebruiken voor twee een kwartje. Alles schillen, proper maken en in blokjes snijden.
Beetje water in de pot, iets van een 250ml en koken.
Ik doe daar een bouillon blokje bij en laat dan alles zijn gang gaan tot de pompoen gaar is.
Alles van het vuur en stoempen.
Bijna klaar.

De grote truuk?
Mousseline. Jep, pakjespuree.
Ik ben daar groot mee geworden en eet dat nog steeds heel graag.

Stand van zaken

Standard

De zomer, tijd om na te denken, te leven.
Terug te kijken op de dingen en op de laatste jaren.
Op de laatste barbecues, de mojito’s met dan wel zonder alcohol voor respectievelijk mezelf dan wel de moeder van onze twee al dan niet geboren dochters.

Terugkijken op de vakanties op vakantie.
Frankrijk, Spanje, Kroatië, menig citytrip.
Altijd goed weer, of het nu regende of niet.

Goe weer, da’s ne state of mind.

Terugkijken doen we graag, naar plezante dingen.
Vooruitblikken ook, naar plezante dingen.
De onaangename shit, die laten we vooral achter ons. Met af en toe een wrange nasmaak. Natuurlijk gaat het wel eens mis.
Allerlei, des mensens. We hebben wel al bijna alles meegemaakt, denk ik.
En toch kijken we blij vooruit.

Niet te ver, want daar is’t mistig.
Nee, ver vooruit, dat dromen wij.
Leven en vooruitplannen, dat is hier en nu.
Sebiet, met een tas koffie in den hof.

 

Het leven aan treinvaart

Standard

Het loopt verder, het leven. Met al zijn gemakken en hebbelijkheden. Of je nu werkt of op twee plaatsen tegelijk maar dan half, of je nu een dochter hebt of binnenkort met twee kleintjes zit. Of je nu met de fiets rondbrakt of op’t gemak de trein neemt.

Nee, dan het leven.
Houdt geen rekening met niemendal, laat je geen moment met rust en dendert voort. Ons leven in’t bijzonder.

En soms, soms sta ik daar bij stil.
Even, want dan moet ook ik verder.

Geluk

Standard

Wat is geluk, vroeg het boek. Ilja Gort, Nederlands wijnmaker in Frankrijk en verteller van vertelsels. Vraagt ie zoiets. Terwijl we op reis zijn in gotbetert Frankrijk.

En niet zomaar hollandistan aan de Middellandse Zee of de Provence-waar-het-zo-leuk-is. Nee. Midden. Frankrijk.
340 inwoners. Geen bakker maar een point de vente de pain. Of iets. Mijn Frans is nogal weggekwijnd de laatste jaren. Bijna appeljúsderransj.

Midden in Frankrijk. In een gat. Verlaten door de meeste boeren. Maar bomvol geluk.

De afgelopen week was mijn geluksweek.

Om zeven uur opstaan en ontbijten met de prinses. Dan samen naar de pointe de vente de pain. Te voet, met de prinses in fe draagrugzak. Hoeden op, zonnebril op en ju.
Kwartiertje wandelen, klapke doen met de madame van de bakker, brood en croissants en chocoladebroodjes kopen en weer terug. Samen in de zon zitten en wachten tot de andere prinses er komt bijzitten.
Tweede ontbijt nemen met het hele gezin. Blijven hangen tot de kleinste groentenpap belieft.

Awel.
Dat.
Dat is geluk.
En gelukkig zijn.

Homemade Granola

Standard

Zelf dingen maken, het komt met de jaren. Vroeger kochten wij alles kant-en-klaar. Met een berg additieven om van over te geven. Emulgatoren en vershoudbrol ook, maar vooral massa’s suiker.

Sinds enige tijd maken wij allerlei zelf.

  • Pindakaas.
  • Crème glace.
  • Granola.

Want granola, dat is lekker.

En duur, als je dat in de winkel koopt. Vooral als je weet dat het eigenlijk “gewoon” havermout is. Nu ja: havermout in de oven. Met honing, olijfolie en allerlei erin.

Easy. Peasy.

De havermout koop ik bij Albert Heijn (geen vijftig cent voor een halve kilo), de chiazaden en gojibessen bij Body&Fit shop. Notenmix komt van bij de Colruyt.

Recept

  • Drie koppen havermout
  • Halve kop olijfolie/sesamolie (of half / half, naar smaak)
  • 1/3de kop honing
  • Kaneel (optioneel)
  • Gemalen noten
  • Chiazaden (twee eetlepels)
  • Gojibessen

Havermout mengen met honing, olie en kaneel. Als het teveel plakt iets meer havermout gebruiken, als het te droog is, meer olie. Maak niet de fout die ik maakte door er teveel honing in te doen.

Alles in een ovenschotel doen en in de oven.
30 minuten op 200graden, af en toe eens omroeren.

Uit de oven halen en laten afkoelen.

Noten, chiazaden en gojibessen erbij mengen.

Alles in een pot.

Wij eten dat met volle yoghurt.
Omdat magere dan wel light producten brol zijn. Soms ook wel met Alpro Soya Yoghurt. Omdat afwisseling lekker is.

Dit recept is echt maar de basis: varieer gerust naar hartelust. Met iets lekkers. En granaatappel en bosbessen. Of banaan. Of gedroogd fruit.

Wat doe jij met je granola?
Wat is jouw superrecept?
Alle varianten zijn welkom!

Rome, part II

Standard

De meest gestelde vraag afgelopen week:

‘oe Was’t in Rome? Goe weer?

Awel, ‘t was keigoe.
En’t weer, dat zat ook mee, ‘s zondags.
Maar de slaagkansen laten afhangen van’t weer, daar ben ik ondertussen van afgestapt. Mooi weer is mooi, maar ik ga me niet laten tegenhouden door een sliertje regen. Ook niet als dat ineens binnenkomt. Zoals van de week op’t werk, daar in Rome.

In Sancto Spirito

Borgo_-_Santo_Spirito_in_Sassia_00972-3Den buro was dan ook niet zomaar een kantoor zoals alledag. Nope, dat was een zeer oud hospitaal, in de steigers en naast Sint Pieters.
Redelijk cool. Dat vonden de congresbezoekers ook, wat de regen dan weer goedmaakte.

Nee, de werkweek werd gedomineerd door regen en koude.
Niet erg, maar ook niet echt gezellig. Buiten.
Binnen wel.
Fijne collegae, goed hotel.
Toffe restaurants.

Begonnen bij Il Belli, de dag erna Casina Valadier aangedaan en afgesloten bij La.Vi. Ideale gelegenheden om de collega’s een beetje beter te leren kennen. Ik voelde me redelijk bevoorrecht: niet iedereen krijgt die kans.
De collega’s vallen mee. Ik hoop dat dat ook wederzijds is.
Tijd brengt raad.

Nu, die drie dagen werken (kijken en luisteren, vooral: Sponge Mode was on) kropen niet in de koude kleren. Dat merkte ik vooral toen ik me op vrijdagavond naar het vliegveld repte om de vrouw uit de massa te plukken.
Omdat de trein was afgeschaft en ik een ietsie pietsie te lang aan tafel was blijven zitten was de enige optie een taxi.

Voordeel in Rome: overal taxi’s.
Nadeel: allemaal Italianen in die taxi’s.
Vriendelijk en al, maar ze begrijpen vooral wat ze willen begrijpen.
Airport, terminal 3, arrivals. Airport ging nog net.
Maar arrivi werd partira en terminal 3 werd terminal 1.
En waar twintig minuten eerder Engels geen issue was, is Italiano plots de enige vorm van communicatie. Een déjà vu van India drong zich aan.
Maar: geen erg, want de vrouw was er en ‘t was weekend en de prinses was in goede handen.

Citytrip

Omdat we pas laat in het hotel arriveerden, besloten we de citytrip pas echt officieel op gang te stampen op zaterdagochtend, tijdens een enorm ontbijtbuffet. Eindelijk rustig de tijd om stevig te ontbijten en alles te proeven wat er voorhanden was. Niet eenvoudig en ik wist nog net een indigestie af te wenden. Op citytrip in een land waar heerlijk gekookt wordt zou doodzonde zijn en al helemaal met al die heilige geesten overal.

Wij dus naar de venue van het congres om dat als toerist (u komt daar niet zomaar binnen, oh nee) even te bezichtigen.
Mooi, heel mooi, maar de valies weegt zwaar en moet naar de AirBnB om gedropt te worden. like it’s hot. Busje komt zo, maar dan wel aan de andere kant van de weg en hopla, een beetje te laat zoals alles in Italië staan we voor de deur van onze kamer voor twee nachten.

Droppen, koffie, ne yow en nen hey en ju.
Die stad in.
Met de tram zijn we zo van Trastevere aan het forum Romanum, Colloseum en nog wat fraais. Veel voorbij en rondgelopen, nergens binnengegaan. We hebben maar even en willen vooral op’t gemak de stad zien.
We hebben dan ook vooral veel gewandeld, op café gezeten en goed gaan gaan eten. De tips zijn vooral (of alleen) daar op gericht, maar wees gerust: er is genoeg waar ge gewoon naar kunt gaan kijken langs de buitenkant.
Wij wandelden twee dagen rond en zagen een heel groot deel van de stad, van de huidige inwoners en wat de voorouders hebben achtergelaten.
Zowel in steen als in traditie als in de keuken.

Twee volle dagen waren nipt genoeg om Rome door te lopen en wat dingen te zien. Was ook genoeg om Truus te missen.
Blij joh, dat we thuis waren! Echt een burgerlijk gezin.
And I love it.

Onze tips voor Rome

    • Koop geen driedaags buskaartje. Hoewel het geldig is op tram, metro en bus, loop je waarschijnlijk meer dan dat je er gebruik van maakt.
    • Lekkere wijn vind je tussen de Spaanse trappen en de Trevifontein bij F.lli Ciavatta in de via del Lavatore 31
    • Pintjes gedronken bij Open Baladin en een hapje gegeten. Super goeie pub/gastro met lekkere hamburgers en pasta maar vooral: massa’s lokaal bier (check. die. tapkranen.). Ook wat Belgische bieren zoals het Winterkoninkske, oerbier en Arabier. Niet de meest voor de hand liggende keuzes om op het vat te hebben, dus.
    • In Trastevere:
      • Cajo e Gajo. Me ga goe.In de Piazza San Calisto, nummer 10.  Lekker eten, fijne bediening en niet duur.
      • Ontbeten voor geen geld op de Viale de Trastevere bij Giselda. Café voor 0.90  euro…
      • Op zondag weer gaan eten in Trastevere (want dat was dicht bij de bedstee) en nu bij Grazia e Graziella. Lijkt heel erg op Cajo e Gajo. Is ook zo. Lekker, vriendelijk, betaalbaar.
      • Pintjes gaan drinken om het weekend af te sluiten deden we bij Bacchanale. Omdat dat een café is, en omdat ze er Belgisch bier van’t vat hebben. Lekker, betaalbaar, huiselijk.

Check verder zekerIl Belli en La.Vi..
U zal niet teleurgesteld zijn.

En nog: loop eens voorbij aan de “Pizza + drink = 5 euro!”.
Massa’s goede horeca, mét karakter en betaalbaar.
Ach, ik moet u het meerwaardezoeken niet uitleggen, wel?

 

Rome

Standard

Het is de jaarlijkse tijd voor een citytrip.
Uweetwel: stadje-hapje-drankje hop en weer terug. We doen dat op de één of andere ongedwongen manier nogal automatisch, mijn vrouw en ik, altijd in het begin van het nieuwe jaar.
Londen, Parijs, Varkala, Londen.
En nu: Rome.

Het plan was eigenlijk om naar Barcelona te gaan.
Massa’s tips gekregen, massa’s goesting uit de kast gehaald, maar hey: de praktijk blijkt anders te werken.
En flexibel als we zijn, zitten we van’t weekend dus in Rome.

Voor slechts twee dagen, maar hey, laat dat de pret niet drukken. Langer kunnen we niet (wegens het thuisblijvende prinsesje) en de respectievelijke werkgevers willen onze beider krachten aanwenden ter ere ende glorie.

De Tips

We kregen toptips van Roberto, Anja en Ella.
Waarvoor alvast enorm vielen dank! De tips geven ook de reality check die we al kenden: citytrips zijn te kort om alles te doen. Gelukkig blijft ook Rome nog wel een tijdje staan en kunnen we nog eens terug. Met de prinses, bijvoorbeeld.

Roberto vertelt om gewoon de kaart te nemen en te struinen tussen al wat oud is. Van het ene monument naar het andere. Ook een tip op de site die Anja ons tipte. Om dan hier en daar eens binnen te duikelen kopen we best tickets op de niet-conventionele plaatsen,

Dit combi ticket (Forum Romanum, Palatijn en Colloseum) kopen aan het Palatijn: niet aanschuiven daar en dus dag erna mag je de lange rij aan het Colosseum mooi voorbij lopen.

wist Anja ons verder ook nog te zeggen en Ella voegde nog in de vlucht toe dat er pizza wordt geserveerd bij Baffetto.

Over het Vaticaan zijn de meningen verdeeld, maar als er geen goed weer is, gaan we er onze neus wel binnendjoeffen. Mits we online tickets kunnen kopen à la minute, natuurlijk.

Een wandeling zou volgende route kunnen zijn:

Kort opgelijst ziet dat er zo uit, in niet nader bepaalde volgorde:

  • Il Fontanone op de Gianicolo (Google Maps zegt dat het dicht is?)
  • Lekkerste koffie van Rome bij Sant’Eustachio il cafe op Piazza Sant’Eustachio 82
  • Gelato bij Ciampini op Piazza San Lorenzo in Lucina
  • La.Vi Latteria & Vineria (Via Tomacelli 23) waar je voor 15euro een heel buffet hebt met superlekker eten
  • Forum Romanum
  • Palatijn, om tickets te kopen voor het Forum en het Colosseum
  • Colosseum
  • villa Borghese
  • Pizza Baffetto

De mensen van de toeristische dienst weten me ook te vertellen dat er een Roma Pass is, die je voor 48 of 72 uur toegang geeft tot twee musea naar keuze, een pak voordelen én het gebruik van het openbaar vervoer.

Qua eten: we gingen met’t werk al eten bij Il Belli. Heerlijke menuutjes en best te betalen. Ik denk dat ik mijn vruw daar mee naartoe neem voor een heerlijke chateauxbriand…

En dat ik hier nog ga komen, in Rome.

2463

Standard

2463.
Da’s het aantal dagen dat ik onder contract stond bij Motionmill.
Zes jaar, acht maanden en zevenentwintig dagen.
Een mooie, leerrijke tijd.
Plezant ook.

Toen ik er begon, kende ik niks van webdevelopment.
Efteepee? Eskuuwel? Excuseer?
Social Media werd nog bijna niet gebruikt en mensen lachten als je zei dat WordPress iets was waarmee je een website kan bouwen.
Ondertussen weten zowel ikzelf als de rest van de wereld wel beter.

Webdevelopment, projectwerk, WordPress, webdesign en bijhorende content: samen met het team deden we ongeveer alles wat er op het internet te ontwikkelen viel.
Meestal WordPress, met af en toe eens een uitstapje naar Magento, CakePHP of Vtiger.
Gewoon, omdat we dat ook kunnen.

Zeven jaar.
Veel geleerd, coole projecten gedaan.
Maar vooral: veel fijn volk leren kennen.
Dank u zeer, u weet wie u bent!

Maar nu is het tijd voor iets anders.
Andere boeg.
Andere weg.
Ander bedrijf, andere stiel.

Next up: e-HIMS.
Community Management.
In lijn met wat ik graag doe, in lijn met mijn studies.
Tijd voor wat anders, tijd voor verandering.

En tijd voor een meme.
The moment

Bijna acht maanden

Standard

Truusje luusje.
Bijna acht maanden geleden, bijna acht maanden gegaan.
Het was al tof eh, tot nu?
Doorslapen en nachtbraken, veel eten en veel niet eten, spelen en spetsen in bad.
Gij wordt echt al keigroot.
En toch, ben je “nog maar” acht maanden.
Bijna, dan nog.

Nee, echt al wel groot, als je mee aan tafel zit en komkommerschijfjes molesteert. Hoewel ook dat nu veel beter gaat, met die twee vlijmscherpe tandjes van je. Nu gaat er soms een korstje brood in die mond van jou. En stukjes blauwe bes.
Drinken van een beker ZONDER TEUTJE.

Oh, en dan je gespeel.
Voor een half uur of langer mooi rechtop zittend spelen op je speelmat. Af en toe eens opkijken of we nog in de buurt zijn en dan verder spelen. En brabbelen en vertellen.Of speelgoed van je neefje afpakken. Of achter de bal aangaan. Kruipen durf ik het niet te noemen, maar je geraakt wel waar je wil zijn. En je hebt wat je wilt hebben. Zoals een baard om ‘s nachts aan te trekken.

Yo pa, hier is uwen baard.
Ik trek eraan.
Voor een uur.
Nu kan je niet slapen eh!

Jep, kleine meisjes worden groot.

En blijven ook klein.
Zeker als je zielig kweelt wanneer je snottebellen worden afgeveegd. ik snap dat je liever hebt dat die worden uitgezogen, maar daar kan de omgeving niet altijd even goed tegen. Wij wel eh.
Of die keren dat je midden in de nacht wakker werd en niet meer wilde slapen in je eigen kamer. Weet je wel, die kamer met mooi behang en een pracht van een antiek bedje. Of wanneer je in het grote bed ligt, dan ben je echt heel klein.
Gelukkig maar.

Want eerlijk, Truusje luusje potloodgat, jij bent het liefste schattigste grappigste musje van de hele wereld. Ons kleine helle musje.
Van bijna acht maanden begot.
Blijf nog maar even klein.

The Cloakroom

Standard

De afgelopen maanden waren er van familietreffen. En familietreffen om familietreffen te regelen. Veel met familie bijeen, dus.
En dan wordt er al eens gebabbeld.
Jep, ik kom in dat soort nesten. Sociaal gebabbel.
Zeer aangenaam, u moet dat ook eens proberen.

Soit.
Over kleren, en waar ge dat dan als man koopt.
Ah, komt de schoonbroer af. Ik heb dat eens geprobeerd via The Cloakroom.
Euhm? Say what?
The Cloakroom?

Wat uitleg en een trappist verder zakt het weg in mijn gedachten.
De avond wordt nacht en ochtend en hoppa: onderbewustzijn.
Wanneer ik de volgende dag mijn Facebook timeline check, krijg ik plots “The Cloakroom” in ‘t snuitje.
Onder. Bewustzijn.

Even een profiel aanmaken en ju. Denk je dan.
Want allee, als de schoonbroer dat kan, kan ik dat ook.
*Facebook-Sign-Up klikt*
Ik geef een profiel op, duid wat maten aan en denk dat ik klaar ben.
Komt goed uit, want de batterij van de laptop is bijna op.

Kunnen we even bellen?

Of we even kunnen bellen, vraagt de mevrouw aan de lijn.
Blijkt Carmen te zijn, mijn persoonlijke styliste en shopper.
Ze heeft nog wat vragen rond welk zwart ik nu mooier vind, hoe strak een hemd mag zijn en of ik nog een jas nodig heb.

Twintig minuten later is mijn box bijna klaar, zegt ze.
Het zit al in haar hoofd.
En of ze via Facebook mag connecteren. Om foto’s te checken en om bereikbaarder te zijn. Bellen en mailen mag overigens ook altijd.
Handig.

Moeilijke vragen

Stel je het babbeltje niet te eenvoudig voor. Het gaat uiteindelijk over stijl en mode en bewustzijn. En hoe ik daar mee omga.
Euhm.
Ja.
Niet dus.

Of toch een beetje.
Vooral: basic. Een jeans en een trui.
Zwarte trui, eventueel gekleurde broek.
Sneakers.

Da’s altijd mode, just?

Het pakket

Een paar dagen later staat de doos op het opgegeven adres.
Coole doos, vol met nieuwe kleren.
Massa’s nieuwe kleren.
Broeken, hemden, truien.
Sokken.

Een glas whisky erbij (ey, ‘t zijn “the holidays” eh) en passen en proberen. De living wordt een defilé en terwijl de vrouw switcht tussen Grey’s Anatomy en mijn anatomie wordt er gewikt en gewogen.

De maten zijn al juist, de stijl nagenoeg ook.
Een paar stuks die niet nodig zijn omdat ik er zo nog een boel heb of omdat ze niet bij mij passen.
Wel een nieuwe broek en drie verse truien.

En den overschot?

Niet voor de kiekens, zoals meestal.
De niet gekozen kleren worden gewoon teruggestuurd.
Opgehaald eigenlijk. Even een aanvraag doen bij UPS en de volgende dag wordt het opgehaald.
Super. Easy.

Reken ook dat ik nog altijd niets betaald heb.
Ah nee, want ik was vergeten mijn credit card op te geven. Maar hey, da’s geen punt. Betalen via overschrijving is prima.

Die afhandeling gebeurt door Afterpay. Er komt een mailtje om te vertellen dat de doos is teruggekomen en dat er een factuur zal volgen.
Perfect, dat was de deal, toch?

Twee dagen later een rekening van Afterpay.
Graag te voldoen.
Consider it done.
Snel en eenvoudig.

Conclusie

Ik ga dat nog doen.
Tegen de lente nog eens wat vers gerief.
Of pak mei. Tegen de verjaardag van de dochter.

Doorgeven wat ik nodig heb, passen en proberen en klaar.
De nieuwe economie, ik ben daar voor.
Check zeker eens wat Carmen van The Cloakroom voor jou kan doen.
(ja, via die link. Dan krijg ik daar 25 euro voor 😉

2015, een jaar vol goede voornemens

Standard

Lijstjes met goede voornemens zijn eigenlijk een heel eenzijdige opsomming van wat we meer of minder gaan doen. Bij mij niet anders.
Als ik terugkijk op het afgelopen jaar is er wel wat veranderd.

Ik sta vroeger op. Bijna altijd voor half zeven uit de veren, ook als ik niet om zeven uur ga sporten.
In het weekend bijna altijd om acht uur. Of om half negen.
Daar heeft het ritme van Truus mee te maken, maar toch: uit uw nest komen moet je nog altijd zelf doen.

Ik drink meer water.
Twee liter, bovenop de sloten koffie, is geen aardigheid.
Ik sport bovendien weer aan een aardige frequentie en ik probeer mijn houding meermaals daags te corrigeren zodat ik mooi recht sta.

Maar.
Prioriteiten stellen elke dag lukt me niet.
Door de aard van’t beestje, het reactieve vermogen van geest of omdat de aarde net verkeerd ten opzichte van Uranus cirkelt. Excuses dat het een naam heeft.
Dat komt dus dit jaar opnieuw op de lijst.

Verder wil ik blijven early birden, liters water drinken en moet ik meer kettlebellswings doen.
En de beste papa van de wereld zijn. Dat vooral.
Dus: de lijst voor 2015

  • Wunderlist nu eens echt gebruiken. Prioriteiten, lijstjes, allerlei.
  • dagelijks een rustmoment inbouwen: een half uurtje reflectie en planning. Meditatiemomentje? Of is dat een brug te ver?
  • 3-4 keer per week gaan crossfitten en zo aan de 150 sportmomenten komen
  • meer gaan lopen (en terugkomen)
  • meer boeken lezen (maar aangezien ik meer met de trein ga rijden…)
  • meer schrijven

Be present. Make love. Make tea. 
Avoid small talk. Embrace conversation. 
Buy a plant, water it. Make your bed. 
Make someone else’s bed. Have a smart mouth, 
and quick wit. Run. Make art. Create. 
Swim in the ocean. Swim in the rain. 
Take chances. Ask questions. Make mistakes. 
Learn. Know your worth. Love fiercely. 
Forgive quickly. 
Let go of what doesn’t make you happy. 
Grow.

via

2014, een terugblik

Standard

2014 Is sowieso het jaar waarin Truus geboren werd. Period.
Het jaar waarin ik papa werd en het kleine spookje na zeven maanden rondkreffelt als een volleerd welpje. Met grommen en roepen incluis.

Maar 2014 was nog wel meer.
Kijkt u even mee over mijn schouder?

2014 Was het jaar dat we de kracht van AirBnB in Londen ervoeren als enorm positief.

Nog positief dit jaar: de service van Telenet. Toen we onze bestelde film moesten afbreken omdat mevrouwtje Truus geboren werd, kregen we de film terugbetaald. Schoon, heel schoon.

We namen met spijt in het hart ook afscheid van een hoop groten.
Vava.
Luk De Vos.
Jean-Luc Dehaene.
May Tilburgs.
Koningin Fabiola.
Robin Williams.
En nog een hele rist iconen die het tijdelijke voor het eeuwige verruilden.
Helaas iets dat in 2015 niet zal veranderen.

2014 Is ook het jaar waarin mijn professioneel kalme zee een stevig briesje kreeg. Net geen witte koppen op de golven, maar wel genoeg om een zwakke maag tot braken te brengen. Ik ging van voltijds naar tweemaal halftijds en voel me daar, na een half jaar, goed bij.
Bij het regime, in elk geval.
De inhoud moet nog wat gefinetund worden, maar ook dat komt goed in 2015, zoveel is zeker.

2014 Was het jaar waarin we een paar keer zeer goed gingen eten (bij Graanmarkt 13 bijvoorbeeld). En dat wil ik meer.
Onze tijd samen is sowieso wat teruggelopen, laten we er dan wel betere momenten van maken. Niet per se super duur, wel super lekker.

Het is ook het jaar waarin enorm veel actie wordt gevoerd voor Ringland. Het is gelukkig al zover dat de crowdfunding goals gehaald werden. Laat 2015 het jaar zijn dat er een positieve beslissing wordt genomen. Dat de politiek maar eens wat ballen kweekt, gotverdoeme!

Afgelopen jaar kwam Sander ook terug. Na zeven maanden de hippie uit te hangen in Zuid en Midden Amerika, stond de goede kerel plots terug op Vlaamse grond. Een zalige reis, veel geleerd en naar wat ik merk, best wel wat veranderd. Ten goede. Nog beter, eigenlijk.
All the best bro!

Ook voor de andere broers (the brothers from another mother), niks dan goeds. Werk. Een werkende rug. Een diploma. Een lief.
Het jaar waarin de (ex-)sterkste man van België iets begint met de sterkste vrouw van België, moet worden genoteerd in de annalen.
Dat de ruggen het dit jaar beter doen.
Dat de ziekenhuisbacterie wordt overwonnen.

Voor de zusjes en die kleinste rekel: niets dan goeds.
Feesten en speelgoed en diploma en plezier.
Juij!

Op sportief vlak kijk ik terug op een heuvelachtig parcours.
Met de komst van ons derde gezinslid was het af en toe wat hectisch, maar viell het uiteindelijk beter mee dan gedacht. Het was vooral toen mevrouw naar de crèche ging dta sporten naar een laag pitje zakte. De partner throwdown was een geweldige ervaring (vierdes, trouwens) en plots lukte het me om (bijna) 20 pull ups te doen. Doet u beter?

Nog in 2014 ontdekte ik meditatie.
Via calm.com lukte het me af en toe om de stekker uit te trekken.
Reset.
Kwam via Lift.do en komt voor dit jaar op de Goede Voornemens lijst.

Verder was er weinig speciaals, eigenlijk.
En ik hoop dat dat ook voor 2015 zo gaat zijn: niet te veel speciaals maar wel woelige baren en een strakke wind. Vooral ‘s morgens.

BabyMonitor

Standard

Afgelopen weekend, ergens te velde. Wij op een feest, met de baby erbij.
De hele auto volgestouwd met alles en nog veel meer. Behalve de babyfoon.

Ik weet niet hoe dat dat op uw feesten is, maar bij ons durft dat al eens geanimeerd te zijn. Met gebabbel, gelach, geroep, bestekgekletter en het occasionele brekend glas.

Baby in bed, maar wij als zorgzame ouders, willen het kind wel graag horen huilen zodat we in actie kunnen komen en troostende liedjes kunnen kelen. Maar. Geen. Babyfoon. …

There is an app for that.

En zo bleek. Meerdere apps. Gezien mijn vrouw een iPhone heeft en ikzelf een androïde bepotel, moest het iets universeels zijn. En gevonden!

App op de ene gsm, die detecteert of er teveel lawaai is en dan de andere gsm belt. Simple comme bonjour.

https://play.google.com/store/apps/details?id=de.SmartDyne.Full.BabyMonitor